Wat je wilt zeggen tegen degene wiens hart je brak

Je hebt je excuses uitgeput, maar een deel van je wil nog steeds contact opnemen. Dit is wat je wilt zeggen tegen de man wiens hart je hebt gebroken.

Wat kun je nog meer zeggen tegen de persoon wiens hart je brak, afgezien van een verontschuldiging? Niets. Het enige dat u kunt zeggen is: 'Het spijt me'. Je kunt niets veranderen met woorden. Het enige dat u kunt doen, is mensen helpen genezen. Het is een tijdje geleden dat ik met die persoon sprak. Ik wed dat hij veranderd is - ik weet zeker dat hij dat heeft gedaan.

Er zijn veel mannen in mijn leven gekomen - goede jongens, slechte jongens, valsspelers, geliefden, enz. Ik weet niet hoeveel impact ik op hen heb gehad, maar ik weet wel dat ik een stempel heb gedrukt op de persoon wiens hart brak ik. Hoe moet ik dat weten? Omdat ik er eerder was, tijdens en nadat ik zijn hart brak. Dus hier is wat ik tegen hem wil zeggen: het spijt me zo dat ik je hart heb gebroken, maar ik ben blij dat het nu eindelijk goed met je gaat.

De woorden die ik wil zeggen

Sorry zeggen zou geen goed gedaan hebben, als je je nog steeds op die donkere plek had achtergelaten. Als ik me toen verontschuldigde, zou je gewoon boos zijn geweest. Je zou niets goeds in mijn bedoelingen hebben gezien. Op dat moment was ik de vijand. Ik was de vijand waar je nog steeds van hield. Ik was de vijand waar je niet van kon houden.

Maar dingen veranderden. Ze zijn het beste veranderd. Dat zie je nu toch? Ik weet dat je dacht dat mijn hart breken het ergste was dat ik ooit zou kunnen doen, maar laten we toegeven dat er veel ergere dingen zijn die ik had kunnen doen.

Ik had je kunnen bedriegen. Ik had je fysiek pijn kunnen doen. Ik had zo een vreselijke persoon kunnen zijn dat je liefde helemaal niets heeft betekend. Maar ik deed die dingen niet, en ik was niet dat soort persoon. Misschien is dat de reden waarom je hart brak - omdat ik niet erg genoeg kon zijn om je uit liefde voor mij te laten vallen.

Ik kan klinken alsof ik opscheppen en misschien ben ik. Ik ben er trots op dat iemand zoals jij van je houdt. Ik ben er trots op te weten dat ik een goed genoeg persoon was om de genegenheid te verdienen van iemand die net zo geweldig is als jij. Jij bent de enige persoon die mijn leven geldig liet voelen toen ik mezelf als niemand speciaal zag.

De beslissing

Je hart breken was geen voorbedachte daad. Ik ging niet naar jou, wetende dat ik je hart zou breken. Ik wilde gewoon iemand om mee te praten over punkrockmuziek die goed klinkt in de stereo, maar er slecht uitziet op mijn jeans. Ik wilde lachen om Ren en Stimpy, omdat niemand anders tijd had om ze op onze leeftijd te bekijken. Ik moest mijn vrienden uitdagen, omdat meisjes niet te vertrouwen waren. Ik wilde een vriend.

Toen ik jonger was, zag ik dat de meeste onzekere meisjes in mijn klas - inclusief ik - meer geïnteresseerd waren in het krijgen van de aandacht van jongens. Toen ik je vriend werd, kon ik eerlijk gezegd die drive niet voelen om je de oppervlakkigheid van mijn kleding, haar en make-up te laten waarderen. Je validatie was niet nodig, omdat ik meer geïnteresseerd was in de dingen waardoor ik me niet klein voelde. Ik was meer geïnteresseerd in de dingen waardoor ik me aanwezig, gelukkig en ontspannen voelde.

Helaas beslissen we niet wat er in ons leven gebeurt. We beslissen niet op wie we geacht worden verliefd op te worden. Uiteindelijk was het meest dat we konden beheersen, hoe we op dingen zouden reageren. Je reageerde positief. Ik reageerde negatief. Helaas was dat waarschijnlijk een van de zeldzame keren dat tegenstellingen weigerden aan te trekken.

Als gevoelens voelbaar waren, had ik misschien een scheur gehoord toen ik je hart brak. Ik wist niet dat je een soort ontkenningstape gebruikte om het te repareren. Na een tijdje brak ik het opnieuw. Waarschijnlijk is er een stuk uitgevallen, maar je besloot wat waanlijm op te slaan en terug te plaatsen.

Waarom deed je dat? Waarom zou je jezelf opzettelijk in een positie plaatsen waarin iemand zonder enig respect op je hart kan blijven bashen?

Wat heb je me geleerd?

Ik kon je motivaties niet begrijpen en ik kon ook niets doen om je te stoppen. Je was erg veerkrachtig. Elk meisje zou hebben gewaardeerd wat je hebt gedaan - vanuit een ander perspectief. Ik betwijfel of ze dat zouden hebben gedaan als ze in mijn plaats waren.

Waarom? Omdat we menselijk zijn. Ik heb je hart om een ​​reden gebroken. Ik wist toen niet wat het was, maar ik ontdekte het eindelijk, toen ik begon te leven met de gedachte aan wat ik nog steeds in mijn gedachten had.

Sommige mensen zullen kusten door het leven zonder iemands hart te breken, maar de meerderheid van ons zal het op een of ander punt hebben gedaan. Ik raad niemand aan om een ​​paar harten te proberen te breken, maar ik zal ze vertellen dat het goed is en dat het om een ​​reden gebeurde.

De reden waarom ik je hart heb gebroken, is waarschijnlijk omdat ik anders mijn hart zou hebben gebroken. Stel je voor dat als ik je hart niet zou breken, het jouwe heel zou zijn, maar het mijne niet. Het spijt me dat ik niets kon doen om dat te voorkomen. Het was gewoon zoals het bedoeld was.

Je leven leiden zoals iemand anders het wil, is niet iets dat voortkomt uit liefde. Het wordt gedaan vanuit een misleid ideaal dat het brengen van offers voor de mensen die om je geven je gelukkig zal maken. Soms wel, maar ik wist in mijn hart dat dit hier niet het geval was. Ik gaf om je, maar ik wist dat niets mijn gevoel zou veranderen.

De nasleep

Ik weet niet zeker hoe mijn acties jou hebben beïnvloed. Ik zag alleen dingen van de oppervlakte. Ik zag je lijden. Ik zag je er doorheen komen. Ik zag ook dat je eindelijk de effecten van die herinnering kwijt was. Ik betwijfel of je ooit zou vergeten wat er is gebeurd, maar ik zie tenminste dat het op dit moment geen donkere beelden meer in je leven bevat.

We hebben er nooit over gesproken, dus ik zou niet weten hoe u over het verleden denkt. Dat is maar goed ook, want het baggeren van die herinneringen zou geen van ons ten goede komen. Ik denk dat de goede dingen die hierdoor zijn gebeurd worden getoond in wie we nu zijn en wat we in het leven hebben bereikt.

Als er iets ergs met je was gebeurd - als mijn acties je leven zouden hebben verpest, zou ik niet weten wat er met mij zou zijn gebeurd. Ik denk dat we allebei geluk hebben in die zin. Sommige mensen met een gebroken hart konden niet herstellen. Ik wou alleen dat ze dezelfde opvattingen hadden als wij.

Ik ben hier niet om de eer te nemen voor de pijn die ik je heb aangedaan en de voordelen die je ervan hebt gehad. Het was allemaal jij. Je hebt het zelf gehaald. Je vrienden en familie hebben misschien geholpen, maar je was sterk genoeg om er doorheen te dringen.

Ik wou dat ik je hart niet hoefde te breken om dit deel van ons leven te bereiken. Het spijt me dat het moest gebeuren, maar ik heb er geen spijt van. Weet gewoon dat, hoewel ik je hart heb gebroken, ik denk dat het mijne ook een beetje brak toen ik het deed.

Er zijn vragen, gedachten en niet-verzonden berichten die je misschien wilt zeggen tegen degene wiens hart je hebt gebroken, maar dat nooit zou kunnen. Als je het uit je borst haalt, ongeacht of de persoon in kwestie het weet, kan het de vaak verwaarloosde pijn van iemand die het hart van een ander heeft gebroken, genezen.