Hoe u uw hersenen kunt begrijpen met niets anders dan papier

Een prop papier en je brein hebben meer gemeen dan je zou denken. Zoals neurowetenschapper Suzana Herculano-Houzel en natuurkundige Bruno Mota hebben gedemonstreerd aan de Universidade Federal do Rio de Janeiro, Brazilië, doet een vergelijking een opmerkelijke prestatie door zowel de rimpels in de hersenen van zoogdieren als de plooien in een papieren bal te beschrijven. In hun krant, begin juli gepubliceerd in Wetenschap, de onderzoekers bespraken precies hoe "het product van corticale oppervlakte en de vierkantswortel van corticale dikte" de schaalwet van fractalpatronen in verfrommeld papier weerspiegelen.

Dit is het zeldzame geval waarbij het maken van een papieren bal nuttiger zal zijn dan elke back-of-the-envelope berekening.

Rimpels vergroten het oppervlak van de buitenhersenen (de cortex), die niet toevallig een enorme verscheidenheid aan neuronale cellen bevatten. Zoogdieren hersenen komen in twee strepen - de soepeler, lissencephalic vormen van knaagdieren, en de gesnede gyrencefalic hersenen van walvissen, primaten en uw hond.

Wat dit model niet verklaart, is hoe de sulci (spleten) en gryi (uitstulpingen) tot stand komen. Onze handen kreukelen van papier, terwijl de structuur van de hersenen van binnenuit ontstaat als onze hersenen in onze schedels groeien - hoewel we nog steeds niet helemaal zeker zijn hoe.

Al deze vouwingen en de tientallen miljarden neuronen verspreid over deze hersengolven, betekent dat er 100.000 km aan onderlinge verbindingen in de hersenen zijn.

Om een ​​idee te krijgen van de belangrijke rol die vouwen speelt bij het inpakken, overweeg dan de exponentiële toename in dikte telkens wanneer een stuk papier wordt gehalveerd. (Het wereldrecord voor het vouwen van papier in de helft is 12 keer Het duurt slechts 103 vouwen om een ​​papier te krijgen over de lengte van het bekende universum: