Waarom je David Duchovny's 'Waterman' een tweede kans moet geven

Op 16 juni lanceert NBC het tweede seizoen van het misdaaddrama uit de jaren zestig Waterman met een premievrije commercial van twee uur. Het is een grote blijk van vertrouwen in het netwerk van een serie die er niet in slaagde een groot tv-publiek te trekken tijdens het eerstejaarsseizoen. En weet je wat? Het is absoluut de moeite waard, want de detectiveshow Sumer of Love van David Duchovny is uniek in het landschap van netwerktelevisie (het is ook niet de mislukking die je denkt dat het is).

Sam Hodiak (Duchovny) is een bejaarde detective die in 1967 in Los Angeles werkt en die zowel een nieuwe partner als een moeilijke zaak behandelt. Het mysterie, waarbij een vermiste jonge vrouw genaamd Emma betrokken is bij de familie Manson, is een beetje persoonlijk, waardoor het nog moeilijker wordt. Hodiak wordt door Los Angeles gestuurd op zoek naar het meisje terwijl hij navigeert in een van de meest tumultueuze tijden in de geschiedenis van de stad.

Het is misschien niet zo De draad, maar Waterman is nog steeds een leuke rit door een vervlogen tijdperk. Als Sam Hodiak is Duchovny net zo magnetisch als hij ooit is geweest. En hoewel de setting rond de spelers in de jaren zestig een licht vals gevoel kan hebben, maken de moment-tot-moment actie af en toe momenten van helderheid de show de moeite waard om je tijd door te brengen.

'Waterman' is Populair

Toen het vorige zomer in première ging, Waterman was iets van een experiment voor NBC - en een gok die zijn vruchten heeft afgeworpen. Hoewel de premiere van twee uur de origineelste show met de laagste waardering was, was elke aflevering in seizoen één beschikbaar om te streamen op nbc.com voor een beperkte release van vier weken.

Het waren de sterke digitale prestaties in die eerste vier weken die werden veiliggesteld Waterman een tweede seizoen. En dat succes zou NBC misschien voor de boeg kunnen gooien als de recente geruchten over de verschuiving van Nielsen naar een live-plus-35-dagen ratingsysteem water bevatten.

En hoewel critici het niet leuk vonden, waren de fans die ernaar keken er meer bij betrokken, zoals wordt onderstreept door de vrij sterke cijfers op meer fan-driven stemsites.

Duchovny Freaking doodt het

Zoals bijna elke review van Waterman Het hoogtepunt van de show is het personage van David Duchovny, Detective Sam Hodiak. Waar het verhaal van de show in eerste instantie te lijden had gehad van te veel kanten op getrokken te zijn, heeft de uitvoering van Duchovny het altijd goed gedaan. Hodiak een geharde veteraan uit de Tweede Wereldoorlog die in Los Angeles werkte tijdens de Summer of Love. Hij is een man die een griezelige vaardigheid heeft om door de stad te navigeren, maar die nog steeds onderhevig is aan een of andere achterlijke gedachte van de oude wereld. Kijken naar spoor Duchovny tegen Vietnam Oorlogsdemonstranten zijn altijd fascinerend als een klein symbool van hoe ver we zijn gevorderd als een natie.

Duchovny's houding, dat wrange intellectualisme dat hij sinds Fox Moulder naar elke rol heeft gebracht, is perfect geschikt voor Sam Hodiak, een man die evenveel tijd besteedt aan harsen over de goede oude tijd als aan het verdoven van verdachten. Het natuurlijke cynisme van Duchovny is een perfecte aanvulling op Hodiaks wrede brutaliteit, en de mix van die twee tegengestelde elementen die binnen hetzelfde personage woeden, maakt Duchovny het leukst om te zien hoe hij is geweest sinds De X bestanden ging uit de lucht.

De eerste paar afleveringen van de show kunnen betrekking hebben op Duchovny's stoere vent, de latere afleveringen van het seizoen verkennen de psyche achter de schijnbaar recht doorzoomde detective. Zoals indieWIRE zei: "Zodra je langs de buitenkant van de slechterik bent gekomen, bewijst Hodiak dat hij een van de betere leiders is op televisie.

Het zwevende zomerseizoen

Toen het in mei in première ging, kreeg de piloot kritieken omdat hij niet scherp genoeg was. De piloot probeerde een paar te veel personages te introduceren en kreeg het verhaal niet helemaal op gang zoals televisiekijkers en critici hadden gehoopt. Echter, bekeken in zijn streamingcapaciteit, worden de grotere structuur en het verhalende doel van de show duidelijker.

Het ding om te realiseren Waterman is dat het een erfenis is van de jaren zestig, voorbij de kostuums en de decorjas. Waterman verwijst terug naar enkele van de klassieke films uit de jaren zestig in termen van zijn zwevende verhalende structuur. Net zoals 2001: A Space Odyssey, Easy Rider of De goede de slechte en de lelijke, Waterman gaat minder over een samenhangend verhaal - het is zeker geen historisch feit - dan over de reeks gebeurtenissen die de karakters vormen in de kern van het verhaal. Met andere woorden, in dit programma neemt het verhaal een achterdeur naar karakterontwikkeling, en in Waterman, de karakterontwikkeling is top.

Het wordt ook steeds beter

Zo vaak als een show zoals Gearresteerde ontwikkeling komt langs en veegt het publiek op zijn kop met een geweldig eerste seizoen, er zijn een tiental shows die wat tijd nodig hebben om uit te groeien tot iets dat echt de moeite waard is. Als de eerste beoordelingen van seizoen 2 een indicatie zijn, Waterman vindt zeker zijn basis als de show dichter naar enkele van de donkerste dagen in de Amerikaanse geschiedenis sluipt.