Andy Dufresne was schuldig

Het onderzoek naar de populaire cultuur is niet langer een streven dat voorbehouden is aan academici. Fan-theorieën verschijnen elke week op internet. Iedereen kan een idee achterlaten over de verborgen betekenis achter een terugkerende prop in een tv-programma of een ogenschijnlijk onbetekenend personage dat in de achtergrond van comic-bookpanelen is geplaatst. Het maakt niet uit of er letters achter je naam staan ​​zolang je een overtuigend argument naar voren brengt dat een onontgonnen idee aanboort. Sommige theorieën gedijen en andere nemen een duikvlucht bij nader inzien. Laten we eens kijken welke opkomen.

De Shawshank-aflossing 'S Andy Dufresne is een aardige vent. Rustig en gereserveerd, met een lichte bouw die niet past bij een hedendaagse bioscoopheld, aan het eind van de film is het verfrissend om te zien hoe een bescheiden figuur zo'n grootheid bereikt. Dat kan echter allemaal te maken hebben met een eerder onontgonnen facet van zijn persoonlijkheid, zoals uitgelegd door een gebruiker van Reddit die suggereert dat Dufresne een 'schuldige sociopaat' is. Waarom? Omdat hij in feite een "ijzige en meedogenloze moordenaar is die iedereen om hem heen manipuleerde."

Dat is een gewaagde stellingname. Het tweede deel van die verklaring is dat we weten dat het waar is omdat hij inderdaad degenen om hem heen manipuleert voor eigen gewin, van de bewaker tot zijn medegevangenen. Iedereen maakt deel uit van Andy's ontsnappingsplan; ze weten het gewoon niet. Is er enige waarheid in de eerste helft van die zin?

Schaken ondersteunt de hele theorie met het idee dat Red, die het verhaal vertelt, absoluut geen weet heeft van zijn regels. Hij kan niet zien dat Andy iedereen naar een spel heeft gelokt en behandelt hen - en hem - als pionnen. Andy maakt zich op voor Red, omdat hij een man is die dingen "kan krijgen", maar pas later realiseert hij zich dat Red verder van pas kan komen. OK, dat is niet zozeer een theorie als een halfbakken poging om de symboliek aan te pakken, maar extra elementen zijn het overwegen waard.

Een van de meest buigzame wapens van fictie is de onbetrouwbare verteller. We behandelen het gebruik van verhalen van de eerste persoon en biechtpartijen als bewijs van een absolute waarheid, alsof niemand in de geschiedenis ooit tegen zichzelf heeft gelogen. De theorie heeft in dit verband een punt, omdat Red is onbetrouwbaar in de zin dat hij ons het verhaal van Andy vertelt op basis van wat Andy hem vertelt. We worden ertoe gebracht te geloven dat Warden Norton een geïncarneerde satan is. Een meedogenloze, op papier drukkende, zelfingenomen klootzak die zelf Dufresne manipuleert. Dit is allemaal bunkum, volgens de theorie van iscarletpimpernel, die stelt dat de Warden een domoor is die niet in staat was om die schema's te bedenken die Andy hielp bij te staan. Bijvoorbeeld, de enige keren dat we de Warden goed door Rood's ogen zien, "kijkt hij volstrekt verbijsterd naar Andy, zoals een schoolkind zou luisteren naar een leraar." Misschien het enige vaste deel van de theorie; immers, veel van de acties op het scherm vinden plaats in een denkbeeldig rijk van het maken van Rood, het beantwoordt nog steeds niet echt de oorspronkelijke verklaring.

Verderop zijn er connecties met de jonge Tommy, die door Andy wordt geschoold. Blijkbaar is hij 'het ultieme kunstwerk van Andy'. Hij voedt het idee van een biechtstoel voor het ontvankelijke kind dat het als waarheid doorgeeft en er later voor wordt gedood. Problemen met dit idee - en er zijn er veel die veel voorkomen in de opmerkingen - zijn duidelijk voor iedereen die de film recent heeft gezien. Tommy heeft geen idee waarom Andy opgesloten zit. Rood is de enige die aanwezig is wanneer Tommy beseft dat hij de sleutel kan zijn tot Andy's vrijheid.

Meer pogingen om deze theorie te ondersteunen zijn onder meer het creëren van de valse bankrekening waarin Andy het geld van de directeur zwijgt. Iemand "uit het niets" opofferen is een koud, hard feit dat hij een sociopaat is. En de reden dat hij vertrekt naar dat zonovergoten Mexicaanse strand is om de rechter voor de veroordeling te ontlopen. Wat?

Met gaten in overvloed ondersteunt dit idee zichzelf nauwelijks. Er zijn een paar observaties (de incompetentie van de Warden) die niet half slecht zijn, maar er is geen bewijs om de theorie te ondersteunen dat Andy a) een sociopaat is b) schuldig c) meedogenloos of d) een moordenaar. Bevestigt het dat hij een beetje raar is? Ja. Maar dat wisten we al.