Is Hyperspace Pure Science Fiction? Niet als je hard kijkt naar snaartheorie

De sciencefictioncanon is doordrenkt met ideeën over hoe je sneller dan licht kunt reizen. Sommige schrijvers zijn voorstanders van wormgaten, sommige filmmakers gaan uit van tijdsdilatatie, sommige grafische romanschrijvers gebruiken warp-drives die de tijd in de ruimte opvouwen - de lijst met mogelijkheden, onbelemmerd door de natuurkunde, is eindeloos. Maar een van de klassieke tropen van het genre om interstellair reizen mogelijk te maken is een tweede blik waard: hyperspace. Deze vage lijn visuele stenografie voor interstellaire reizen is geen wetenschappelijk feit, maar het is ook niet puur sciencefiction.

Sla het!

Hyperspace is toegankelijk voor schepen met hyperdrives. Precies wat dat betekent, varieert waarschijnlijk van fictief universum tot fictief universum - er worden niet veel details gegeven. Maar de grotere vragen blijven, wat is hyperspace? Hoe werkt het fysiek? En is hyperspace iets dat echt zou kunnen zijn? In de normale vier dimensies die de ruimtetijd vormen zoals we die kennen, is het kortste pad tussen twee punten een rechte lijn en de snelste manier om over die afstand te reizen, is door met de snelheid van het licht te bewegen. Niets beweegt vrij met de snelheid van het licht, behalve, nou ja, licht.

Tijd om de Newtoniaanse natuurkunde te vernietigen.

Wat als je niet beperkt zou zijn tot 4D ruimtetijd? Het idee van hyperspace is gebaseerd op de aanname dat er een apart gebied van ruimtetijd voorbij de grenzen van vier dimensies is. Hyperspace lijkt schepen in staat te stellen de kortste afstand tussen A en B te verkorten. Misschien is de tijd in de vierde dimensie onbescheiden en springt hij tussen punten op een zodanige manier dat het een schip toestaat beweging zonder snelheid te bereiken. Misschien werkt de fysica van hyperspace anders, zodat de voortstuwing van een schip verergerde effecten heeft. Misschien is de snelheid van het licht geen shit.

Er zijn enkele theorieën over hyperspace die verbonden zijn met speculatieve maar toch ondersteunde wetenschap. Sommige natuurkundigen geloven immers dat er na de vier die we kennen meerdere dimensies zijn. Deze hogere dimensies kunnen het mogelijk maken dat hyperspace bestaat.

Dat klinkt als bullshit, maar het is niet, afhankelijk van hoe je je voelt over snaartheorie, het idee dat de fysieke wereld is opgebouwd uit een raamwerk van kleine, eendimensionale snaardeeltjes die de ruimtetijd vormen en met elkaar in wisselwerking staan. vormen wat we het bestaan ​​zouden kunnen noemen. Een uitloper van de snaartheorie, superstring-theorie genaamd (denk aan het lutheranisme), suggereert dat er 10 dimensies kunnen zijn vanwege de manier waarop snaren tijd en ruimte om zichzelf heen verdraaien. De vier dimensies die we kennen verbergen feitelijk zes andere dimensies die opgerold zijn. De spruitstukken waaruit deze afmetingen bestaan, zijn blijkbaar minder dan 10 ^ -33 centimeter groot, dus ze zijn duidelijk kleiner dan wat onze meest krachtige microscopen kunnen zien. Als we echter een manier gevonden hebben om met deze dimensies om te gaan, kunnen we mogelijk toegang krijgen tot de eigenschappen die een onzichtbare hyperspace vormen die gewoon een andere laag van het universum is.

Er zijn andere delen van hoe hyperspace zou werken op basis van wat we al weten over de fysica van het universum. Ten eerste zou hyperspace er niet uitzien als een witte lichtstraal die naar buiten zou bewegen, maar eerder een heldere gloed zou zijn. Het Doppler-effect - waarbij hogere snelheden ervoor zouden zorgen dat het licht zou transformeren naar langere golflengten - zou in werking treden en zou het licht van de sterren in het röntgenspectrum doen uitrekken en dus onzichtbaar voor onze ogen. Bovendien zou de achtergrondgolfovenstraling van het universum daadwerkelijk zichtbaar worden! De ruimte zou er ongelooflijk anders uitzien op dat soort snelheid.

Het is onduidelijk dat we sneller dan licht moeten leren reizen om interstellaire reizen mogelijk te maken, maar als we er ooit in slagen om uiteindelijk te interageren met de vermeende hogere dimensies die in het universum bestaan, kan hyperspace de sleutel zijn die de rest maakt van de melkweg, en mogelijk het universum, onze oester.