'Cloverfield' en de paradox van Sci-Fi-films als Beyoncé-albums

Stel je voor dat er geen trailers zijn! Het meest besproken science fiction-evenement van deze maand, net als zijn voorganger uit 2008, was een totale verrassing. De Cloverfield Paradox is snel buzz-waardig geworden, en dat is te danken aan het feit dat niemand wist dat het zou komen. Of deden ze dat? Kunnen we in een Klaver veld ooit een toekomst waarin filmtrailers tot het verleden behoren?

Op zondag bracht Netflix een sci-fi thriller uit waarvan het grote publiek eigenlijk niet wist dat het bestond. De Cloverfield Paradox fungeert als een soort tussenliggend midquel dat de found-footage originele monster-sci-fi-film van 2008 verbindt met het kleinere, meer ruminatieve van 2016 10 Cloverfield Lane. Maar het feit dat niemand echt wist dat het zou gaan gebeuren, is het echte geheim van het succes of falen ervan, afhankelijk van wie je het vraagt. De vraag is, kan dit een goed model zijn voor de toekomst voor coole sciencefictionfilms? Met andere woorden, is het langgerekte promotionele hype-spel tot het verleden verleden tijd?

Na de release van de film, Rimpel in de tijd regisseur Ava DuVernay tweette haar steun voor de film en merkte op dat deze "rechtstreeks aan de mensen" werd geleverd. En buiten de grote zege voor representatie heeft ze een punt. Het ontbreken van geavanceerde pers, advertenties of een trailer maakt deel uit van wat dit gevoel fris heeft gemaakt. Moeten sci-fi-films meer op de albums van Beyoncé lijken?

Woman of color-led, sci-fi thriller heeft wereldwijd day + date uitgebracht met grote Netflix-spier voor zwarte regisseur, zijn superproducer + POC cast. Geen druk op de knop, advertenties, trailer. Rechtstreeks naar de mensen. Gamechanger. Felicitaties aan helmer #JuliusOnah + mijn lieve vrienden JJ, Gugu, David. #Cloverfield pic.twitter.com/m186Hprhqz

- Ava DuVernay (@ava) 5 februari 2018

Wanneer iemand als Beyoncé zonder waarschuwing een nieuw album plaatst, werkt het gedeeltelijk omdat mensen al weten wie Beyoncé is. Zoals Engadget merkte op maandag op: "Het helpt dat de Cloverfield-franchise een zekere mate van invloed heeft onder genrevrienden, evenals een geschiedenis van verrassend publiek." In 2008 produceerde producer J.J. Abrams pushte voor de trailer voor de eerste Matt Reeves-geregisseerde film om niet te worden getoond met een titel. Dus de Klaver veld franchise bevindt zich in een zeldzame positie om dit soort drop te doen, omdat ze dit spel in de eerste plaats hebben uitgevonden.

Ook, zoals veel winkels hebben opgemerkt, bestaat het bestaan ​​van De Cloverfield Paradox was helemaal geen geheim. Het heette vroeger gewoon iets anders: The God Particle Terug in januari van dit jaar, The Hollywood Reporter wees erop dat The God Particle was gepland voor een release in februari, zonder trailer. "Met een maand uit de buurt van opening en geen trailer of hype voor het mysterieuze project, vroegen de massa's zich af of het gewoon een stiekeme Cloverfield-achtige marketingtactiek was." DuVernay heeft dus in zekere zin gelijk. Maar in een andere zin lijkt het erop dat Abrams en het bedrijf wilden vrijlaten The God Particle conventioneel, maar nadat Paramount het uit zijn slate of releases trok, draaiden ze naar een full-drop op Netflix en veranderden ze de titel.

Kritisch, De Cloverfield Paradox is gepand. Momenteel heeft het een 22 procent aandeel in Rotten Tomatoes, maar het heeft wel een kijkdichtheid van 58 procent. Net als het orc-cop-drama van Netflix Helder waar mensen echt zin in hebben De Cloverfield Paradox, zelfs als het establishment dat niet is.

Wat, misschien wel een reden te meer, de film gewoon neerzet zonder geld uit te geven aan promotie. Misschien zitten we in een nieuw tijdperk van gonzo science fiction en fantasy, waar Helder en De Cloverfield Paradox vertegenwoordigen wat mensen leuk vinden, maar niet wat de experts beweren te willen. Maar vertegenwoordigen de verrassingsdalingen in films een moedig nieuw tijdperk voor genriefilms in het algemeen?

Op dit moment is het antwoord niet precies, maar het voelt alsof we ergens anders heen gaan. Een vervolg op Klaver veld was nog steeds iets waarvan mensen wisten voordat het werd gedropt. De tijd en de manier waarop het viel, waren innovatief. De volgende stap is om mensen op een of andere manier naar een film te laten kijken ze weten het niet is een vervolg op iets anders en laat het dan op hen lijken als een jack-in-the-box. Dit zou een wereld zijn waar Cowboys versus aliens was een geheime prequel naar Ridley Scott's Vreemdeling, of waar die geruchten over de sci-fi horrorfilm Leven een geheim zijn Venijn film bleek correct te zijn.

De geavanceerde marketing van big sci-fi en fantasy-films neemt zeker een deel van het plezier in het consumeren van deze films als ze uit zijn. Misschien zullen meer films en franchises gaan Klaver veld in de toekomst. Immers, niet de genres van sci-fi en fantasie verdient fantasievol en nieuwe manieren van distrubtie?

De Cloverfield Paradox streamt nu op Netflix.