Je gevangen voelen in een relatie: moet je blijven of loskomen?

Wanneer je je gevangen voelt in een relatie, kan het een catch-22 zijn - je hebt het gevoel dat je een verplichting hebt om te blijven, maar het is gewoon moeilijk om te ademen.

Wanneer ik me gevangen voelde in een relatie, denk ik dat het was omdat ik het gevoel had dat er enige beperking was aan mijn zelfexpressie of vrijheid vanwege de verwachtingen van die relatie.

Ik denk dat er beperkingen moeten zijn aan wat acceptabel en onaanvaardbaar gedrag is binnen een relatie. Als u bijvoorbeeld niet komt opdagen voor een afgesproken ontmoeting met een vriend omdat u er geen last van heeft, is dit een vorm van zelfexpressie, maar niet een die meestal leidt tot een langdurige vriendschap.

Als je je echter gevangen voelt en je geen echt voordeel meer ziet in het blijven voldoen aan de verwachtingen van die relatie, kunnen wrok en frustratie beginnen binnen te sluipen.

Je gedachten uitspreken als je je gevangen voelt

Ik heb vriendschappen en familie- en werkrelaties gehad waarbij ik voelde dat ik perfect moest zijn - om het niet oneens te zijn of iets te zeggen dat aanstootgevend zou kunnen zijn. Geen goede tactiek om een ​​gezonde relatie te creëren.

Wat ik heb ontdekt is dat het altijd goed moeten zijn een goede manier is - nee, een fantastische manier * let op de hoofdletters van de F * - om de ervaring te creëren dat je je gevangen voelt met iemand die anders een geweldige partner zou kunnen zijn, een vriend, familielid, collega of geliefde.

Dus ik heb geleerd mijn mening te uiten, wat altijd een gevoel van innerlijke vrijheid in mij heeft gecreëerd. Het is ook een geweldige manier geweest om mensen te screenen die niet compatibel zijn met mijn ware persoonlijkheid - ze zullen van me houden of me haten, maar ze zullen tenminste zien wie ik eigenlijk ben in tegenstelling tot een valse voorstelling.

Wat te doen als je je gevangen voelt?

Nu we dat basisprincipe uit de weg hebben geruimd, zijn hier enkele vragen en ideeën om te overwegen als je je gevangen voelt in een relatie.

# 1 De krachtregel kennen. Hier is een misschien ongemakkelijke maar zeer reële waarheid over machtsdynamiek binnen relaties:

De persoon die meer bereid is om te vertrekken, heeft altijd de meeste macht.

Alleen al omdat ik weet dat deze machtsregel bestaat, kan ik beoordelen of macht in een relatie te groot onevenwichtig is.

Bijvoorbeeld als mijn partner voortdurend dreigt te vertrekken als ik niet doe wat zij zeggen. Een nog subtielere power-play die ik heb ontvangen, is wanneer iemand de gewoonte heeft om tijdens gesprekken uit een kamer te lopen op het moment dat ik een belangrijk punt probeer te communiceren.

# 2 Vragen: waarom waardeer ik de persoon? De meeste mensen willen geen plan B zijn - dus als je iemand aan de haak van de verwachting laat hangen maar ondertussen grotere en betere plannen hebt, kan dit langzaam je eigen gevoel van vrijheid wegvagen. Het wordt cognitieve dissonantie genoemd en zelfs de meest ervaren speler kan het krijgen.

Hoe meer ik alles in mijn leven op een rij kan zetten, zodat het het Empire State Building is en niet de scheve toren van Pisa, hoe beter dingen lijken te gaan en hoe meer gepompt ik me voel over het leven.

Als ik me plotseling gevangen voel, probeer ik te overwegen: mijn waarden, de waarden van mijn partner, mijn levensvisie * en hoe ze daarmee overeenkomen *, en of ik er eerlijk over ben.

# 3 Houd je ogen open voor de Drama-driehoek. Een baby moet worden verzorgd. Dit is hetzelfde voor iemand die ernstig geestelijk gehandicapt is. Ik ben het er echter niet mee eens dat een partner die zijn eigen leven niet op orde kan krijgen, jouw verantwoordelijkheid is.

Soms zullen mensen bewust of onbewust emotionele manipulatie gebruiken om u in een relatie met hen te houden.

Ik hou dit in de gaten door mezelf te herinneren aan de Drama Triangle. Ik denk aan de Drama-driehoek als een driehoek waarbij op elk van de 3 punten van de driehoek een ander woord staat: slachtoffer, redder en vervolger.

Het is mijn filosofie dat je op het moment dat je een van deze rollen aanneemt, je zelfbekrachtiging wegneemt en anderen verantwoordelijk maakt voor wat je wel of niet doet.

Als iemand bijvoorbeeld het slachtoffer speelt, wordt hij jouw redder of vervolger. Ik denk echter dat een gezonde relatie gaat over het omgaan met je eigen rotzooi en anderen uitnodigen in je leven.

Als er iemand is om je te redden of door jou gered te worden, dan word je verantwoordelijk voor hen en heb je waarschijnlijk meer kans om op een bepaald moment het gevoel te krijgen gevangen te zitten.

Je weet ook dat ze je eerder de schuld zullen geven omdat je ze niet hebt opgeslagen of jezelf hebt gered. Je kunt ook worden vervolgd wanneer dingen zuur worden.

Ik heb zelfs een relatie gehad waarin ik werd vervolgd en ik leefde bijna met de kans om te kunnen bewijzen dat ik gelijk had en zij ongelijk. F-ed up, niet? De Drama Triangle creëert veel verwarde wijnstokken.

# 4 Jezelf vragen: ben ik bang voor fysieke of wraakzuchtige gevolgen? Ik heb gezien dat iemand een partner liefheeft en vreest. Dit kan ertoe leiden dat ze duidelijke tekenen van manipulatie en / of misbruik over het hoofd zien.

Misschien heeft hun partner een slecht humeur, is fysiek bullish, of heeft emotionele of financiële invloed. Het vinden van anderen die dezelfde situatie hebben meegemaakt - zelfs als deze online is of door artikelen of YouTube-video's te lezen - kan waarschijnlijk helpen dit soort situaties in context te plaatsen en te helpen bij het nemen van een beslissing.

# 5 Jezelf vragen: ben ik bang voor wat derden zullen zeggen of doen? Soms kan je sociale kring, religie of cultuur ervoor zorgen dat je het gevoel hebt dat je geen keuze hebt of dat je beperkte opties hebt.

Ik heb bijvoorbeeld een cliënt gecoacht die gebonden was door familiale afspraken om door te gaan met een gearrangeerd huwelijk. Hij zocht naar mensen die met vergelijkbare situaties te maken hadden en vond zeer nuttige informatie die hem hielp het worstcasescenario uit te werken en af ​​te wegen tegen zijn levensdoelen.

# 6 Vragen: leef ik op mijn rand? Ik hoorde voor het eerst van de uitdrukking 'de rand' in een boek genaamd The Way of The Superior Man van David Deida. Later heb ik er zelfs een boek over geschreven. Ik merk dat ik het in een breed scala van contexten gebruik vanwege het belang ervan, maar ik denk dat weinig mensen de rand echt als een levensfilosofie internaliseren.

Zie de rand als een letterlijke rand waarachter een steile val is naar waar je angsten liggen. Ik denk dat de uitdaging voor ons als ouders, vrienden, werknemers en kunstenaars is om deze voorsprong te confronteren om als persoon te blijven groeien. Toen ik bijvoorbeeld geen uitdagende en opwindende doelen nastreefde, leefde ik niet echt.

Zelfs toen ik een veilige langdurige relatie had met een mooi meisje, viel het uit elkaar en werd het een psychologische gevangenis, omdat ik was gestopt met proberen mezelf zo eerlijk mogelijk uit te dagen. Als ik me een gevangene voel in een relatie die me niet dient, vraag ik mezelf altijd eerst af of ik niet alleen een gevangene ben voor mijn eigen angsten.

# 7 Praten met een goede vriend of familielid. Ik had de gewoonte om een ​​uur - en soms uren - met een goede vriend van mij te wandelen.

Het verbaasde me hoe ik na onze gesprekken meer context zou hebben over een misselijkmakende claustrofobische thuissituatie. Wat ik voor mij als idiosyncratisch zag, liet hem vaak in vurige overeenstemming knikken: 'ja, man, ik krijg thuis ook PRECIES hetzelfde!'

# 8 Kijkend naar je sociale leven. Nogmaals, ik hou van het principe van 'begin bij jezelf'. Ik geloof dat het ongezond is om geen breder netwerk van contacten te hebben. Ik denk dat de natuur ons heeft ontworpen om diversiteit te zoeken, en deze variatie helpt ons om onze overtuigingen en gedragspatronen op elkaar af te stemmen en opnieuw af te stemmen zodat we niet in neurotische gewoonten vervallen.

Toen ik geen vrienden had, vond ik het moeilijk om mijn ouders of mijn zus te waarderen. En toen mijn sociale leven borrelde, voelden ze allemaal meer aanspreekbaar en levendiger. Wanneer ik het gevoel heb dat ik gevangen emotie voel, om te beseffen dat ik niet al te lang met een vriend weg was.

Het is moeilijk om je niet depressief of gevangen te voelen als je geen vrienden hebt. De wereld lijkt meer eng en veroordelend en je kunt deze angst wegnemen bij degenen die het dichtst bij je staan. Psychologen zullen je vertellen dat een goed sociaal leven, twee of meer goede vrienden en ook familie een belangrijk onderdeel van emotionele gezondheid is voor de meeste mensen.

# 9 Vraag jezelf af: zou ik de persoon echt missen? Als het antwoord een moeilijk nee is, heb je wat veelzeggende gegevens. Ik heb behoorlijk goede emotionele controle, maar ik merk nog steeds dat ik mensen wil afsnijden voor een beetje dwaas iets dat ik denk dat ze tegenover mij hebben gedaan: een opmerking, uitdrukking of reactie. Soms reageer ik te sterk en neem ik de tijd om mezelf te kalmeren, maar andere keren is er een patroon.

Gewoon mezelf eerlijk vragen of ik het leuk vind om tijd met iemand door te brengen, laat me weten of ik er baat bij zou hebben om te vertrekken. Ik zal mezelf afvragen of ik altijd meer energie overhoud na interactie met een bepaalde persoon of minder.

# 10 Vraag jezelf: wat zijn mijn verantwoordelijkheden? Ik ben geen vader, maar ik heb gezien dat zelfs een moeder zich gevangen kan voelen door haar baby als ze geen leven voor zichzelf heeft.

Ze kan echter niet precies inpakken en haar handen van hem op een moment van opzegging afstoffen. Evenzo kan het voor elke persoon die kwetsbaar is, uw verantwoordelijkheid zijn om ervoor te zorgen dat deze op de een of andere manier wordt verzorgd.

# 11 Stel jezelf de vraag: ben ik bang voor inzet / verantwoordelijkheden? Ik geloof dat we in een tijd leven waarin de gemakkelijkere route en meteorische stijgingen in de media en als onderdeel van sociale normen worden aanbeden dan het pad van ijverige oefening en langzame groei.

Ik herinner mezelf eraan dat met meer verantwoordelijkheden een rijkere betekenis en vervulling in het leven komt. Het tegenovergestelde pad is er een waar ik geen verantwoordelijkheid neem en altijd achter het nieuwe aan ga - tevergeefs proberen de leegte te negeren terwijl het van binnenuit breder wordt.

Wanneer je je gevangen voelt in een relatie, kan dit verwarrend zijn. Ik denk echter dat het een gevoel is dat een diepe en toegewijde introspectie en eerlijke beoordeling wenkt om er doorheen te groeien.