De Nationale Western Stock Show van Denver is de dronken, betere Oscars voor koeien

Iedereen in Denver weet, wanneer de beurs in de stad is, ontstaan ​​Bolo-banden als de de rigueur street style statement, downtown ruikt naar een boerderij, en om een ​​of andere reden duikt de temperatuur automatisch 10 graden. De National Western Stock Show, die draait om ceremonies tijdens welke mensen onderscheidingen op vee spelden, omvat rodeo's, veel gevallen van Coors en een manshoge portie geschiedenis. Dit jaar is het 110 jaar geleden en nog steeds is er nooit iets leuks.

De optocht

Ik ben opgegroeid in Denver en we zijn bijna elk jaar naar de Stock Show geweest. Maar ik wist nooit echt wat er overal om me heen gebeurde: heel veel koeien en hooi, natuurlijk, maar waarom? De tijden die ik sinds de universiteit heb meegemaakt, hebben een beetje licht op het mysterie geworpen, maar vergis je niet: de St. Johns zijn generaties lang geen boeren of veeboeren geweest en we waren er waarschijnlijk niet erg goed in toen we dat wel deden het. Ik ging naar de aftrapstoet als een inwoner van Denver, ja, maar ook als een city-loper die al 20 jaar geen paard meer heeft gereden.

Toen ik aankwam, stond 17th Street vol met iedereen, van kinderen in cowboyhoeden tot advocaten in pakjes tijdens hun lunchpauze. Burgemeester Michael Hancock was versierd met een kop-tot-teen Denver Broncos-uitrusting en voormalig Broncos-kicker, Rich Karlis, die de bal met een blote voet beroemde, was de grote maarschalk (playoff-seizoen!)

De parade bestond uit bedrijfssponsors, tractoren, allerlei dames te paard, en een coverband van de lokale honky-tonk de Grizzly Rose die de "The Devil Went Down to Georgia" oversloeg. Maar het hoogtepunt was tientallen Texas-sturen die in een hoofdstraat van de stad. Het is moeilijk om recht te doen in woorden aan hoe schokkend een beeld dit is - zoals de psychedelische, apocalyptische fantasie van een cowboy. Het is mooi.

Naderhand sloot een half dozijn straatvegers het ding af, in een poging de achtergelaten rommel op te ruimen. Een uur later rook downtown nog steeds als stront.

Het bruine paleis

Een van de twee historische, luxe hotels in Denver - de andere is de Oxford - de B.P. is het de facto epicentrum voor de chiquere kant van alles Stock Show. Toen ik na de parade binnenliep, hadden mensen cowboyhoeden op de traditionele Britse afternoontea en anderen waren de Churchill Bar binnengedrongen om sigaren te roken en hun grijze snor te bruinen.

De Ship Tavern at the Brown zou dat kunnen zijn de plaats om te socialiseren tijdens de beurs. Het is een beetje prijzig (voor Denver is het niet de Plaza) maar het is ook vol persoonlijkheid en een tikkeltje ruig. Het verhaal gaat dat het hotel - dat sinds 1892 onafgebroken in bedrijf is - een voormalige eigenaar had die zijn vrouw een geschenk van verschillende modelschepen gaf. Zoals veel vrouwen, gaf ze prompt de items terug: ze was niet al te in hun uiterlijk, dus stopten ze ze in de bar. De nautische look is te zien sinds het werd geopend vlak na het verbod in 1934.

Tijdens de beurs, de joint is een mix van hotelgasten, de welgesteld en cowboys, dammit. Vorig jaar ontmoetten mijn vrienden en ik een knutselaar uit Santa Fe, New Mexico genaamd J.D. Noble. Hij verkoopt petten van honderden tot ver in de duizenden dollars en heeft onlangs de cast of De Hatelijke Acht, die aan het filmen was in het nabijgelegen Telluride. Hij kocht een ronde voor dat zoete, zoete hoeddeeg.

We hadden tot onze verrassing ook ontdekt dat de Ship Tavern - als ik me goed herinner en waarschijnlijk ook niet - drie soorten Pappy Van Winkle-whisky had. Omdat het zeldzaam was en mijn vriend, Chris, bankier was, bestelden we een paar glazen. Toen ik dit jaar de taveerne binnenliep en informeerde naar de beschikbaarheid van Pappy, zei een van mijn favoriete barmannen, Charles, dat ik moest ingrijpen voor een geheim. Blijkbaar had iemand een van de laatste flessen met de gezochte spullen van het Brown Palace laten vallen. We deden de wiskunde en voor wat ze rekenden per schenking, was het een $ 1.500 blunder.

We hebben de Pappy gevonden.

Een foto geplaatst door Colin St John (@weneedthedude) op

Ik vroeg Chris, die uit Ierland komt en met zijn in Canada geboren vrouw Vasanti naar Denver is geweest, wat hij van de hele deal vond. "Als nieuwkomers in de VS waren we erg benieuwd naar het westen van de Verenigde Staten," vertelde hij me. "En niet de verwaterde toeristen westkust, maar het echte westen, met bergen en cowboys. En koeien. En dat moeten we zien. Er waren kerels in cowboyhoeden, bieren verpletterend en opspringende rechtgeaarde zeebaarzen. Maar er waren een aantal onverwachte dingen: zoals de twee ton koeien die hun haar droogden, of de cowboy / modiste / hot-sauce-maker die ons hielp een paar Pappy in een oude schoolbar op te poetsen."

Het terrein

Het drankje bij uitstek bij de National Western Stock Show, zelf, is bier. Je kunt het helemaal overnemen - zoals een soort van welvaart -fied Mardi Gras van het Westen. Mensen worden absoluut gehamerd op de Stock Show, die op deze manier uiteenvalt: er zijn de schuren waar het showvee en andere dieren worden gehouden, een evenementencentrum en een colosseum voor rodeo's en dergelijke, en een expohal "beurs" waar zo ongeveer alles waar je nog nooit eerder aan hebt gedacht, is te koop.

Bedrijven als Chevy en John Deere hebben grote displays, en er is allerlei vee-apparatuur, westerse meubels en een troep onzin: toen ik een hoek omsloeg, vond ik tientallen mensen vol aandacht. Ze waren gefocust op een vrouw die een presentatie gaf - koptelefoonmicrofoon en zo - op de Easy Mop 360.

Ik heb een poosje rond de Nelson Horse Waterers gestaan ​​en werd begroet door een vriendelijke, oudere man in een vest genaamd Richard van Cedar Rapids, Iowa. Hij liet me de gecompliceerde, technologisch verantwoorde waterbassins zien, die verwarmers hebben voor koud weer en automatisch opnieuw vullen. Ik had er nooit aan gedacht hoe paarden eerder water krijgen, en hier was een hele onderneming gebaseerd op die onderneming. Het was slechts een kenmerkende illustratie van hoe ik uit mijn element was.

In de schuren is dat gevoel uitvergroot. Cowboys schoppen hooi op terwijl ze tabak spugen en vee verzorgen. Het is een familie-aangelegenheid, kinderen verzameld rond hi-toptafels die Uno spelen. Je kunt zien dat er heel veel wordt gewacht tussen het jureren - meestal door de rijen slapende ranch-handen. Wat staat er op het spel? Ik sprak met Morgan Penner uit Lafayette, Colorado over haar twee inzendingen - een relatief kleine hoeveelheid. Ze wees naar de grotere vaars en zei dat haar fokwaarde zou stijgen van 'rond vijf tot vijftig dollar' als ze een prijs in haar leeftijdsgroep won. Penner - een verkleinwoord, een mooie vrouw die ongetwijfeld nog steeds in mijn reet zou schoppen - komt al 13 jaar naar de beurs. Toen ik haar vroeg hoeveel de beurs voor haar had betekend, knikte ze en zei: 'Heel veel.'

Terwijl je door de rijen loopt, zijn alle staten waarvan je zou denken dat ze vertegenwoordigd zijn: deze jongens komen uit Texas, deze uit Oklahoma en die uit Nebraska. Ik droeg cowboylaarzen en een rodeo snap shirt, maar de echte ranchers konden de groentje ruiken. Ik kronkelde de Cowboy Bar binnen - die min of meer een kamer tussen de dieren is - en ging op zoek naar een Coors. De meeste echte McCoys bestelden bieren met tomatensap - het feest gaat tot laat in de nacht door gedurende de hele run - terwijl ze de aftrap namen van de playoff-wedstrijd Kansas City-Houston. Het is niet een heel divers publiek - veel van de Afro-Amerikanen die ik zag, werkten boven in de schoenpoetscabine - maar ik zou de menigte niet omschrijven als achteruit of hillbilly. Boeren en veeboeren hebben een moeilijke, scrappy baan en de mensen op de Stock Show behoren tot de beste in het bedrijf. Niets daarvan - van de houding ten opzichte van de get-ups - lijkt op een houding. Hun manier van leven is net zo authentiek als het dragen van een pak naar een kantoor in de binnenstad - misschien nog meer.

Jim Bates is zo'n personage. Ik strompelde langs de hok waar hij werkte voor SEK Genetics uit Galesburg, Kansas, waar ik in principe, botweg, gedwee vroeg: "Eh, dus wat doen jullie?" Bates beraamde alles voor mij, van het verkopen van sperma tot embryo's (dat zouden de vaarzen eieren zijn). De catalogus van het bedrijf somt honderden dieren op met statistieken die lezen als honkbalkaarten. Bates legde me veel uit van de betekenis achter de percentages en afkortingen: hij was een echte mensch, maar, jongen, was ik een vis uit het water. Ik weet het wel: SEK kan FedEx-bullsperma voor slechts $ 20 naar elk deel van het land brengen, of je nu in de veeteelt bent of gewoon een grote engerd bent.

De Rodeo

Over het verouderende complex dat Interstate 70 doorloopt - een nieuwe faciliteit zal in de loop van het volgende decennium worden gebouwd - het Denver Coliseum, waar rodeo-evenementen worden gehouden. Degene die ik bijwoonde werd gefactureerd als "Colorado versus de Wereld" en was, naar verwacht, een schitterend schokkend schouwspel van de hoogste orde.

Als je nog nooit eerder naar een rodeo bent geweest: ga. We hebben het over bucking-broncos, rodeo-clowns, bull-riding, stuurworstelen en mutton-busting. Weet niet wat schaap braken is? Het is wanneer ouders toestaan ​​dat hun kinderen worden vastgemaakt aan een schaap zolang ze het aankunnen. De omroeper maakte zelfs een inleidende grap over de gebeurtenis en zei: "Draag je kinderen vast aan een dier en noem het entertainment!" En dat is precies wat het is.

De rodeo, die coloradans bevatte - en, op onverklaarbare wijze, andere Amerikanen - die strijden om 'the world' later die avond op zich te nemen, had een bijzonder over-the-top patriottische neiging. "The Star-Spangled Banner" was slechts het topje, zoals een rodeo rijder een christelijk gebed aanbood en er was pro-Amerika dit en yeehaw-U.S.A. dat. Het voelde alsof het kernland in het midden van een omvangrijke, afwisselende stad was neergestreken, terwijl de gelovigen net de grote stad bezochten voor een betovering.

De lichamen van renners met jou - niet-opgemaakte namen als Guthrie stuiterden bovenop de bronsen en stieren als lappenpoppen als de rodeoclown - hoe kom je trouwens in dat vak? - maakte vreselijke grappen. Grote, verdwaasde kerels worstelden totdat het leek alsof de nek van de dieren zou kunnen breken - maar dat deden ze niet. Iedereen huilde en schreeuwde.

Op weg naar de beurs is het het beste om langs te gaan bij de Stockyard Saloon. De griezelige, Eddie-achtige skeletmascotte wijst immers twee zesschutters in je gezicht en eist: "Kom hier!" Er zijn meer Coors (hoewel ze technisch gezien niet op het terrein zijn, kunnen ze Bud dienen ook) en de seedier kant van de Stock Show - de anti-Ship Tavern. Er zijn veel cowboys, winnaars en verliezers voor gejuich, reflecterend op wat je net hebt gezien: nog een grote tijd op de raarste, wildste show op aarde.

De 110e National Western Stock Show loopt tot en met 24 januari.