20 jaar geleden ging NASA's Galileo Probe af in een Blaze of Jupiter Glory

Het was 1995. Hillary Clinton's echtgenoot was aan het voorbereiden om te rennen voor herverkiezing. 'Gangsta's Paradise' van Coolio was het lied van het jaar. Toy Story blies geesten. En op 7 december, NASA's Galileo ruimtevaartuig eindelijk een zes jaar durende reis voltooid en kwam op de drempel van de atmosfeer van Jupiter, en werd het eerste door de mens gemaakte ruimtevaartuig in een baan om de gasreus.

Eenmaal daar, Galileo laat een 750-pond sonde los die naar de kern van de planeet viel, reizend met meer dan 106.000 mijl per uur, achter een hitteschild dat bijna 28.000 graden Fahrenheit trof. De sonde daalde ongeveer 58 minuten lang naar de bovenste lagen van de Joviaanse atmosfeer, en leverde een overvloed aan gegevens over het plaatselijke weer en klimaat van de planeet, voordat deze werd vernietigd.

Dit is wijlen Peter Jennings die de ongelooflijke prestatie beschrijft in het avondnieuws, dat vroeger een ding was en het doorvertelde aan een jonge Neil deGrasse Tyson:

Die uitzending was eigenlijk de verkorte versie. Carl Sagan's Galileo deed dingen ongeveer 18 stappen verder:

Destijds was de Galileo-missie een van de moeilijkste onbemande missies die NASA had ondernomen. Om iets te bouwen dat in staat is om de 365 miljoen mijl lange reis naar Jupiter te maken - terwijl het de schadelijke effecten van kosmische straling weerstaat - en zichzelf start een ander sonde in de atmosfeer van de planeet - was, en blijft, een krankzinnige prestatie.

Voor perspectief: Jupiter heeft een zwaartekracht die 230 keer zo groot is als die van de aarde. Om te testen of de materialen en instrumenten lang genoeg zouden overleven om voldoende gegevens te verzamelen, testte NASA de eerste prototypen in een warmtebelastingsimulatie vergelijkbaar met een thermonucleaire vuurbal. De sonde zelf was uitgerust met een reeks van zes verschillende instrumenten, metende temperaturen, drukken, gasvormige elementen, wolkenlocatie en deeltjescompositie, en licht- en radio-emissies geassocieerd met bliksem en energiegebeurtenissen.

Hoewel de lancering en de ondergang van de sonde misschien wel het gaafste waren Galileo 'S missie, het ruimtevaartuig was een ongelooflijk belangrijk onderdeel van het helpen van NASA en de andere ruimtewetenschappers om hun inspanningen op te voeren om andere planeten en objecten in het zonnestelsel te bestuderen. Galileo De gegevens zouden suggereren dat er een oceaan onder de oppervlakte van de maan van Jupiter lag, Europa, en een magnetisch veld vinden op Ganymedes. Het ruimtevaartuig maakte de eerste observatie van ammoniakwolken op de atmosfeer van een andere planeet. Dit alles zou helpen om de grote verscheidenheid aan eigenschappen te verduidelijken die planetaire objecten binnen en buiten het zonnestelsel definieerden - en licht te werpen op wat we zouden willen zoeken bij het identificeren van potentieel bewoonbare exoplaneten.

De missie eindigde uiteindelijk in 2003 met een opzettelijke crash in Jupiter zelf, om de mogelijkheid te voorkomen dat andere manen of planeten besmet zouden worden met door de aarde verspreide bacteriën die zich mogelijk aan de reis vasthielden en overleefden sinds 1989. De crash veroorzaakte een bijzonder vreemde bezorgdheid omdat Galileo had plutonium aan boord, NASA was van plan om een ​​reactie op een fissiebom te creëren die van Jupiter een ster zou kunnen maken. Dit was krankzinnig en helemaal verkeerd, maar dat weerhield alarmisten er niet van te geloven dat de NASA werd bestuurd door incompetente gekke wetenschappers die op het punt stonden de hele mensheid te verdoemen.

Spoiler: Alles is gelukt.