De wraak van een ex

We hebben gehoord van wraakzuchtige exen en verhalen over de wraak van een ex, maar hoe ver kan het echt gaan? Isabella Flores deelt haar hartverscheurende verhaal over exen, wraak en lelijke geruchten.

We hebben gehoord dat liefde zoete gelukzaligheid is, maar het kan ook zuur worden en je een stekend litteken geven, vooral als je oude geliefde besluit een beetje wraak te nemen.

Ik heb altijd gedacht dat een break-up het moeilijkste in mijn leven was om mee om te gaan, maar een levensveranderende ervaring na het dumpen van mijn vriendje van twee jaar deed me beseffen dat er een paar dingen waren die veel meer pijn deden dan de break-up, en het waren de lelijke geruchten over een bittere ex.

Laten we eerlijk zijn, roddel is interessant.

En als je een beetje van de verpakte affaire zou kunnen krijgen terwijl je het echt niet zou moeten weten, is het niet gemakkelijk om het in te houden en te vergeten dat je er ooit van hebt gehoord.

En dat is zo ongeveer hoe geruchten zich verspreiden, zelfs als het vervelende gerucht van een ex komt.

Dus heb je ooit een rommelige relatie verlaten, een bittere partner achtergelaten, niet meer, alleen om op een ochtend naar kantoor te komen en je collega's tegen te komen die fluisteren in stilte of onnodig grijnzen naar je?

Ik heb. En het was echt geen mooi gezicht. Het ervaren van de egoïstische vergelding van een ex is een van de ergste gevolgen van een break-up. En de schade kan zelfs veel langer duren dan de relatie zelf.

Ik ging met een man uit die heel lief en zorgzaam was. Hij was van mijn werkplek en iedereen kende ons en keek naar ons op alsof we de verdomde definitie van de perfecte relatie waren. Helaas voelde ik hetzelfde ook. Ik dobberde twee volle jaren op de zoete donzige katoenen wolken van liefde, voordat ik in de slechtste omstandigheden over de grillige rotsen van ontrouw werd geslingerd.

We waren aan het feesten op een avond, alleen wij tweeën, en ik merkte dat deze sletterige bimbette af en toe naar mijn man staarde. Een paar keer zag ik mijn man naar haar staren en schaapachtig glimlachen. Ik vermoedde dat hij net een enorme ego-boost uit haar blikken kreeg, dus liet ik het passeren. Ik bedoel, het is echt heel vleiend om te weten dat je eigen man eigenlijk wordt verbeeld door andere vrouwen, en het beste deel van dat alles, dat hij volledig jouw man is!

Maar blijkbaar heb ik dat piepkleine beetje weer mis.

Die nacht ontdekte ik dat hij niet zo loyaal of gebonden was aan mijn liefde. Hij was gewoon een andere kerel die wachtte om zichzelf te sproeien over elke vruchtbare grond die hij kon vinden. Ongeveer een uur na het feest liep ik naar de dameskamer. Een paar minuten later, terwijl ik terugliep naar de toog waar hij op me wachtte, dacht ik dat ik die bimbette met grote borsten en een decolleté zag dat nooit eindigde, gewoon bij hem vandaan liep.

"Hoe gaat het?" Ik vroeg hem. "Niets veel…" zei hij met een grijns die me deed denken aan de tijd dat hij werd gepromoveerd naar zijn eigen hut op kantoor. Een paar minuten rustig drinken en neuriën later, keek hij me aan en zei: "Hé Bella, wat dacht je ervan om het een nacht te noemen?" Ik voel me niet zo goed en deze plek is nogal saai…"

'Gaat het, schat? Je bent aan het zweten… 'Ik vroeg hem terug. Hij was veel aan het zweten en ik dacht echt dat hij zich behoorlijk ziek voelde. Hij keek op een gespannen manier rond: "Ik weet het niet, ik denk dat ik gewoon de zak moet raken… Ik voel me nogal misselijk." Ik hield zijn handen vast en hij sloeg zijn arm om mijn heup, en we liepen naar de bediende. Een paar minuten later reed ik hem terug naar zijn plaats. We kwamen er vrij snel aan en ik bood aan om bij hem terug te blijven, maar hij zei dat ik me geen zorgen hoefde te maken.

Hij verontschuldigde zich omdat hij niet in staat was om rond te hangen, en zei dat hij het nog een dag zou goedmaken. "Doe de moeite niet om me te bellen, ik bel je morgenochtend als ik beter word?" hij zei. Ik glimlachte terug naar hem, kuste hem en reed verder. Een paar minuten later realiseerde ik me dat hij geen pillen had om hem te helpen beter te worden. Ik stopte in een 24-uurs chemicus en pakte een paar over de toonbank pillen en een zak met warm water. Ik kon me voorstellen hoe blij hij zou zijn om me te zien, met een tas vol medische goodies! Dat zou hem natuurlijk alleen maar laten zien hoeveel hij voor mij betekent.

Ik kwam bij zijn deur en vond zijn deur van buitenaf op slot. Ik probeerde hem op zijn mobiele telefoon te bellen, maar hij reageerde niet. Ik vroeg een vriend die bij de poorten van zijn appartement was. Hij vertelde me dat Hugh net een paar minuten terug in zijn auto was vertrokken. Ik was verrast! Ik bedoel, kwam hij achter me aan? Misschien voelde hij zich beter en wilde hij terug naar het feest met mij? Het was tenslotte een geweldig feest.

En toen kreeg ik een zeurderig vermoeden over 'dat' feest.

Er was daar zeker iets aan de hand. De bimbette. Hugh. Zijn plotselinge misselijkheid. Niets was logisch. En juist toen begonnen mijn oerinstincten en voor het eerst in twee hele jaren twijfelde ik eigenlijk aan mijn man. Ik kon het niet helpen dat ik me afvroeg of hij daadwerkelijk terugging naar het feest om met haar af te spreken. Ik belde hem nog een paar keer. Er was geen reactie. Ik leunde achterover in mijn auto en probeerde te bedenken wat ik moest doen.

Ik bedoel, teruggaan naar de club en hem proberen te vinden zou zeker laten zien dat ik hem niet vertrouw, wat ik wel doe! Aan de andere kant zou het loslaten en teruggaan naar huis me veel slapeloze nachten bezorgen. Ik dacht dat ik gewoon naar het feest moest gaan. Natuurlijk zou hij het nooit weten als hij er niet was. En wat hij niet weet, zal hem geen pijn doen. Zolang ik op het feest geen vrienden tegenkom die denken dat ik daarheen ga om mijn vriendje te bedriegen met iemand anders!

De rit van tien minuten voelde veel langer en toch korter, en deze keer was ik het die rilde van koud zweet. Ik voelde me raar en er liep een gekke rush door mijn rug. Een deel van mij was versteend en een ander deel was sadistisch opgewonden dat hij hem op heterdaad betrapt had. Ik stopte bij de club en stapte uit de auto en liep recht de club in. Ik stond bij de ingang en keek naar het feest. Hij was er niet. Ik voelde mijn haast naar beneden glijden en de stommiteit me overnemen.

Ruim tien minuten scannen en ik heb hem nergens gevonden. Ik voelde me zo dom en bitchy. Hoe had ik ooit aan mijn eigen ware liefde kunnen twijfelen? Ik besloot een drankje te pakken om mijn zenuwen te kalmeren voordat ik naar huis ging. Ik liep naar de balie, bestelde een cocktail en ging zitten neuriënd naar een van de pakkende deuntjes die op de vloer werden gesponnen.

Halverwege mijn drankje raakte ik het zat om daar te zitten en toevlucht te nemen tot mensen die toekeken. Terwijl ik rondkeek, zag ik een paar elkaar tegen een muur tasten. Ze leken de mensen om zich heen niet bewust en streelden elkaar alsof er geen morgen was. "Ga een kamer halen, mensen!" Ik schreeuwde in mijn hoofd. Ik keek beschaamd weg.

Ik wilde niet dat ze me betrapten terwijl ze staarden en aannamen dat ik mijn jollies kreeg door naar ze te staren. Maar, zoals we allemaal weten, is het gewoon niet eenvoudig om je ogen af ​​te wenden van een paar dat fris in het openbaar wil worden. Ik wierp er af en toe een glimp van op, ik kon niet teveel zien in de duisternis, maar hun kracht was mild interessant. Ik dronk mijn drankje op en stond op om naar huis te gaan en kwam waarschijnlijk langs bij hem thuis om te kijken of hij terugkwam. Misschien had hij gewoon wat frisse lucht nodig.

Terwijl ik mijn overjas aantrok, zag ik het paar ook naar de deur lopen. Ik wilde niet kijken, dus krulde ik gewoon in mijn overjas en versnelde. En net toen hoorde ik een sletterige stem achter me, "dus wat denk je dat je vriendin nu doet ?!" God, ze moet een slet zijn, zei ik tegen mezelf. En toen hoorde ik een stem de woorden zeggen die me daar bijna doodden. "Dat domme meisje denkt dat ik ziek in bed ben!" antwoordde een andere stem, vol vervelende humor. Ik kende die stem. Ik kon het niet geloven. Hoe kon Hugh dit doen, en hoe kon hij zulke dingen over mij zeggen…

Ik draaide me om en keek naar hen. Het was de bimbette en ze was opgerold rond Hugh! Ik keek hem alleen maar aan met koud stromende ogen. Ik was verbrijzeld en ik wist niet wanneer ik begon te huilen. Ik voelde me zo goedkoop en gebruikt. Ik wilde zelfmoord plegen en toch kon ik niet wachten tot hij me wakker schudde en zei dat het allemaal een droom was.

Hij staarde me alleen maar aan met de uitdrukking van een hert gevangen in de koplampen. We staarden beiden alleen maar naar elkaar, terwijl de handen van de bimbette in slow motion van Hugh's borst en middel gleden. Ze zag er ook geschokt uit en ze deed een stap achteruit. Hugh zei enkele seconden niets. "… Bella, het is niet hoe het eruit ziet… Het spijt me… ik zal het uitleggen…" mompelde hij snel.

Wat dacht hij in vredesnaam ?! Dacht hij dat ik gewoon alles kon vergeten wat ik zag en hoorde, alleen maar omdat hij het woord 'sorry' met een hoop gebrabbel had toegevoegd? De wereld draaide om me heen en ik opende mijn mond om te spreken. De eerste paar seconden greep frustratie en woede me aan en kwam er geen geluid uit mijn mond. Ik kon niet wachten tot verloren woorden uit mijn mond kwamen. En die nacht gebruikte ik mijn handen, mijn vingers en mijn nagels totdat ik de woorden vond die ik wilde gebruiken. Ik was bozer dan ooit in mijn leven. Ik werd verblind door woede.

Je weet hoe het verhaal gaat. Je weet wat er die nacht is gebeurd. Ik doe mijn best om de details te vergeten, dus ik zou me veel beter voelen als ik er niet over uitweid. Maar we gingen uit elkaar die nacht.

Twee geweldige jaren van liefde stortten neer in een moment van lust voor hem. Maar nu ik terugdenk, ben ik er vrij zeker van dat het niet zijn eerste gooi was in die twee jaar. Hij leek een kampioen te zijn in het zoeken naar kansen. Misschien was ik de stomme die door liefde werd vertroebeld.

Ik nam een ​​week pauze, omdat ik te verwoest was om mijn gezicht aan de buitenwereld te tonen. Later hoorde ik dat hij de volgende ochtend weer op kantoor was. Die vreemdgaande griezel! Ik was de eerste paar dagen alleen en toen kwamen een paar van mijn oude vrienden langs om me gezelschap te houden. Maar niets moedigde me aan en de gedachte om hetzelfde kantoor binnen te gaan als waar hij werkte, zag zijn gezicht weer in mijn binnenste scheuren.

Een week later op de volgende maandag besloot ik naar mijn werk te gaan en de laatste twee jaar te vergeten alsof het een slechte nachtmerrie was. Ik kon er echter niet aan denken. Ik voelde me zo kwetsbaar en verschrikkelijk omdat hij me behandelde alsof ik geen gevoelens had.

En het ergste was dat hij de hele aflevering maar één keer had gebeld. Ik ging naar mijn hut en keek door de ruiten. Heel wat mensen op kantoor waren geanimeerd aan het chatten. Mijn baas stapte in mijn kast en vroeg me hoe ik me voelde. Ik vertelde haar dat het goed met me ging. 'Hugh heeft me alles verteld. Het spijt me dat dat is gebeurd, maar verleidingen zijn moeilijk te weerstaan ​​… 'zei ze terwijl ze me recht in de ogen staarde. Ik was geschokt. Hoe kon deze vrouw zijn kant kiezen na alles wat er gebeurde? "Dus je bent van plan om terug te komen met hem, of verder te gaan?" zij vroeg. "Natuurlijk kan ik er niet aan denken om met hem terug te komen, " schoot ik terug. Ze glimlachte naar me en stapte uit.

Ik kon niet begrijpen waar ze het over had. Ze is een verdomde vrouw, kon ze mijn gevoelens niet begrijpen? Maar de reactie van mijn baas op de aflevering was niets vergeleken met hoe ik me voelde toen ik hoorde over het binnenste vuil. Een collega van mij die me goed kende, ging bij me zitten tijdens de lunch en vertelde me wat ik wilde weten, en ook over waarom iedereen zich zo vreemd gedroeg. Blijkbaar had Hugh iedereen op het werk verteld dat ik een affaire had met een andere man, en dat hij me betrapte op een feestje toen hij daar met zijn neef uit de stad kwam.

Die teef van een bimbette, zijn neef ?! En mijn vriend vertelde me dat iedereen zijn kant van het verhaal gelooft, omdat hij sinds de afgelopen week somber en depressief probeert te handelen.

Het enige dat ik probeerde te doen was sterk zijn en de pijn in me verbergen, terwijl iedereen in de buurt dacht dat ik harteloos was. Ik was verbluft om te weten hoeveel hij mijn imago had aangetast, gewoon om eruit te zien als de aardige jongen voor iedereen op het werk. Ik liep naar zijn kast om met hem te praten en hij vermeed gewoon mijn ogen. Zelfs voordat ik een woord kon zeggen, schreeuwde hij gewoon met een pijnlijke daad: "Blijf uit mijn buurt, Bella. Ik wil je niet meer zien! ' En voordat ik wraak kon nemen, liep hij weg. Ik schreeuwde het uit zodat iedereen de waarheid kon horen. "Jij was degene die me bedroog, Hugh, en dat teefje was toch niet je neef?" Hij reageerde niet. "Antwoord me, verdomme!"

De klootzak deed alsof hij doof was voor alles wat ik zei. Hij gaf me gewoon geen antwoord en mijn ogen stroomden weer naar beneden met tranen. Zijn ontkenning en leugens verbrijzelden me onbeheerst en ik gleed snikkend van de stoel. Wat had ik gedaan om dit te verdienen!

Ik probeerde mijn collega's en mijn baas de waarheid te vertellen, maar ze leken niet al te overtuigd. Ze keken me aan alsof ik de promiscue was en hij als de lieve brave jongen die geen vlieg kwaad zou doen. Er gingen een paar weken voorbij en ik besloot te vermijden met hem of over hem te praten. Maar het zeuren ging door. Het leidde tot verschillende gesprekken tussen de vrouwen en ik kreeg uiteindelijk veel blikken van de mannen. Hugh leek echter de tijd van zijn leven te hebben. Hij was het leven op kantoor en was net zo betrokken bij het kantoor als ik erbuiten was. Ik vond het leuk om alleen in mijn hut te zijn, maar daar bleef het niet bij.

De geruchten groeiden gewoon en het werd elke dag erger. Een maand later kreeg ik een grove schok.

De meeste mannen op kantoor leken overdreven geïnteresseerd in mijn borsten te staren. Het was walgelijk, totdat een vriend me de werkelijke reden vertelde. Dat lunchtijd zei ze: 'Hugh verspreidde een gerucht bij iedereen die oren had dat een van je borsten veel kleiner was dan de andere dat je een boob met tissues vult om ze gelijk te maken. Het spijt me voor dit alles, maar ik ben er vrij zeker van dat Hugh degene was die je bedroog. ' Ik kon niet geloven wat ik hoorde. Waarom gedroeg deze engerd zich zo? En mijn vriend had me net verteld dat ze NU geloofde dat ik de waarheid sprak. Betekende dat dat ze me tot vandaag niet geloofde? Wel verdomme?!

Ik was depressief en huilde meestal.

Was het mijn schuld dat ik hem betrapte op valsspelen? Ik ervoer de wraak van een egoïstische gedumpte ex. Maar ik wist dat ik het niet verdiende. Ik was een aardige meid die verliefd was, totdat hij besloot te dwalen. Moet ik de schuld krijgen? Maar ik was en ik wist niet waarom. En het deed me zoveel pijn.

In de voorbije dagen, hij spuugt dat ik slecht in bed was, maakte grappige geluiden tijdens het orgasmen en had verschillende seksuele fetisjen. Mij ​​werd verteld dat ik ook een slechte minnaar was, en totaal promiscue. En het ergste was dat de boodschappers die me over deze geruchten vertelden me altijd hetzelfde vertelden: "Ik weet dat Hugh liegt, en je bent onrecht aangedaan. Het spijt me, maar ik denk dat je wilt weten wat hij over je vertelt… '

Waarom zouden ze in godsnaam niet het gerucht kunnen sluiten en de anderen proberen te overtuigen? In plaats daarvan wilden ze deel uitmaken van de roddels en dan doen alsof ze zelf goody goody waren, voor mij. Ik was het allemaal zat.

Ik was een bokszak en een pot roddel geworden voor iedereen op het werk, en voor niets van mij. Ik werd zelfs benaderd door verschillende mannelijke collega's voor een affaire, omdat ze dachten dat ik iets voor ze had. Twee maanden na de dag dat ik Hugh betrapte met die bimbette, diende ik mijn ontslagpapieren in. Ik liep het kantoor uit waar ik bijna tien jaar deel van uitmaakte.

Hugh was er toen ik wegliep. Hij grijnsde. Ik wilde hem daar neersteken. Hij had mijn hele bestaan ​​verpest. Mijn leven was kapot, en dat allemaal omdat ik verliefd op hem werd. Ik kon niet eens begrijpen waarom hij dat deed, hij had kunnen proberen het goed te maken. Ik heb hem misschien nog een kans gegeven om het goed te maken. Aan de andere kant heb ik tenminste de klootzak leren kennen die hij echt was.

Ik heb mijn lessen verliefd op de harde manier geleerd. Voor de meesten van ons is liefde misschien wel het grootste en grootste geschenk dat we ooit uit het leven krijgen. En een breuk kan het moeilijkste deel van ons bestaan ​​zijn. Maar door mijn gebroken liefde, kwam ik erachter dat verliefd worden inderdaad het gelukkigste deel kan zijn, maar een uit elkaar gaan kan soms slechts een klein deel zijn van de pijn die kan worden ervaren.

Natuurlijk hoef je je geen zorgen te maken als je in de eerste plaats voorzichtig bent met de juiste persoon. Maar ik was geen dom persoon en hij leek wel de perfecte man voor twee hele jaren, tot de nacht toen ik zijn blik met ontrouwe wormen opende. Noem het het lot, of een draai van omstandigheden. Misschien was het de bedoeling dat ik de brutale meedogenloosheid van mijn egoïstische ex onder ogen moest zien, of misschien was ik te dom om confrontatie te vermijden en terug te vechten. Ik had één teveel fouten gemaakt in die twee maanden na het uiteenvallen. Nu voel ik de pijn van een gebroken hart niet meer.

Ik ben gewoon echt kwaad op hem en de manier waarop hij me naar een donkere hoek duwde. De geruchten en de manier waarop ik werd behandeld heeft mijn hart verhard. Ik voel me gewoon bedrogen en gekwetst. En mijn hart kookt met een vendetta die wraakzuchtig is.

Dus als je ooit oog in oog komt te staan ​​met een vreemdgaande minnaar, onthoud dan mijn verhaal en hoe erg het ook doet, wees bereid om de waarheid te weerstaan ​​en wees voorbereid om het in de open lucht te bestrijden. Soms verliefd, hoe meer je de wond negeert, hoe groter deze wordt. En er is geen wond die pijnlijker is dan die veroorzaakt door een schadelijke ex die geruchten verspreidt.

Isabella is verhuisd naar een andere baan en een ander kantoor. Maar ze herinnert zich haar vendetta tegen de wraak van een ontrouwe ex en is van plan hem op een dag terug te pakken.