Als je iemand leuk vindt: verlies je jezelf om indruk op hem te maken?

Als je iemand leuk vindt, zul je bergen verzetten om hem te laten glimlachen? Of loop je weg en verstop je je? De wereld van romantiek is een ingewikkeld ding!

Denk terug aan je schooltijd, was je verliefd op de speelplaats? Was er een man of een meisje die je in een plas goo veranderde als ze er waren? Heb je een verlangen verborgen naar iemand met wie je niet kon praten zonder felrood te blozen? Hoe gaat het voor jou als je iemand leuk vindt?

De meesten van ons waren verliefd op onze schooldagen, maar het is interessant om na te denken over hoe we daarmee omgingen. Heb je het oude gezegde gehoord dat je 'aan de staartjes trekt van degene van wie je houdt?' Hoewel liefde misschien een heel eind terug is in die dagen op schoolplein, is het idee hetzelfde.

Kortom, we plagen en beschimpen degene die we eigenlijk leuk vinden, omdat we niet willen dat ze het weten. Het is een afweermechanisme, een manier om onze gevoelens te verbergen en pijn en kwetsbaarheid te vermijden.

Zie je, zelfs als kinderen probeerden we onze gevoelens te verbergen!

De fysieke impact van een crush

Als je iemand leuk vindt, krijg je een enorme stroom van emotie en adrenaline. Je voelt je voor een seconde op de top van de wereld en wordt vervolgens geplaagd door twijfels of ze hetzelfde over jou voelen. Je kunt niet eten, je kunt niet slapen, alles wat je kunt doen is aan hen denken.

Wanneer ze je kant opkijken, is het bijna alsof je hart gaat barsten. Gelukkig staat die meest vitale van organen niet echt op het punt om zichzelf te verbranden, maar het zou je vergeven zijn als je denkt dat het dat kan! Ik probeer hier uit te leggen dat als je iemand leuk vindt, je rare dingen doet.

Heb je iets geks gedaan voor iemand die je leuk vindt?

Ik heb gekke dingen gedaan, dingen waar ik nu op terugkijk en me afvraag of ik wel gezond was of niet. Ik verloor mijn zelfrespect meer dan één keer en veranderde in een vrouw waarvan ik weet dat ik het niet alleen ben om een ​​ander te plezieren. Het is gek en gek als je erop terugkijkt. Maar hey, we zijn mensen, toch?

Hoe lang ga je als je iemand leuk vindt? Ren je weg en verstop je je, bang om je emoties te tonen, of sta je ervoor en vraag je ze meteen?

De meesten van ons verbergen zich tot op zekere hoogte, voordat ze de moed oppakken om uit het water te voelen en proberen te achterhalen of ze ons misschien wel leuk vinden. Natuurlijk geloven we nooit echt dat het zo zal zijn, omdat we zielen in onze kern zelfverafschuwen, dus doen we wat een gezond persoon zou doen. We laten iemand anders het vragen doen!

Ja, als je iemand leuk vindt, word je plotseling stom, niet in staat om een ​​eenvoudige vraag aan een ander mens te stellen, en het valt op de schouders van een loyale dienaar, meestal je beste vriend, om het voor je uit te zoeken.

Maar wil je dat echt weten?

Als je iemand leuk vindt en je hebt geen antwoord of ze je leuk vinden of niet, dan is er nog hoop. Er is een 'misschien zullen ze' bij de hele vergelijking. Als je erachter komt en het is een nee, is je hoop verdwenen. Je kunt niet meer dromen, en het is allemaal een beetje verpletterend. Misschien is dat waarom zoveel van ons het uitstellen om die jongen of dat meisje hun gedachten te vragen.

Ben je gek als je iemand leuk vindt?

Ik stel deze vraag zowel uit persoonlijk belang als professioneel. Ik ben geneigd om iets te gemakkelijk voor de wind te gooien als het gaat om zaken van het hart. Ja, ik verstop me een tijdje voordat ik ervoor ga, en het kost me normaal gesproken een paar glazen wijn om die moed te vinden. Dan kan ik me niet stoppen.

Ik hou van de grote gebaren, ik leg mijn hart daar neer, want in mijn gedachten * dankzij de wijn *, denk ik dat als ik het heb gezegd, ik alles heb gedaan wat ik kan, niet meer 'wat als'. Slechte zet. Ernstig. Luister niet naar de wijn, hij liegt.

Ik ben schuldig aan het af en toe verliezen van mijn verstand, mijn hart verblindt me en ik denk irrationeel. Niet te gek, ik zal eerlijk zijn, maar zeker in een 'wat dacht je'-graad, of een' ik ga me een paar dagen onder het dekbed verstoppen en hopen dat ze selectief geheugenverlies ontwikkelen voor dat specifieke evenement '.

Nee, het werkt niet.

Het gevaar om jezelf te verliezen in een oogje

Het gevaar in dit alles is iets dat ik ook heb ervaren. Jezelf verliezen.

Als je iemand leuk vindt, is het gemakkelijk om te proberen alles te worden wat ze willen of alles wat ze zijn, maar je vergeet dat je zelf behoorlijk speciaal bent. Je kunt het onbewust doen, zonder het te beseffen, maar je praat een beetje zoals zij, luister naar dezelfde muziek of verander de manier waarop je je kleedt. Al deze zijn waarschijnlijk subtiel, maar het is er zeker. Je bent een stap verwijderd van jezelf.

Spiegelen is iets dat we van nature doen als we iemand leuk vinden, romantisch of in het algemeen. Meestal gaat dit niet zo ver in hen veranderen, want dat zou raar zijn, maar we proberen onszelf acceptabeler te maken voor hen, iemand die ze willen. Het ding is, we zijn meer dan genoeg zoals we zijn, en dat is iets dat we ons niet realiseren.

Het hart is roekeloos?

Een ander risico is iets doen wat je normaal niet zou doen, simpelweg omdat je hoofd verlof heeft genomen. Je gaat helemaal over het nastreven van romantiek. Het leven zal compleet zijn zodra deze persoon zich realiseert hoe geweldig je bent waar je geest is.

Er is geen andere persoon op deze planeet die je leven geweldig kan maken. Het leven is zoveel meer dan slechts één persoon.

Hoe ver zou je gaan voor iemand die je leuk vindt? Hoe ver zou je het duwen om ze je te laten zien, of ze te laten zoals jij terug? Dat is iets voor iedereen om te overwegen. Stel grenzen om te stoppen met iets stoms te doen of je te verliezen in het proces.

Verleg je grenzen nooit voorbij een troostpunt. Als het niet goed voelt voor jou, is het niet goed, einde verhaal. Doe nooit iets dat uw zelfrespect of uw eigenwaarde in gevaar brengt. Ik heb het eerder gedaan. Ik kleineerde mezelf om iemands vriend te zijn, gewoon omdat ik wilde dat ze lachten als ik in de buurt was. Wat ik me niet realiseerde was dat ze om me lachten, niet glimlachen vanwege mijn aanwezigheid. Ik was niet het eigenzinnige meisje dat iedereen hilarisch vond. Ik was het eigenzinnige meisje waar iedereen grapjes over maakte.

Blijf trouw aan je grenzen

Ik heb van die ervaring geleerd en nu ken ik mijn grenzen. Die persoon bleek ook een complete tool te zijn, en ik ben dankbaar dat ik me realiseerde dat voordat ik mijn eigen zelfrespect meer in gevaar bracht dan ik al had.

Als je iemand leuk vindt, is het zo gemakkelijk om alles uit het raam te gooien. Maar blijf wie je bent. Hoe weet je dat deze persoon je niet verplettert, maar dat je jezelf zodanig verandert dat ze zich niet langer zo voelen? Wees jezelf, zo simpel is het.

Ga zitten en vraag jezelf af hoe ver je regelmatig gaat als je iemand leuk vindt. Word je plots een andere versie van jezelf? Vind je die versie van jou zelfs leuk?