Wat de voormalige slaaf die kleine appartementmeubelen uitvond, heeft gelijk gekregen

Lang voordat de gentrifiers in Brooklyn, San Francisco en Portland zichzelf veel geld schuldig toonden om geconverteerde kasten, houten pennen of zelfs een enkele badkamer in te nemen, beleefde het laat negentiende-eeuwse Chicago een van de eerste echte woningcrises in de Verenigde Staten. Toen nieuw vrijgelaten slaven naar het noorden trokken in de 'Grote Migratie', worstelde de stad die toen bekend stond om de verwerking van varkens om ruimte vrij te maken voor een nieuwe arbeidersklasse die werkte in nieuwe fabrieken, fabrieken en, ja, vleesverwerkende bedrijven. Huisvestingsoplossingen werden creatief. En sommige van de meer extreme ideeën kunnen - in het tijdperk van Chinese investeringen in onroerend goed en hernieuwde stedelijke migratie - een nieuwe kijk waard zijn.

In een periode van tien jaar van 1880 tot 1890 verdubbelde de bevolking van Chicago van 503.165 tot 1.099.850. Nieuwe banen werden sneller gecreëerd dan woongebouwen - veel. Hoewel ontwikkelaars zich haastten om zoveel mogelijk flatgebouwen neer te zetten, was de vraagstijging zo extreem dat dit resulteerde in een houthakkende tekort. Het was dan ook geen verrassing dat huisbazen probeerden van het moment te profiteren door meer, kleinere ruimtes te creëren. Eengezinswoningen werden geconverteerd in multiplexen. Al krappe eenpersoons- en studioappartementen waren verdeeld in nog kleinere quads. Degenen die het geluk hadden om een ​​kamer te vinden, bevonden zich in een ruimte die net groot genoeg was voor een bed en niets anders, of niet groot genoeg voor een bedframe.

Gelukkig bedacht een voormalige slaaf-gedraaide-meubel winkeleigenaar genaamd Sarah Goode een ingenieuze oplossing: een opvouwbaar kastbed. Hoewel er weinig bekend is over haar vroege leven, verwierven Sarah Goode en haar man Archibald enige bekendheid in Chicago voor het bouwen van innovatieve meubels die bedoeld zijn voor krappe ruimtes. In 1885 werd ze de eerste Afrikaans-Amerikaanse vrouw die ooit een patent kreeg op haar kastbed, in wezen een bureau op rol, met een verborgen matras en boxspring. Het bood de bewoner niet alleen een plek om 's nachts te slapen, maar ook functionele opslag en oppervlakteruimte gedurende de dag.

In de komende paar jaar zou Goode haar oorspronkelijke ontwerp blijven verbeteren door verborgen bedden aan bureaus, dressoirs en kledingkasten toe te voegen. En hoewel Goode nooit financieel zou kapitaliseren op haar uitvinding, hebben haar ontwerpen geholpen huurders met een beperkte ruimte hun schoonheid rust te geven voor de afgelopen eeuw. Een decennium nadat Goode haar patent kreeg, patenteerde een Washington D.C.-kapper de uitklapbare slaapbank. Minder dan twee decennia later patenteerde de gelijknamige oprichter van het Murphy Bed zijn op de muur gemonteerde "verdwijnbed". Beide ontwerpen zijn in hoge mate afhankelijk van Goode's originele scharnier- en veersysteem.

Naarmate meer en meer huurders in grote steden over de hele wereld geconfronteerd worden met een toekomst van "micro-appartement" wonen, staan ​​de originele ontwerpen van Goode klaar voor een comeback. Omdat woonruimten zo klein zijn dat ze niet goed een bank of zelfs een Murphy-bed kunnen herbergen, zullen de converteerbare bureaus en kasten van Goode net zo nodig zijn voor de huurder van de 21e eeuw als voor hun Edwardiaanse tegenhangers.