De beste comics van deze week kenmerken Batgirl's Mind, Monster Sex en Black Widow

Vorige week was geen grote week voor de stripindustrie. Slechts enkele nieuwe nummers kwamen naar voren, maar degenen die dat deden waren behoorlijk verdomd indrukwekkend. Beeld liet ons zien dat een horrorcomic met een vrouwelijke hoofdrol geen feministische tekst hoeft te zijn en Batgirl en Zwarte weduwe leunde zwaar op hun artiesten en colorists, een risico dat zijn vruchten afwerpt. Het was een geweldige week voor verhalen met minder dialoog. De kunstenaars stonden centraal.

Hier waren de beste nieuwe strips:

De discipline #1

In het eerste nummer, Image's De discipline voelt als een aas-en-schakelaar. Hoewel het technisch gezien een vrouwelijke hoofdrol speelt in een donkere fantasy-verhaallijn, is haar keuzevrijheid niet zo belangrijk als de meningen van haar gehouden door de horde geile mannelijke monsters die ze ontmoet. De schrijver van het stripverhaal, Peter Milligan, is het best bekend voor verhalen over jonge skinheads, Hellblazer en Batman, en zijn kenmerkende toon komt over in De discipline.

Ik was opgewonden om te zien dat de strip begon met een seksscène tussen twee monsters, maar was teleurgesteld toen het verhaal zich terugtrok om de archetypische voorsprong te volgen. Een van de monsters vertelt Melissa dat ze 'seksueel onvervuld' is, omdat ze pas vanaf de laatste dag door masturbatie orgasmed is, wat een dubieuze uitspraak is. Misschien moeten we de ideeën van de monsters als naïef beschouwen, hoewel ik eraan twijfel. Melissa maakt zeker niet veel vecht.

Hoe dan ook, ik blijf zeker bij een strip die zich hier sterk op richt op Goya-schilderijen en -monsters. Fans van donkere, semi-sexy fantasieën houden van Er was eens, Amerikaans horror verhaal, en True Blood vindt deze intrigerend.

Zwarte weduwe #1

Goede God, deze strip is prachtig. We volgen Natasha Romanoff op de vlucht voor S.H.I.E.L.D. agenten die op de eerste pagina van de strip worden bevolen om haar koste wat kost te vangen. Natasha spreekt niet tot het laatste paneel, en zelfs dan spreekt ze slechts twee woorden uit.

Zwarte weduwe Het nieuwe debuut is een verbluffend kunstwerk met een artistiek tintje. Je krijgt de indruk, leest het, die Waid en Samnee en kreeg gewoon te horen dat je gek moest worden van de beelden en de lezer moest laten zien wat Natasha (een Wreker zonder superkrachten) echt kan doen. Ze springt uit een vliegtuig, laat een spaakbom van het merk Widow vrij, steelt een jetpack en een motorfiets en kust de helm van een vijand voordat hij hem in de vrije val drijft. Ik ben een van de Marvel-fans die Natasha saai vindt in de MCU, dus ik zou eigenlijk een gewone moeten lezen Zwarte weduwe serie die precies zo elke kwestie was: verstoken van onnodige wonderlijke complicaties - een rapsodische, woordeloze en met bloed doordrenkte muurschildering. Fans van Alias, 24, en vaderland zal willen volgen Zwarte weduwe in haar nieuwe solo-run.

Batgirl #49

Ik heb verschillende dingen gelezen Batgirl strips voor meer dan een decennium, en dit was het eerste nummer dat me echt rillingen gaf. Nadat haar herinneringen gecompromitteerd waren door de Fuga, legt Batgirl zich bloot in dit nummer, terwijl Black Canary en Frankie door het onderbewustzijn van Bab reizen, begin -stijl. Beter dan de plot is de artistieke metamorfose van de strip. Gastartiesten Horacio Domingues, Roger Robinson, Ming Doyle, James Harvey en Serge LaPointe illustreren afzonderlijke aspecten van Batgirls geest in hun individuele stijlen.

Ik was niet op de hoogte van James Harvey voordat ik deze kwestie las Batgirl, maar hij heeft zichzelf een fan. Zijn Batgirl pagina's hebben alle aandacht voor detail en spookachtige multidimensionaliteit van Chris Ware in de top van zijn spel. Het zien van Babs in haar rolstoel in Oracle-stijl en een donker paneel met een Joke vermoorden -style Joker grijns is absoluut bot-chillen. Ik zou deze run aanraden Batgirl voor fans van hallucinerende thrillers zoals Hannibal of Crazy ex-vriendin.

Een kracht #3

Een kracht (2016) heeft een hardere baan dan veel Marvel-strips. Hoewel de prior Een kracht serie nodig om zijn vrouwelijke helden te introduceren en ze te laten ruziën en vechten naast elkaar, deze tweede serie moet lezers ervan overtuigen dat de kerngroep - She-Hulk, een butch roller derby Dazzler, Medusa, Nico, Singularity en Captain Marvel - zijn de A-Forcers de moeite van het volgen waard.

Tot nu toe ziet het er niet geweldig uit. Hoewel de kunst van Jorge Molina clean en kleurrijk is, en de dialoog van G. Willow Wilson vloeiend en natuurlijk aanvoelt, komen deze personages gewoon niet zoals enkele andere vrouwelijke helden van Marvel. Waarom hebben we te maken met vijf strenge vrouwen die allemaal hetzelfde praten, als het stripuniversum Marvel personages heeft zoals Hellcat, de grappige versie van She-Hulk, Moon Girl, Ms. Marvel, Squirrel Girl en Gwenpool? Voor een stripverhaal met grote reikwijdte, intergalactisch avontuur, Een kracht is nogal een spelbreker.

Fans van super serieuze gerechtigheid - zoals fictie De Amerikanen, De goede vrouw, en Mevrouw de secretaris zal genieten Een kracht zoals het nu staat.