Oude liefdesbrieven en herinneringen

Liefdesherinneringen kunnen jaren in onze geest blijven hangen, en we willen allemaal pijnlijke herinneringen verbranden en weggooien, zodat we ze allemaal kunnen vergeten. Maar moet je echt oude liefdesbrieven verbranden?

Doniv Whitgreen onthult waarom we nooit liefdesherinneringen en oude liefdesbrieven uit het verleden mogen weggooien. Hij verbrandde zijn oude liefdesbrieven toen hij nog op school zat en betreurt het, zelfs tot op de dag van vandaag.

We zijn allemaal in en uit liefdesherinneringen geweest, met hartzeer en pijn zo nu en dan.

Je hebt misschien verschillende liefhebbers uit het verleden en veel speciale ervaringen die je met hen hebt gedeeld. En elke keer dat we uit elkaar gaan, haten we onze exen of zijn we te diep in liefde om de pijn te overwinnen.

Ik was een paar keer verliefd in mijn leven. Mijn eerste break-up was de meest pijnlijke en is degene die me het meest te binnen schiet.

Het komt in me op, niet uit liefde of haat, maar omdat ik geen liefdesherinneringen heb aan die relatie. Ik heb geen kaarten, geen gedroogde bloemen, geen liefdesbriefjes en geen foto's.

Een week nadat ik het had uitgemaakt, verzamelde ik al haar oude liefdesbrieven, geschenken, notities en foto's en maakte er een vreugdevuur van. Het voelde toen goed en ik dacht dat het verbranden van haar herinneringen de beste manier was om de verloren liefde te overwinnen.

Ik miste het lezen van haar oude liefdesbrieven en haar kaarten een tijdje en na een paar jaar was ik bijna vergeten hoe ze eruitzag. Ik kon me haar natuurlijk herinneren, maar het was gewoon een vage herinnering.

Ik heb in de loop der jaren met verschillende vrouwen gedate en telkens als ik uit elkaar ging, merkte ik dat het draaglijk was. Ik hoefde hun liefdesherinneringen niet te verbranden zoals de eerste keer. Al mijn romantische liefdesherinneringen zijn tot op de dag van vandaag opgesloten in een blauwe koffer op mijn zolder.

Ik zie ze af en toe en lach erom. Maar ik voel me nogal dom omdat ik mijn eerste liefdesbrieven heb verbrand. Het is niet de liefde die ik voor haar heb, maar een herinnering aan de pijn en het geluk dat ik had meegemaakt toen ik voor het eerst wist hoe liefde voelde.

Het was een geweldige herinnering, want we waren klasgenoten en we gaven tijdens de lesuren liefdesbrieven door. Het is jaren geleden en ik kan me niet herinneren wat ik misschien in die kleine liefdesbriefjes heb geschreven. Ik denk daar meer aan dan aan haar. Ik heb een slam-boek waarin ze een briefje voor me heeft geschreven en dat is alles wat er van haar overblijft.

Het probleem met mij was dat ik me altijd zoveel zorgen had gemaakt over het vinden van de perfecte, dat ik alle ervaringen die ik tijdens de reis had gehad, was vergeten. Ik kan me herinneren dat mijn eerste vriendin me een papperige liefdesbrief gaf na onze eerste romantische kus. Ik kan me niet herinneren wat er staat. Ik wou alleen dat ik het nog had.

Ik kwam mijn eerste vriendin een week geleden tegen. We zaten in een koffieshop en we praatten. Dingen waren anders. We spraken als oude vrienden en het was goed. Geen slechte gevoelens en geen kloof. Ik had haar na tien jaar ontmoet. Voor mij voelde het alsof ik voor het eerst iemand tegen het lijf liep. Ik kon me niet teveel liefdesherinneringen van 'ons' herinneren, hoewel ze me deed denken aan een paar incidenten en oude liefdesbrieven.

Ik denk dat ze nog steeds mijn oude liefdesbrieven en liefdesbriefjes uit de klas had. Door die gedachte voelde ik me niet warm of wazig vanbinnen, maar voelde ik me dwaas en dom. Ze had die jaren als een schat gekoesterd en ze kon ze allemaal herinneren en erom lachen. Ik wou dat ik de tijd had kunnen terugdraaien, en ik vroeg me zelfs af of ik haar om een ​​fotokopie van onze oude liefdesbrieven kon vragen! Maar dat zou het domste zijn om zeker te vragen. Ik had mijn liefdesherinneringen verloren, zeker, maar gelukkig niet mijn geest. We wisselden nummers uit en omhelsden elkaar vaarwel.

Als ik toen maar wist hoe ik me nu zou voelen, zou ik misschien nooit de stapel oude liefdesbrieven en kaarten hebben verbrand en de tribale dans om hen heen hebben gedaan.

Misschien had ik bij mijn eerste vriendin gezeten en over herinneringen gesproken die ik ook grappig vond. Dat zou leuk geweest zijn. Maar nu is dat geschiedenis en ik heb geen spijt. Maar het enige dat eraan wrijft, is het feit dat ik me mijn eerste kus, mijn eerste date en mijn eerste liefdesbrief in mijn leven niet herinner. Had ik maar die liefdesbrieven gehad en die liefdesherinneringen in een hoek van mijn blauwe koffer bewaard, dan had ik ze nog een keer kunnen lezen en me kunnen herinneren wat een vlotte prater en schrijver ik was, zelfs in de tiende klas!

Maar alles gezegd en gedaan, als je ooit de kans krijgt om je oude liefdesbrieven en speciale liefdesherinneringen te bewaren, verbrand ze dan niet zoals ik deed. Zoek een leuk hoekje en bewaar het op een regenachtige dag!