Hoe homing-duiven door de aarde navigeren, verklaren vogelpsychologen

In de rudimentaire film John Wick: Hoofdstuk 2, Laurence Fishburne speelt de Bowery King, een agent die een clandestien duivennetwerk exploiteert onder de dekmantel van bittere armoede. Zijn vogels werken achter de schermen om berichten en kleine voorwerpen van het net af te leveren om de activiteiten van zijn moordenaars ondergronds te houden.De Wickverse is natuurlijk speculatieve fantasie, maar wetenschappers zullen niet ontkennen dat zo'n duivenetwerk aannemelijk is. EEN Huidige biologie papier, maandag gepubliceerd, legt uit waarom.

In de krant stellen onderzoekers van de University of Iowa dat duiven echt opmerkelijke cognitieve vaardigheden hebben, die veel meer lijken op die van mensen en niet-menselijke zoogdieren dan het stereotype van "vogelhersenen" suggereert. Hoewel duiven menselijke boodschappen hebben afgeleverd sinds de dagen van de oude Romeinse wagenrennen, weten wetenschappers pas hoe ze het doen. In de krant rapporteren de onderzoekers dat duiven, net als wij, tegelijkertijd tijd en ruimte kunnen verwerken, waardoor ze grotere stimuli kunnen waarnemen als langer durende dan kleinere stimuli. Met andere woorden, ze lijken te begrijpen wat het betekent dat een doelwit ver weg of in de buurt is.

Benjamin De Corte, een afstudeerder aan de Universiteit van Iowa en de eerste auteur op het papier, legt uit omgekeerde dat postduiven lijken veel op roofdieren die hun prooi achtervolgen.

"Om op de juiste manier te onderscheppen, moet het in staat zijn om te beoordelen hoe snel de prooi beweegt en dat gebruiken om te voorspellen waar het zich in de nabije toekomst zal bevinden," zegt hij.

"Voor duivennavigatie moet dezelfde soort berekening worden gemaakt."

Duiven kunnen naar een doellocatie navigeren in de volledige afwezigheid van visuele oriëntatiepunten die ze zouden kunnen gebruiken als leidraad. "Om dat te doen, moeten ze in staat zijn om een ​​intern gevoel te genereren van hoe ver weg ze zijn van hun doelwit. Om dit te bereiken, kan het bijhouden hoe snel het van moment tot moment beweegt en in welke richting ", legt hij uit.

Om te onderzoeken wat duiven in staat stelt om deze taken tegelijkertijd uit te voeren, hebben De Corte en zijn team onderzocht hoe de vogels ruimte en tijd integreren. De duiven werden getraind om een ​​horizontale lijn te beoordelen op basis van de lengte of de hoeveelheid tijd die werd getoond. Vogels die de lengte of duur van de lijn correct kiezen uit de mogelijke opties door er naar te pikken, ontvingen een op voedsel gebaseerde beloning. Aan het einde van het experiment was het duidelijk dat vogels langere lijnen als langer hadden kunnen beoordelen en lijnen met langere duur als langer, wat het idee versterkt dat duiven tijd en grootte verwerken als een enkele magnitude.

Zoogdieren doen hetzelfde, en uit eerder onderzoek is gebleken dat tijdruimteverwerking plaatsvindt in de hersenschors. Maar hier is het ding: de hersenen van een duif hebben geen cortex, waardoor het des te verrassender is dat ze dit gedrag vertonen.

Een mogelijkheid is dat de vorige theorie verkeerd is en dat het systeem niet afhankelijk is van het hebben van een cortex. "Het striatum wordt gedeeld tussen vogels en zoogdieren en integreert uiteenlopende informatie, zoals tijd en doelgericht gedrag. Misschien integreert deze structuur ook tijd, ruimte en aantal ", schrijven de auteurs van het artikel. "Er is echter al aanzienlijk causaal bewijs dat de pariëtale cortex tijd-, ruimte- en aantaloordelen meet."

Een andere mogelijkheid is dat een deel van de hersenen van een vogel analoog is aan de menselijke cortex, hoewel daar niet veel bewijs voor is.

De meest waarschijnlijke verklaring, zo schrijft de onderzoeker, is dat duiven dit vermogen naast zoogdieren hebben ontwikkeld, maar op een manier die ook volledig onafhankelijk was. Convergeerde evolutie, waarbij verschillende selectiedrukken ervoor zorgen dat verschillende soorten een gemeenschappelijk kenmerk ontwikkelen, heeft duiven gedwongen om het systeem "gemeenschappelijke orde" te ontwikkelen. Dit zou verklaren waarom, ondanks het feit dat de duif geen cortex in zijn hersenen heeft, het goed kan presteren op taken die als corticaal afhankelijk worden beschouwd.

Ongeacht de plaats van hun uitzonderlijke ruimtelijke redeneervaardigheden, het feit blijft: duiven zijn geweldige navigators, en dit is waarschijnlijk te wijten aan hun vermogen om abstracte concepten van ruimte en tijd te verwerken. Dus de volgende keer dat je een duif ziet, misschien met een lil-rugzak erop, geef je hem misschien een pauze voor het eten van rotzooi en bedenk dat hij misschien op weg is om een ​​boodschap over te brengen voor een groot ondergronds netwerk van huurmoordenaars als John Wick.

Bekijk deze Gun Fu-films als je wilt John Wick: Hoofdstuk 2.