'Star Trek' Scriptwedstrijd in 'Please Stand By' is uitgevonden

In een veelzeggende scène van de nieuwe Ben Lewin-film Kom alstublieft langs, een verzorger genaamd Scottie (Toni Collette) vraagt ​​haar zoon Sam (River Alexander) waarom haar autistische lading Wendy (Dakota Fanning) Star Trek zo "fascinerend" vindt. Geà «rodeerd met de nerdy vooroordelen van zijn moeder, zegt Sam:" Misschien zijn het de personages. " Dit weekend in een beperkte theatrale release en beschikbaar via VOD digitale services, Kom alstublieft langs vertelt het verhaal van Wendy: een jonge autistische vrouw die er alles aan doet om haar uitgestrekte Star Trek-fanscript te bezorgen aan een schrijfwedstrijd. Zoals alle goede Star Trek, Kom alstublieft langs is een personage-gedreven verhaal, schijnbaar een zonder science fiction. Toch komt de scriptschrijfwedstrijd van de film uit een andere dimensie.

"Ik denk niet dat er een wedstrijd als deze was, nee," vertelt Lewin omgekeerde. "Maar we vroegen beleefd aan J.J. Abrams als hij een tv-aankondiging zou doen. Hij overwoog het! Maar hij gaf het zijn zegen. Het is niet gebaseerd op een echte wedstrijd, maar het had kunnen zijn."

In de film lijkt de schrijfwedstrijd plaats te vinden in de huidige tijd en moedigt schrijvers aan om hun fanscripts in te sturen naar 'Star Trek Boldy Go Writing Contest'. Zoiets bestaat niet in de huidige tijd, maar er zijn er twee historische voorbeelden van vergelijkbare concepten. In de jaren negentig Star Trek: The Next Generation had een open inzendingsbeleid, wat betekende dat amateurs hun spec-scripts konden indienen ter overweging op de show. De meest succesvolle fan om zijn script geaccepteerd te krijgen was de nu beroemde schrijver / producer Ronald D. Moore. Ook, van 1998-2007, had Pocket Books een korte verhalenwedstrijd genaamd 'Strange New Worlds', waarmee schrijvers geld werden toegekend en gepubliceerd in speciale anthologieën van Star Trek. De wedstrijd maakte ook een comeback in 2016. Voor Trekkies van een bepaalde leeftijd zullen herinneringen aan het mailen van hun verhalen naar de "Strange New Worlds" -wedstrijd waarschijnlijk worden bewogen door te kijken hoe Wendy aan haar fan-script werkt.

Wendy's autisme creëert een nette parallel met het beroemde personage van Spock, waardoor het verhaal van de film op een elegante manier thema's als isolatie en emotionele expressie kan aanraken op een manier die bekend is bij Trek-fans die zich buitengesloten voelen als kinderen. Lewin citeert deze emotionele componenten - en hun connecties met autisme - als zijn primaire motivatie om het script aan te nemen, geschreven door Michael Golamco. "Mijn leven is een zoektocht naar verhalen die me raken. Het is heel instinctief, "zegt hij. "Ik kreeg dit script en ik voelde dat ik mensen op deze manier kende. Maar ik wilde meer weten. Mensen met autisme worden meestal weergegeven als mannen. Dus een van de dingen die me intrigeerde was dat dit een vrouw was. Ik vond dat fascinerend over het verhaal, maar ik besefte al snel dat ik veel te leren had."

Wat Lewin moest leren, was simpelweg alles wat er te weten viel over Star Trek. "Ik wist vrijwel niets van Star Trek!", Zegt hij. "Ik werd er een geleerde van tijdens het maken van de film. Ik begon te kijken naar alle originele afleveringen. En ik besloot dat we het in een dergelijke vroege Star Trek-cultuur zouden baseren. Ik heb geprobeerd onze weergave accuraat te houden. Ik bedoel, ze droegen dezelfde ruimtepakken als in het 'The Tholian Web'. We filmden op Vasquez-rotsen waar Captain Kirk tegen de Gorn vocht. We hebben geprobeerd de taal in die originele Gene Roddenberry-stijl te houden. Ik denk dat ik de authenticiteit heel serieus nam. En ik hoop dat ons Trekker-publiek dat op prijs stelt. '

Hoewel Wendy zichzelf als Spock ziet, tot op zekere hoogte, is het haar vervreemde relatie met haar zus Audrey, die de primaire emotionele reis van de film omvat. De Trek-verbindingen zijn ook hier subtiel, Audrey wordt gespeeld door Alice Eve die Carol Marcus speelde Star Trek Into Darkness in 2013. Maar Lewin was zich ervan bewust dat het verbinden van Trek-verbindingen de integriteit van de film zou kunnen schaden.

"Ik wilde de twee verhalen niet te parallel maken. Dat zou op de neus zijn geweest, te kunstmatig, "legt Lewin uit. "Maar ik wilde zeker de symboliek behouden van twee mensen die heel dichtbij zijn en die te maken hebben met afscheiding. Wendy spreekt de stem van iemand die op een reis gaat waar ze bang voor zijn. '

Hoewel Wendy's hond een Star Trek-trui rockt, heeft ze geen vriend die Sulu heet, en ze kleedt zich ook niet in een Starfleet-uniform. Maar er is iets briljants aan dat haar verzorger Scottie heet. Tegen het einde van de film, wanneer Wendy Scottie bedankt, kun je haar zien de Scotty transponeren van de Onderneming met de echte persoon die op haar let. Het is ook een leuk idee. Dat er ergens een persoon is die, net als de fictieve Scotty, al onze motoren in stand kan houden, zelfs als het voelt alsof ze op het punt staan ​​uit elkaar te vallen.

Kom alstublieft langs is een poingainat, oprechte film voor Star Trek-fans en de mensen die van hen houden. Bekijk het hier op Amazon Video. En als je in New York of LA bent, dan is hier waar het speelt.