Korte schattige liefdesverhalen van awww momenten

Heb je ooit gewacht op dat perfecte moment om je liefde te uiten? Zelfs als het jaren duurde voordat dat moment zou komen? Felicia Watson vertelt je haar schattige liefdesverhaal van awww momenten.

Ik heb niet gehad wat je de meest succesvolle relaties zou noemen, en heb nooit een kern van schattige liefdesverhalen meegemaakt tot dit incident in mijn leven.

De meeste jongens waarvoor ik ben gevallen, zijn niet beschikbaar, genomen door een vriend of genomen door een vriend en hebben een affaire!

Zorgt voor een leuk kort schattig liefdesverhaal van komische fouten, vind je niet?

Maar er zijn enkele 'awww…' momenten geweest die de kokkels van het hart van elke romanticus zouden moeten verwarmen.

Hoeveel meisjes ook protesteren, ze zijn allemaal gevallen voor ten minste één man, alleen vanwege zijn uiterlijk.

Als een meisje zegt dat ze van een knappe jongen houden omdat hij "persoonlijkheid", "een goed hart" of God verbied, "intellect" heeft, dan weet je waar ze echt naar op zoek is.

Mijn cover was dat hij een student hotelmanagement was en hij vermoedelijk voor me zou koken. Mijn moeder zou tenminste niet hoeven te wanhopen dat ik nooit een fatsoenlijke maaltijd zou kunnen krijgen als ik eenmaal getrouwd was. Ik kan zelfs geen ei koken.

Ik kende deze kerel, Robert, van ver terug. Familie vrienden en zo. De eerste keer dat ik hem ontmoette, keek hij me niet eens aan, wat ik vreemd vond, aangezien ik was wat ze een vroege bloeier noemen.

Hij leek meer geïnteresseerd in uitgaan met mijn broertje. Hoe dan ook, er gingen een paar jaar voorbij, waarin we van school waren afgestudeerd. Hij ging de stad uit om zijn cursus gastvrijheidbeheer af te ronden en ik zocht rond in de buitenwijken om kunst te studeren.

Mijn moeder ontmoette hem een ​​paar jaar later tijdens een diner en kwam enthousiast terug. 'Je raadt nooit wie een prachtige jongeman is geworden, Felicia. Robert! Hij bleek niet zo slecht uit te zien en hij kan een goed gesprek voeren, 'zei ze. Er ging een jaar voorbij en ik ontmoette uiteindelijk deze "late bloomer" en wauw! Het kon me niet schelen of hij een goed gesprek kon voortzetten.

Deze kerel was heet! En als bonus was hij grappig, slim en had hij uitstekende gespreksvaardigheden. Helaas kon ik de mijne niet helemaal tentoonstellen omdat ik zo tonggebonden was.

Er ging nog een jaar voorbij en ik werd gebeld door de vader van Robert, die me uitnodigde om het weekend bij hen thuis door te brengen. En Robert zag er nog mooier uit dan ik me herinnerde. Moet in Zwitserland de lucht zijn geweest. (Had ik al gezegd dat hij daar zijn meesters was gaan studeren?) We gingen uit met een paar vrienden van hem, lachten een paar en een paar drankjes.

Op weg naar huis hebben we over het algemeen gewoon gesproken. Hij, over hoe hij wilde gaan werken in een groot bedrijf dat ik niet goed kan uitspreken, en ik, over hoe ik niet wist wat ik wilde doen. Het was gemakkelijk. Ik hoefde niet echt na te denken over wat ik daarna moest zeggen. Ik kon hem zelfs een beetje ribben en hij vond het niet erg, zolang hij me maar terug kon ribben.

Toen ik uit de auto stapte, vroeg hij me om mijn nummer. “Ik zal je bellen”, zei hij. Maar ik wist beter dan te verwachten dat hij dat ook zou doen.

Hij heeft gebeld.

Maar toen was ik in de war. Hij vroeg me uit eten, maar was het een date? Of voelde hij schuldgevoelens over het feit dat hij me zou bellen, hoewel hij dat niet van plan was? En dan de onvermijdelijke vraag. Was het jammer?

De dag kwam. Hij kwam zelfs vroeg opdagen! Toen hij de deur opende, vroeg hij me: "Ik hoop dat je geen bloemen of zo verwachtte."

“Flowers? Oh nee! Alles wat leeft dat aan mijn zorg is toevertrouwd sterft. " Het is waar. De verschillende potplanten op mijn balkon zonder planten getuigen hiervan.

"Goed, " zei hij toen we in de auto stapten, "kijk achterin."

Ik keek en dacht: "Ja!" Omdat op de achterbank een boeket gele bloemen zat. "Hmmm… misschien is dit toch een date, " dacht ik. En ik werd gewekt door deze gelukkige gedachte van Robert en zei: "Je zit ergens op!" En daar zat ik dan, op vijf CD's die hij voor mij had geschreven. De dingen zagen er inderdaad erg uit als een date.

We waren onderweg en hij vroeg of ik het erg zou vinden om naar een van de gazillion-lounges in de stad te gaan. Tegen die tijd was ik in ingetogen-meisjesmodus en antwoordde ik toepasselijk: "Oh, met mij is alles goed."

'En vind je het niet erg als er iemand anders langskomt? Mijn vriend zit thuis en heeft niets te doen vanavond. '

"Oh zeker, " zei ik, terwijl ik dacht: "Bloemen: check; geschenk: cheque; alleen tijd:… Ach, twee van de drie is niet slecht."

We haalden zijn vriend op en gingen naar de lounge. En we deden hetzelfde, wat meer drankjes en wat meer gelach. Toen gingen we naar een van de gazillionclubs. Na een tijdje lieten we de vriend achter in een deel van de club en stonden we in een hoek bij de dansvloer.

En toen vertelde hij me dat hij me al heel lang leuk vond. Sinds we elkaar voor het eerst hadden ontmoet. En hoe hij niet zeker wist of ik hetzelfde voelde. En dat is waar mijn eigen schattige liefdesverhaal zich ontvouwde en tot bloei kwam in een kort liefdesverhaal van gelukzaligheid en romantiek!

Aaawwwww….