Studie over post-coïdale dysforie-shows hoe mannen zich echt voelen na seks

Seks is recht door zee tot het voorbij is. Zodra een orgasme eindigt, begint een nieuwe, mogelijk verwarrende fase van seks - en voor sommigen kan die periode ronduit verschrikkelijk zijn. Het gevoel van verdriet dat onmiddellijk een orgasme kan volgen, is bij psychologen bekend als "post-coïtale dysforie." Om een ​​aantal redenen is de aandoening alleen bij vrouwen bestudeerd, maar wetenschappers achter een recente Journal of Sex and Marital Therapy Het artikel vatte het op om als eerste te vragen of mensen het ook voelden.

PCD wordt door psychologen gedefinieerd als een soort van "dysforie" omdat de negatieve gevoelens incongruent zijn met de "positieve emotionele ervaring" die gewoonlijk wordt geassocieerd met seksuele consensus - de nagloed, het knuffelen, enzovoort. Het is goed gerapporteerd bij vrouwen, maar in de nieuwe studie bestudeerden de auteurs onder leiding van professor Robert D. Schweitzer, Ph.D., van de Queensland University of Technology in Brisbane, Australië zelfgerapporteerde gegevens over het seksleven van 1.208 internationale mannen en vonden dat mannen PCD ook ervaren. In feite doen nogal wat mannen dat.

Van de mannen die de anonieme online vragenlijsten van het onderzoek vulden, had 41 procent tijdens hun leven PCD ervaren, 20 procent had dat in de afgelopen vier weken gedaan en drie tot vier procent ondervond het regelmatig. Over het algemeen zijn deze frequenties allemaal nog steeds lager dan die voor vrouwen, maar ze zijn nog steeds substantieel genoeg om niet te negeren.

Er zijn een aantal factoren die verband houden met PCD bij vrouwen, zoals psychisch leed, seksuele disfunctie en een verleden van misbruik. Zoals het team in de nieuwe studie aantrof, geldt hetzelfde voor mannen - het is nog nooit eerder bestudeerd. Dat gebrek aan onderzoek naar mannelijke PCD, schrijven ze, is grotendeels het gevolg van de culturele veronderstellingen die we van mannen maken: dat ze in wezen vrij verdomd goed zijn na seks. Maar blijkbaar is dat niet altijd het geval.

In de paper bevat het team directe citaten uit de enquêtes waarin de mannelijke deelnemers beschrijven hoe PCD voor hen voelt. Hier is een voorbeeld: "moeilijk te kwantificeren maar na seksuele activiteit krijg ik een sterk gevoel van zelfhaat over mezelf, meestal zal ik mezelf afleiden door in slaap te vallen of iets anders te gaan doen of af en toe in stilte te leggen totdat het weggaat. "In een andere zegt iemand:" Ik voel me heel erg schandalig. "Dit werk is ongekend en opent de deur voor onderzoekers om nadenkend te overwegen wat mannen ervaren tijdens de" resolutiefase "van seks en hoe dit hun eigen en hun seksleven van de partner.

Bestaand onderzoek naar wat mensen doen nadat hun orgasme een licht werpt op waarom PCD bij mannen niet zo voor de hand ligt - en wat er gedaan kan worden om het te helpen verlichten. Amanda Denes, Ph.D., een universitair hoofddocent aan de afdeling Communicatie van de Universiteit van Connecticut die niet betrokken was bij de studie, vertelt omgekeerde: "Mijn onderzoek naar communicatie na seksuele activiteit, of kussen praten, heeft ontdekt dat vrouwen meer positieve gedachten en gevoelens aan hun partners bekendmaken na seksuele activiteit in vergelijking met mannen," zegt ze. "Hoewel ze speculatief zijn, doen vrouwen misschien meer aan communicatie na seks, als een middel om gevoelens van postcoïtale dysforie tegen te werken of te maskeren en de band met hun partner te bevorderen."

In een van haar recente studies ontdekte ze dat mannen die bewust meer kussen praten met hun partner hadden gehad over het algemeen een betere relatietevredenheid hadden en beter in staat waren hun fysiologische stress te reguleren tijdens het bespreken van conflicten met hun romantische partner. "We hebben geen post-coïtale dysforie gemeten, maar het is mogelijk dat de over het algemeen lagere prevalentie van PCD van mannen hen in staat stelt meer te profiteren van interventies gericht op post-seksueel gedrag," zegt Denes.

Terwijl toekomstig onderzoek zeer waarschijnlijk meer zal onthullen over de psychologische onderbouwing van PCD en hoe mensen ermee om kunnen gaan, zijn studies zoals deze nuttig omdat ze ons vragen de veronderstellingen die we als vanzelfsprekend beschouwen, opnieuw te bekijken. Seks kan goed zijn, zeker - maar voor wie?