Wanneer twee werelden elkaar ontmoeten

Wat gebeurt er wanneer twee mensen met verschillende achtergronden elkaar ontmoeten, ook al haten ze elkaar en worden ze volledig verliefd? Kan hun liefde hun verschillen overwinnen? Hier is een liefdesverhaal dat de verschillen en de tand des tijds doorstaat.

Circa 1994

Ze waren allebei zo verschillend als krijt en kaas. Hij was opgegroeid in een orthodox, aristocratisch gezin, trots op hun traditie en afkomst. Ze was opgegroeid in een relaxed christelijk huishouden. Haar moeder was Euraziatisch en haar vader was een christen. Ze had geluk, hij was van de bovenste korst. Ze ontmoetten elkaar op hun universiteit tijdens hun postdoctorale studies in Engelse literatuur. Ze koos voor literatuur vanwege haar liefde voor klassiekers. Hij koos voor literatuur omdat dit de gemakkelijkste manier was om een ​​postdoctorale graad te behalen.

Toen ze elkaar voor het eerst ontmoetten op het frissere feest van de universiteit, hielden ze elkaar niet eens. Ze wreven elkaar op de verkeerde manier. Ze dacht dat hij te arrogant was en hij dacht dat ze geen contact had met de realiteit. Maar het lot had andere plannen. Christy en Christopher waren alfabetisch voor elkaar bestemd en zaten uiteindelijk in de klas naast elkaar.

De eerste keer dat hij een positieve, zij het ongelooflijke reactie van haar opriep, was in hun stijlklas waar ze werd gevraagd om een ​​origineel essay te schrijven, in de prozastijl van Francis Bacon. Christopher bleek een ironische satire te zijn die de gekste boeken had kunnen halen, genaamd 'Of Eggs!' Interessant, dacht ze, gezien het feit dat alle gezeefde essays van Bacon titels hadden als Of Travel, Of Love, Of Envy, etc.

De eerste keer dat hij haar anders zag, was toen ze doortastend de verdediging van de andere partij doorbrak in een spontaan klassendebat over de geldigheid van de Engelse literatuur vandaag. Ze won hem volledig toen hij haar zag lachen en hinkelen met een groep kinderen in de buurt.

Ze hadden hun eerste date een maand later. Hij wilde haar naar een coffeeshop brengen. In plaats daarvan nam hij haar mee naar zijn familieboomgaard, met een picknicktafel vol met voedsel en fruit dat vers uit de boomgaard was geplukt.

Later met haar vriendinnen kreeg ze te maken met een spervuur ​​van vragen.

"Hij nam je mee naar zijn boomgaard voor een eerste date?"

"Waar maken ze deze jongens?"

"Is dat zijn idee van romantiek?"

"Waarom grijnst u van oor tot oor?"

'Hij heeft je gekust, hè? Deed hij? Deed hij?"

"Nee, dat deed hij niet", zei ze nadrukkelijk, zelfs toen een kussen op haar landde.

“Hij houdt van het groen, en hij wilde dat ik het met hem zou delen”, antwoordde ze, terwijl ze naar ze allemaal bleef stralen. Ze was nog nooit zo gelukkig geweest in haar leven. Alles aan hem was vreemd, anders en opwindend, wachtend om ontdekt te worden. Hij was zo mysterieus en toch zo liefdevol en ze kon niet wachten om de rest van haar leven met hem door te brengen.

Christy en Christopher waren zo anders als het kon krijgen. Ze waren ontegenzeggelijk anders. Hun achtergronden, hun opvoeding, hun cultuur en hun kijk op het leven waren allemaal verschillend. Maar hoewel polen uit elkaar, leek het erop dat de magnetische wetten spoedig op hen van toepassing zouden worden. De aantrekkingskracht was te sterk om af te weren. Ze waren snel vrij onafscheidelijk.

Ze nodigde hem thuis uit voor haar familie kerstdiner, en het ging niet zo goed. De verschillen in hun familieomgeving waren zo groot, dat ze er zelfs twee dagen lang niet over spraken. Maar toen deden ze het. Hij bracht het aan en zij rationaliseerde. Ze confronteerden het echter alsof het iemand anders overkwam en probeerden het aan te pakken door hun eigen regels te maken.

Liefde was echter om deze hindernis snel te overwinnen als een stijgende golf.

Ze zou hem om 15.00 uur in de bibliotheek ontmoeten. Ze was een beetje laat. Ze ging ademloos de bibliotheek binnen en zocht hem naar zijn gebruikelijke hokje. Het was leeg.

"Godzijdank was hij nog niet gekomen."

Ze ging zitten om op adem te komen en op hem te wachten. Met een boek open voor haar glipte ze gelukkig in een gelukkige mijmering van al hun momenten. De dingen die ze hadden gedeeld. De woorden die hij had gezegd, hij was nogal de dichter gebleken. Ze probeerde wat aantekeningen te maken, maar gaf het op, ze was te gespannen. Ze wierp een blik op haar horloge. Het was 3:30, hij was nog steeds niet verschenen. Ze verloor haar geduld en probeerde te ontspannen door het boek te lezen. Twee hoofdstukken later was hij nog steeds niet aangekomen. De bibliotheek was plotseling leeg. Nu begon ze zich zorgen te maken.

Ze stapte de bibliotheek uit en zag een groep studenten.

"Er is een ongeluk gebeurd!"

"Wat? Wie? Waar?"

“Twee jongens van de Engelse afdeling… een vrachtwagen…. iemand…. de man die reed… was gestorven. '

"PG Engelse les?"

"Ja, PG Engels!"

Haar hart stopte. Haar geest werd gevoelloos. Ze rende naar de afdeling. Auto's draaiden rond omdat iedereen haast had om naar het ziekenhuis te gaan. Niemand zou haar oog aankijken. Ze liftte met een van haar klasgenoten naar het ziekenhuis.

De stormende wind blies niet alleen haar haar maar ook haar tranen uit.

'God, laat hem in orde zijn. Laat hem in orde zijn. '

En toen trof het haar.

Hij had nooit geweten… ze had hem nooit verteld hoeveel ze van hem hield. En nu was het te laat? Ze kon niet geloven dat dit gebeurde. Hij leek zoveel groter dan het leven… en nu… "Waar was hij?" Zwijgend sprak zij ernstig, vurig haar gebeden uit. Ze werden naar de ziekenhuiskamer gebracht. Niemand was gestorven. Hun klasgenoot lag helemaal verbonden met een gebroken rib en een zwaar gewond been. Hun vrienden zaten rond zijn bed. 'Christopher is net naar het orthopedische gedeelte gegaan. Hij wacht om de fysiotherapeut te raadplegen, iets over zijn knie. '

Ze ging hem zoeken buiten de sectie radiologie en wendde zich tot de orthopedie. En toen zag ze hem. Hij zat daar helemaal alleen in de ontvangstruimte op een bank. Geen grote schade aangericht… gewoon zwaar gekneusd. En toen zag hij haar. Hun ogen ontmoetten elkaar, de opluchting was geestverruimend en voordat ze het wist, lag ze in zijn armen.

Ze waren allebei sprakeloos. Woorden konden niet overbrengen wat ze voelden. Maar het moment communiceerde zichzelf. Ze voelde zich niet zelfbewust. Ze had gewoon het gevoel dat ze thuis was gekomen. En toen voelde ze hem… kuis, maar oh zo teder, kus de bovenkant van haar hoofd.

"Ik hou van je, ik hou van je hartslag, " vertelde ze hem terwijl hij naar de ziekenhuisvloer keek. Hij was lange tijd stil… totdat ze in zijn gezicht keek. En toen fluisterde hij: "En ik hou meer van je dan je ooit zult weten."

Christy en Christopher zijn getrouwd en zijn nog steeds gelukkig getrouwd tegen alle verwachtingen in en zijn de trotse ouders van twee kinderen, een jongen en een meisje.