'Undertaker' Stripboek: Waarom de WWE Star de perfecte supervillain is

The Undertaker, een van de meest raadselachtige persoonlijkheden in de geschiedenis van WWE, bestaat al langer dan stripfiguren als Deadpool en Harley Quinn. Het wordt dus tijd dat de 'Phenom' zijn eigen strip krijgt. En in tegenstelling tot de zeer belachelijke pro wrestling comics uit de jaren 90, zullen sportjournalist Chad Dundas en illustrator Rodrigo Lorenzo aan fans onthullen wat ze maar zelden te zien krijgen van de Deadman: zijn menselijkheid.

Op 31 oktober WWE en BOOM! Studios zullen publiceren WWE: Undertaker, een nieuwe grafische roman die fans de definitieve oorsprong van de Undertaker geeft en zijn historische carrière van bijna dertig jaar vertelt (en soms herschrijft). De strip onderzoekt ook wat er gebeurde tussen de legendarische wedstrijden van Taker, toen de camera's stopten met rollen, maar de legende van de Undertaker gaat door.

Gekleed als een zeven meter lange undead-revolverheld en zwaaiende gotische superkrachten voelt de Undertaker vaak meer als een Marvel of DC-schurk dan een WWE-superster.

"In veel opzichten is de Undertaker het perfecte personage van een stripverhaal," vertelt Dundas Inverse. "Hij is groter dan het leven."

Sinds zijn debuut bij Survivor Series 1990 is de Undertaker decennialang vers gebleven dankzij een constante heruitvinding. Zelfs nu, met de WWE al lang afgelopen zaterdagmorgen cartoon capriolen en uitgegroeid tot een geserialiseerd drama dat op zijn minst enigszins gegrond is in de realiteit (ongetwijfeld beïnvloed door het "realisme" van MMA en sociale media), de Undertaker nog steeds elektrificeert WWE publiek op manieren Weinig performers van zijn leeftijd kunnen. Het is bijna onmenselijk.

"Hij heeft deze mysterieuze persona voor zichzelf. Hij draagt ​​een kostuum analoog aan wat je in een stripboek ziet, "zegt Dundas. "WWE speelt altijd met hem omdat hij ongevoelig is voor pijn, 'krachten' heeft en altijd terugkomt van de rand van een nederlaag om te kunnen zegevieren. '

De grafische roman van Dundas bestaat tussen de wazige barrières van WWE die fantasie en realiteit scheiden. De strip trekt het gordijn niet zozeer terug dat lezers kennis maken met Mark Calaway, de nu 53-jarige semi-gepensioneerde artiest die stopte bij Texas Wesleyan University om een ​​carrière in het worstelen na te streven. Het is nog steeds een stripverhaal van Undertaker, met één voet in werkelijkheid en de andere in totale fantasie.

"Ik wilde het menselijke drama laten zien dat zich in de marge van wat je zag op televisie zou voordoen", zegt Dundas. "Eerlijk gezegd heb je alle spullen op televisie gezien. Ik wilde laten zien wat je niet had gezien. '

WWE: Undertaker houdt vast aan een niveau van "kayfabe" - slang uit de industrie, wat betekent dat de verhalen in professionele worsten waar zijn. Dundas speelt volgens de regels van WWE's canon voor de Undertaker (dat wil zeggen, Taker's broer is echt Kane, Taker is echt opgevoed door Paul Bearer, etc.) maar geeft Taker zijn superkrachten niet. In plaats daarvan maakt Dundas 'The Undertaker' een duistere persoonlijkheid die is voortgekomen uit de eenzame jeugd van een jonge, verweesde Texaanse vechter die zijn familie in een tragedie heeft verloren.

"Dat was een artistieke keuze die ik al vroeg moest maken, om van hem een ​​sterfelijk mens of een bovennatuurlijk wezen te maken," zegt Dundas, verwijzend naar zijn journalistieke achtergrond omdat hij hem 'comfortabeler' maakte met menselijke verhalen dan met fantastische verhalen.

"Het schrift dat ik ken, gaat over menselijk gevolg, menselijke emotie. Menselijk drama komt veel gemakkelijker voor me dan als het een fantasie was. Met welk genre je ook te maken hebt, je krijgt alleen parameters om dat verhaal te vertellen, maar de echte motor die het aandrijft zijn menselijke wezens."

WWE: Undertaker vertegenwoordigt een enorme creatieve sprong voor Dundas, een journalist met bylines bij ESPN, de Associated Press, en Bleker-rapport. (Hij maakte zijn fictiedebuut met zijn roman Kampioen van de wereld in 2016.)

Begrafenisondernemer is zijn eerste strip, maar terwijl het leren van de taal van komische scripting moeilijk was, verdampte het drie decennia WWE-verhalen (die al na enkele weken ophouden te begrijpen) tot één verhaal dat een nog grotere uitdaging vormde. Vooral wanneer de Undertaker verstrikt is geraakt in iconen uit alle tijden, van Bret Hart tot Sting en van 'Stone Cold' Steve Austin tot John Cena.

"Het is duidelijk dat een van de uitdagingen was om 30 jaar professionele verhaallijnen af ​​te beelden op een manier die logisch is als een verhalende boog," zegt Dundas. "Dat ging gepaard met heel veel keuzes, sommige heel pragmatisch."

Dat, en een handvol gelijkenisproblemen rond bepaalde WWE-personages, dwong Dundas om iconische momenten uit de groothandel van de Undertaker opnieuw te interpreteren.

"We moesten een directe route nemen in termen van het vertellen van een begin, midden en einde," zegt hij. "De Undertaker heeft in zijn carrière drie of vier Buried Alive-wedstrijden gespeeld. Het hebben van meerdere Buried Alive-wedstrijden vond ik niet logisch. Ik wilde het publiek geëngageerd houden, dus er werden veel hoeken verbroken. Dingen werden veranderd om logisch te worden. '

uiteindelijk, WWE: Undertaker is meer een viering voor een van de meest geliefde, en vaak gevreesde, personages van een pro-worstelvader, dan een geschiedenistekst in stripvorm. Hij is een personage dat het medium dat hij verschijnt overstijgt, of het nu een WWE-ring is of een grafische roman.

"Een personage als dit zou op veel verschillende manieren fout kunnen gaan", zegt Dundas. "Je moet precies de juiste performer hebben die die rol vervult om dat te laten werken. De WWE had toevallig Mark Calaway, die die persoon bleek te zijn. Voor mij is het personage een echte triomf van verhalen vertellen en menselijke prestaties. Hier zijn we dan, 30 jaar later nog steeds sprekend over zijn karakter."

WWE: Undertaker komt op 31 oktober uit bij BOOM! Studios.