Maak kennis met Todd Rider, de man die misschien de meeste virussen op aarde heeft genezen

Todd Rider, een biomedisch ingenieur bij MIT, heeft een potentiële remedie voor elk virus op de planeet. Toch zal hij Zika niet snel uitroeien vanwege wat hij niet heeft: geld. Veel armzwaaien en verschillende crowdfunding-campagnes na de aankondiging van zijn ontdekking, Double-stranded RNA Activated Caspase Oligomerizer, 15 jaar geleden, heeft hij nog steeds niet het geld om zijn zinvolle voorafgaande tests op een zinvolle manier te volgen. Rider woont momenteel op een plek die wetenschappers de 'Valley of Death' noemen, de plaats tussen werkbasisonderzoeksorganisaties en landverschuivingen in farmaceutische bedrijven.

Rider heeft een bijzonder gestroomlijnde Indiegogo-campagne, aangevoerd door enkele slimme internetactivisten, die nu aan het rennen zijn. Maar het is niet bepaald iets voor de races. Het voordeel voor financiers is potentieel levensveranderend, maar ook onzeker. Ondersteuning is enthousiast maar, goed, ontoereikend. Dit is iets waar Rider helaas op dit moment aan gewend is.

omgekeerde bereikt Rider per e-mail.

Breng me terug naar toen je DRACO's voor het eerst ontdekte. Heb je hun potentieel meteen gezien?

Omdat er zo weinig bestaande antivirale geneesmiddelen bestonden en deze specifiek specifiek waren voor individuele virussen of zelfs alleen bepaalde stammen van individuele virussen, was ik gemotiveerd om nieuwe antivirale geneesmiddelen te ontwikkelen die effectief zouden zijn tegen een zeer breed spectrum van virussen. In plaats van iets helemaal opnieuw uit te vinden, besloot ik om te lenen van wat de natuur al heeft uitgevonden. Onze cellen hebben natuurlijke manieren om viraal dubbelstrengig RNA te detecteren en natuurlijke manieren om zelfmoord te veroorzaken in bepaalde cellen. Ik heb DRACO uitgevonden om die twee natuurlijke systemen te combineren en virus-geïnfecteerde cellen te doden. Net zoals de ontwikkeling van antibiotica de behandeling en preventie van bacteriële infecties in het midden van de 20e eeuw volledig revolutionair heeft gemaakt, geloof ik dat DRACO de mogelijkheid heeft om de behandeling en preventie van virale infecties in de eenentwintigste eeuw volledig te revolutioneren.

Hoewel het gemakkelijk is om te erkennen dat de "Valley of Death" een groot probleem is in medisch onderzoek, zou je kunnen denken dat een mogelijke remedie voor alle virussen op een of andere manier de vallei zou overstijgen en voldoende belangstelling en financiering zou genereren. Waarom is dit niet gebeurd?

Bescheiden bedragen van de financiering van de National Institutes of Health hebben de vorige proof-of-concept-experimenten in cellen en muizen mogelijk gemaakt, maar die financieringssubsidie ​​is nu voorbij. Grote farmaceutische bedrijven beschikken over de middelen en expertise om nieuwe geneesmiddelen zoals DRACO te vervoeren door middel van de productie-scale-up, grootschalige dierproeven en menselijke proeven die vereist zijn voor goedkeuring door de FDA. Voordat ze echter een van hun eigen geld vastlegden, wilden die bedrijven zien dat DRACO's al effectief zijn gebleken tegen belangrijke klinisch relevante virussen (zoals leden van de herpesvirusfamilie), niet alleen de proof-of-concept-virussen (zoals als rhinovirus) die eerder werden gefinancierd door NIH. De Valley of Death is dus de financiële en experimentele kloof tussen de eerder gefinancierde NIH proof-of-concept experimenten en de drempel om grote farmaceutische bedrijven ervan te overtuigen DRACO's naar menselijke proeven te brengen.

Het lijkt erop dat DRACO's geen zilveren kogel zijn - afzonderlijke therapieën zouden afzonderlijk moeten worden ontwikkeld en getest, elk met hoge kosten. Heb ik gelijk?

In theorie zou een DRACO-ontwerp effectief moeten zijn tegen een zeer breed spectrum van virussen en effectief zijn in een breed scala van mensen. Uitgaande van ons eerste proof-of-concept-werk, kan het wel enige experimentele optimalisatie vereisen om dat beste DRACO-ontwerp te vinden, en het was een uitdaging om de financiering te vinden om DRACO te ondersteunen na ons aller vroegste werk.

Wat denk je dat een DRACO-gebaseerde behandeling zou lijken, als het zou worden ontwikkeld?

We hebben aangetoond dat de initiële versie van DRACO met succes kan worden toegediend aan muizen als een injectie of via inhalatie. Mijn uiteindelijke doel is om DRACO in een pilvorm te ontwikkelen, maar eerst moet ik de muizen leren hoe ze pillen moeten slikken.

Hoe besloot je om je te wenden tot crowdfunding om dit te ondersteunen?

Online activisten hoorden van mijn DRACO-onderzoek, aangeboden om fondsen te werven om mijn werk te ondersteunen, en hebben meegeholpen aan het voeren van de campagnes. Ik ben alle mensen dankbaar die hebben geholpen met of gedoneerd aan de campagnes voor crowdfunding.

Tot nu toe hebt u een bescheiden bedrag opgehaald via de twee campagnes. Ben je verrast of teleurgesteld in de reactie tot nu toe?

Ik waardeer ten zeerste alle donaties die tot nu toe zijn gedaan. Als crowdfunding in staat is om zoveel geld op te halen als we hopen, zou dat de ontwikkeling en het testen van DRACO's tegen klinisch relevante virussen in cellen kunnen financieren. Maar zelfs als de crowdfunding-campagne niet het volledige bedrag verhoogt, zal het bedrag dat wordt opgehaald zeer nuttig zijn om benodigdheden en apparatuur te kopen, terwijl ik blijf proberen aanvullende onderzoeksfinanciering uit andere bronnen te verkrijgen.

Gelooft u dat het doel van het genezen van alle virale ziekten via DRACO's haalbaar is?

Als we DRACO's met succes kunnen demonstreren en optimaliseren tegen klinisch relevante virussen in cellen, zijn we van mening dat deze resultaten farmaceutische bedrijven ervan moeten overtuigen DRACO's door middel van grootschalige dierproeven en hopelijk menselijke proeven te laten uitvoeren. De tijdlijn is afhankelijk van de dekkingsgraad (inclusief hoeveel financiering farmaceutische bedrijven bereid zijn later vast te leggen) en of zich onvoorziene wetenschappelijke problemen voordoen bij de experimenten. Als alles goed gaat, hopen we echter dat DRACO binnen tien jaar of zelfs minder aan de menselijke proef kan deelnemen.

Dit interview is bewerkt voor beknoptheid en duidelijkheid.