In Canada's Dinosaur Country, Fossils Belong to the People

Ik heb nu een dinosaurus in mijn zak. Het is niet van mij, hoewel ik het niet heb gestolen.

Oké, ik geef toe, het is geen hele dinosaurus. Het hele ding past in mijn gesloten vuist. Er is een klein deel van het botoppervlak en de rest is sponzig merg. Het is klein, maar lijkt afkomstig te zijn van een veel groter bot van een groot dier. Het is waarschijnlijk een stuk bot dat toebehoorde aan een onbekende ornithischian die leefde in het late Krijt, niet al te lang voordat ze bijna allemaal uitstierven.

Ik vond het bot op een paleontologische opgraving ten noorden van Drumheller, Alberta, het hart van Canada's dinosaurusland. Hier, op de steile kliffen van de rivier de Red Deer, eroderen de overblijfselen van een verloren wereld het licht van de dag voor het eerst in 70 miljoen jaar. De site is zo rijk, er zijn stukken dinosaurus zo ongeveer overal waar je kijkt.

"We zijn verwend", zegt François Therrien, curator van de paleo-ecologie van dinosauriërs met het Royal Tyrrell Museum en hoofdwetenschapper op de opgraving. Paleontologen hebben weinig interesse in de verspreide fragmenten aan de oppervlakte, die weinig informatie bevatten over waar ze vandaan kwamen en die waarschijnlijk niet weer in een groter skelet zullen worden verbonden. Ze richten hun inspanningen in plaats daarvan op het opgraven van botten die nog steeds op hun plaats op de heuvel zitten, waar het onderdeel kan zijn van een completer dier dat zich dieper in de diepte verbergt.

Maar alleen omdat de wetenschappers ze niet willen, maakt het niet voor ons allemaal vrij. Het is bijna onmogelijk om legaal een fossiel op te halen en het in Alberta in je zak te stoppen. De provincie heeft een van de meest restrictieve regels voor het verzamelen van fossielen in de wereld.

Je kunt niet verzamelen in openbare parken of beschermde gebieden. Als u op privéterrein bent, moet u toestemming hebben van de eigenaar om eventuele fossielen eraf te halen. Je kunt alleen losse stenen van het oppervlak oppikken - alles wat nog in de rots zit waar het vandaan komt, zelfs een klein beetje, moet met rust gelaten worden.

Ik heb aan deze voorwaarden voldaan. De opgraving stond op een privéboerderij en Therrien gaf de OK om mijn vondst in te zamelen. Toch is het technisch gezien niet van mij. Volgens de wet behoort het fossiel tot het volk van Alberta en ik houd het alleen in vertrouwen voor hun rekening. Ik verkoop het misschien niet, ik mag het niet veranderen of het in juwelen veranderen, en ik mag het niet uit de provincie halen.

De regels zijn bijna absurd socialistisch, vooral in vergelijking met net ten zuiden van de grens in Montana, waar commerciële fossiele jacht zowel groot geld als grote controverses is. Het idee dat een brok steen in mijn broekzak nog steeds onderhevig moet zijn aan dergelijke intense overheidsregulering lijkt een beetje dwaas.

Maar paleontologen hier, inclusief Therrien, zeggen dat de wet goed werkt om conflicten over botten te verminderen, en om ervoor te zorgen dat dinosaurussen dicht bij huis blijven waar ze kunnen profiteren van de wetenschap, openbare musea en lokaal toerisme.

Als ik mijn fossiel mee naar huis neem, zal ik de wet van Alberta overtreden en het stelen door het naar de naburige provincie British Columbia te brengen. Er zou vrijwel zeker geen gevolg aan zijn, omdat niemand aan de onbemande grens dit zal controleren.

Wat ik waarschijnlijk wel zal doen, is het fossiel overhandigen aan iemand die hier woont voordat ik vertrek. Ik zal er gewoon voor zorgen dat ze weten dat het niet van hen is - ze houden het gewoon een tijdje in het openbaar.