Giant Stone Hats onthullen Geheimen van Paaseilandbewoners

Moderne onderzoekers hebben lang vermoed dat de inwoners van Rapa Nui - bekend bij Engelstaligen als Paaseiland, de thuisbasis van de gigantische gebeeldhouwde monolieten - in krijgerstichtingen woonden die voortdurend met geweld bezig waren. Nieuw onderzoek naar gigantische stenen hoeden, ooit gedragen door de beroemde beelden, levert het bewijs dat deze visie onvolledig is, wat suggereert dat Rapa Nui in feite de thuisbasis was van een veel meer coöperatieve groep mensen.

In een paper gepubliceerd in het oktobernummer van Vooruitgang in archeologische vooruitgang, onderzochten archeologen de voorheen onderbelichte stenen hoeden van 70 ton - genoemd pukao - die ooit de hoofden van Rapa Nui's iconische maoi-beelden sierde, en bewijzen aantreft van gedetailleerde inscripties die nog nooit eerder waren gezien met behulp van digitale beeldverwerkingstechnieken.

Deze cilindrische hoeden, die meerdere tonnen wegen, zijn gemaakt van rood vulkanisch gesteente genaamd scoria, en terwijl de wetenschappers wisten dat deze hoeden ooit door de inwoners van Rapa Nui op de beelden werden geplaatst om hun voorouders te eren, was hun betekenis niet helemaal duidelijk.

De praktijk past echter in wat onderzoekers weten over de tradities van andere Polynesische samenlevingen en hoe zij hun voorouders vereerden. Zoals de studie suggereert, vereiste het proces van het plaatsen van deze gigantische stenen beelden en het plaatsen van hoeden erop dat de strijdende volken van Rapa Nui hun wapens moesten neerleggen en samenwerken - althans voor een korte tijd.

Met behulp van een goedkope 3-D beeldvormingstechniek, structuur-van-beweging mapping genaamd, die veel overtollige beelden van een object of gebied overlapt, onthulden de onderzoekers rotstekeningen in het oppervlak van de pukao die moderne onderzoekers nog nooit eerder hadden gezien.

De rotstekeningen gaven aan dat de mensen van Rapa Nui niet, zoals verondersteld werd, een losse verzameling strijdende groepen waren. De verschillende leeftijden en ontwerpen van de maoi suggereren dat, zelfs als de groepen gescheiden leefden, ze periodiek meewerkten. Deze waarnemingen brachten de onderzoekers tot de conclusie dat de mysterieuze bewoners van het eiland feitelijk een netwerk van gemeenschappen waren die regelmatig samenkwamen om monumentale beelden te bouwen die hun voorgangers eerden.

"Omdat het gebouw enig conflictgevoel verlichtte, waren de moai-constructie en de plaatsing van de pukao belangrijke onderdelen van het succes van het eiland", zei Carl Lipo, hoogleraar antropologie en directeur van het Environmental Studies Program aan de Binghamton University, een van de auteurs van de papier, in een verklaring.

"In onze analyse van de archeologische gegevens zien we bewijzen die aantonen dat de prehistorische gemeenschappen herhaaldelijk hebben samengewerkt om monumenten te bouwen. De actie van samenwerking had een voordeel voor de gemeenschap door het delen van informatie en middelen mogelijk te maken."

Hoewel de resultaten van deze studie de gewelddadige stereotypen lang in verband met de mensen van Rapa Nui temperen, zijn er nog steeds veel wetenschappers die ze nog moeten leren kennen - en hoe hun gemeenschap tot een einde kwam. Onderzoekers weten dat de bevolking van Rapa Nui op enig moment in de geschiedenis een snelle achteruitgang heeft doorgemaakt, maar zij weten niet precies waarom. Archeologen hebben echter enkele verdachten geïdentificeerd: overbevolking, oorlogvoering en een plotselinge toestroom van invasieve ratten.