Wat moeten we denken aan Mission Impossible: Rogue Nation's Tom Cruise?

Moet kunst worden onderworpen aan het persoonlijke leven van een kunstenaar? Moeten de overtuigingen van een kunstenaar jouw mening over het werk beïnvloeden? Met slechts enkele dagen tot de release van Mission Impossible: Rogue Nation, debatteren twee Inverse-personeelsleden deze vragen met betrekking tot de polariserende Tom Cruise.

Lauren Sarner: Veel acteurs in deze wereld zijn lullen. De aard van het beroep, gekoppeld aan de Hollywood-omgeving, is rijp voor het weinig bekende "D" -type op de persoonlijkheidsschaal van Myers-Briggs. Meestal is dit niet echt een probleem - zolang ze ons ervan kunnen overtuigen dat ze iemand anders zijn voor een uur of twee en ons laten meeslepen door een goed verhaal, waarom zouden we er dan om moeten geven hoe ze eruit zien in hun persoonlijke leven? Maar Tom Cruise is mijn enige uitzondering. (OK, misschien mijn tweede). Maar voor andere beroemdheden ben ik dubieus, als ze in een film zitten die er goed genoeg uitziet, zie ik het nog steeds. Cruise is de enige die ik uit de weg ga om te voorkomen. Kijkend naar zijn intensiteit met manische ogen en haaiglimlach, moet ik het eens zijn met Christian Bale. Deze kerel is geen mens en geen enkele hoeveelheid die hem in zijn ondergoed ziet dansen of van plafonds af stoten tot aanstekelijke muziek kan me ertoe brengen anders te denken.

Dit is gewoon niet genoeg …

… om mij dit te laten vergeten:

Dat kerel is niet iemand die je in zijn ondergoed wilt zien. Dat is een vent die je de straat wilt oversteken om een ​​beledigend telefoongesprek te krijgen.

Eric Francisco: Ik probeer. ik probeer heel erg moeilijk wanneer hij een Tom Cruise-film bekijkt om langs alle verwerpelijke dingen te kijken die hij in zijn persoonlijke leven mogelijk heeft gedaan. Het is een inspanning. Ik zou waarschijnlijk niet zo'n inspanning moeten leveren als ik alleen maar een hete man met een geweldige haarsprint wil zien, maar als ik dat doe, is het de moeite waard.

Vanwege geweldige momenten als deze.

Of dit:

Top Gun, Mission Impossible, Edge of Tomorrow, niet Vergetelheid, wat dan ook. Ik ga een ritje maken. Ik wil mezelf niet te veel bezig houden met de echte wereld gedurende twee uur.

Lauren: De scheiding tussen kunst en kunstenaar is altijd een moeilijke kwestie, vooral wanneer ze iets zeer twijfelachtig buiten beeld doen. Als je de documentaire Going Clear bekijkt, zie je echte beelden van Cruise eruit zien als een kruising tussen een dictator van weleer en een komisch over-the-top overlord uit een dystopische film:

Wanneer ik dit bekijk:

In plaats van me te laten onderdompelen in de wereld roept de film op, het doet me gewoon denken aan zijn echte leven. Het is storend en storend - en niet zoals de film wil dat het is.

Eric: Oké, Lauren, maar …

Lauren: OK, maar zie deze scène, waar het personage van Cruise wordt gewaarschuwd niet te rotzooien met een krachtige, geheimzinnige organisatie waarvan bekend is dat ze verantwoordelijk is voor mensen die vermist worden …

… het is gewoon te verontrustend in de context van concrete gevallen van vermiste personen.

Eric: OK maar …

Lauren: Kijk, ik wil niet op je feestje gapen, maar Cruise wendt letterlijk de ogen voor kinderarbeid. Ook Tom Cruise, als je om een ​​of andere reden dit leest, natuurlijk doe ik dat niet, maak me dan geen sek.

Eric: MAAR…

Lauren: Wil je plezier zien? kijk naar Alec Baldwin hier:

Of Christian Bale hier:

Waarom breng ik Baldwin en Bale naar voren? Omdat ook zij in twijfelachtig gedrag hebben gehandeld buiten beeld, maar het is anders. Schreeuwt Christian Bale naar iemand? Ik kan handelen. Het is een geïsoleerd incident. Alec Baldwin slaat een paparrazo? Hij speelt hoe dan ook douchebags, dus als er iets is, het voegt ernaar toe. En ze spelen vaak moreel dubbelzinnige karakters. Cruise speelt aan de andere kant toonaangevende mannen en goede jongens. Ik kan niet aan boord komen als hij een goede kerel is. Hij is een vreselijk menselijk wezen voor het bestendigen van iets dat de levens van mensen vernielt - zelfs als hij geen deel uitmaakt van het leven dat verwoest wordt, is meedoen toegestaan. Geen enkele hoeveelheid entertainment is de moeite waard om dat te ondersteunen. Ik zal nooit meer een Tom Cruise-film zien, en ik heb niet het gevoel dat ik iets mis.

Eric: OK, MAAR LAUREN MOET JE ZIEN RAND VAN MORGEN. ER ZIJN VREEMDE ROBOTS GIGANTISCHE ARMOUR EN HIJ SCHIET KANONNEN EN ALS maakt schieten geweer lawaai met de mond. En je ziet Tom Cruise veel sterven, dus daar is dat.