Activisten Graffiti Eetbaar fruit op de bomen van San Francisco, maak een eerlijk punt

Hier is een raar iets - in steden over de hele wereld zijn er duizenden fruitbomen die geen vruchten afwerpen. Peren-, pruimen- en kersenbomen worden door stedenbouwkundigen en toeristenbureaus uitsluitend gewaardeerd om hun kleurrijke bloesems - eerder als versiering dan als een gewas. Dit maakt volledige esthetiek en weinig praktische zin. Als het scheiden van mensen waar hun voedsel wordt verbouwd een slecht idee is - anekdotisch en wetenschappelijk bewijs ondersteunt deze conclusie - dan is het eerlijk om te zeggen dat al die rijen bomen even belachelijk zijn als aantrekkelijk. Wanneer hongerige mensen onder hen slapen, is de oogst slechts bittere ironie.

Nu, Guerrilla Grafters, een San Francisco-gebaseerd kunst / graffiti / tuinieren / sociale rechtvaardigheidscollectief, snijdt uit tegen het idee dat vruchteloze aanplant aanvaardbaar is. Het losse collectief van anonieme, activistische tuinders enten "spruiten" van vruchtdragende bomen op hun sierneven, waardoor decoraties worden omgezet in potentiële toekomstige maaltijden. Dit werk is illegaal - openbaar bezit en zo - maar dat betekent niet dat GG van plan is om hun middernachtmissies te stoppen langs woonstraten in weloverwogen kappen.

"We willen stadsstraten veranderen in voedselbossen en de beschaving één tak tegelijk ontrafelen", luidt hun mission statement.

Enten is een techniek die tuinders al duizenden jaren gebruiken voor allerlei verschillende doelen. Een knip van de ene plant wordt op het wortelstelsel van een andere plant gesplitst en als hun vasculaire cambiumweefsels overeenkomen (de laag net onder de schors waar voedingsstoffen stromen), kunnen de twee planten gewoon samen helen en als één blijven groeien.

Stel je voor dat je een krab-appelboom hebt in je kleine stedelijke achtertuin. Je wordt een beetje misselijk van crabapple jelly. Het is niet nodig om je boom omhoog te trekken en opnieuw te planten - gebruik gewoon de scheuten van eetbare appelbomen op je bestaande boom en binnen een paar jaar zul je je premie hebben gediversifieerd. U kunt zelfs verschillende soorten fruit (binnen dezelfde familie) in een enkele boom graven. Een Australisch bedrijf verkoopt "fruitsalade" -bomen met maximaal zes verschillende soorten fruit. Dat is een behoorlijk efficiënt gebruik van uw beperkte hulpbronnen in de achtertuin.

Commerciële appeltelers gebruiken enten om andere redenen. Appelbomen zijn enorm genetisch divers en naar eigen inzicht kan een enkele boom een ​​maffe hoeveelheid fruit produceren. De enige manier voor producenten om een ​​consistentie van grootte, kleur en smaak te garanderen, is het gebruik van enten van een tak waarvan bekend is dat ze een bepaald ras produceren. Apple-telers graven ook in op dwergbomen, wat meer energie voor de productie van fruit mogelijk maakt en het oogsten gemakkelijker maakt voor de plukkers.

Natuurlijk, het genereren van een stedelijke premie is meer dan alleen maar het enten. Er is een reden naast esthetiek dat gemeentelijke afdelingen vaak de voorkeur geven aan steriele bomen: in onze afgesloten buurten, fruit dat doet wordt geproduceerd op openbare gronden wordt vaak achtergelaten om op de grond te vallen en te rotten, wat niet alleen verspilling is maar ook vliegen en plagen aantrekt. Het is een echt probleem, maar gemeenschapsgroepen zijn overal in het land opgedoken om het te helpen aanpakken, legers van vrijwilligers werven om de openbare bounty in kaart te brengen en te oogsten en te verspreiden onder degenen die het kunnen gebruiken.

Wat het werk van de Guerilla Grafters illustreert, is dat het planten van puur fruitbomen op stadsland een daad van volmaakte cynisme is. De enige logische reden om dit te doen is de overtuiging dat burgers niet kunnen worden vertrouwd om een ​​oogst te delen. Vanuit sociaal oogpunt is dat een spelbreker, en vanuit een burgerperspectief is het een uitweg. Door de ogen van een grafter zijn vruchteloze bomen toch niet zo mooi.