I Went to a Morning Tonen van Andrew Wakefield's 'Vaxxed' en Made Weird New Friends

Het theater was voller dan het logischerwijs had moeten zijn om 11:00 uur op een regenachtige donderdag in Manhattan. Dat iedereen de film van agit-prop van onteerd arts Andrew Wakefield wil zien Vaxxed: Van Cover-Up naar Catastrofe voor niet-professionele redenen mij al verward. De twintig mensen, waaronder een hip jong stel en hun dochter, temperden mijn reeds vochtige geesten verder. Waarom waren deze mensen hier?

Mijn antwoord kwam door hondsdolle applaus aan het einde van de 90 minuten durende film. Blijkbaar was het anti-vax-document dat Robert De Niro uit de line-up van het Tribeca Film Festival liet vallen, waarvan ik dacht dat het onopvallend was, afgezien van de twijfelachtige boodschap, een totale publiekstrekker. Het publiek wilde dat hun vermoedens bevestigd werden en dat is precies wat de film stilletjes probeert te doen. Toen ik met de kleppers sprak, vertelden ze me dat ze gewoon blij waren om 'feiten' te krijgen. Blijkbaar zochten ze naar heel specifieke feiten die verbonden konden worden om een ​​snode narratieve boog te creëren.

In essentie bevatte de film drie feiten:

1) De CDC-klokkenluider William Thompson, Ph.D., beweerde onlangs dat het overheidsagentschap studies dekte die een verband aantonen tussen vaccinatie en autisme.

2) Zijn zaak werd in oktober 2015 door de Republikeinse vertegenwoordiger van Florida, Bill Posey, aan het Huis voorgelegd, waar hij er bij het Congres op aandrong Thompson te dagvaarden en zijn verhaal te horen.

3) Het congres heeft Thompson nog niet naar de tribune geroepen.

De rest is speculatie. Een verhaal, samengevoegd uit heimelijk opgenomen telefoongesprekken tussen Thompson en een bioloog van Simpson University genaamd Dr. Brian Hooker, leidt de film naar de beknopte documenten en probeert de vraag Wakefield over het scherm te laten spatten: Heeft de CDC fraude gepleegd? ? De voice-overs van Hooker suggereren dat de wetenschappers die betrokken waren bij een studie uit 2004 een aantal duistere wetenschappelijke bewegingen achter de schermen trokken: ze veranderden hun schets voor de studie toen de eerste resultaten een verbinding tussen vaccin en autisme toonden; ze hebben gegevens uit het onderzoek weggelaten en het bewijs vernietigd; ze bemoeiden zich met gerechtigheid door een frauduleus artikel in het tijdschrift te publiceren Kindergeneeskunde dat diskwalificeerde de claims van ouders die om betaling bij "Vaccine Court" vroegen.

Weinig cijfers worden uit de geheime documenten van Thompson getrokken, meerdere keren geïllustreerd met een hand die letterlijk mappen uit een afgesloten kluis trekt. Er is één grafiek die meerdere keren opnieuw verschijnt: een lijn die zich uitstrekt tot in de toekomst tot het jaar 2032, het punt markerend waar, als autisme-diagnoses blijven stijgen met het tempo dat Thompson zegt dat ze zijn, 50 procent van de kinderen - en 80 procent van alle jongens - zullen op het spectrum vallen. Die geprojecteerde tarieven zijn gebaseerd op de gegevens, verborgen toen Thompson bij de CDC was, die naar verluidt een verhoogd percentage autisme-diagnoses van 164% laat zien bij kinderen die hun vaccinaties "op tijd" ontvangen.

Deze cijfers hurken in een struikachtige montage van getuigenissen van ouders zoals John en Polly Tommey, die het tijdschrift begonnen Autism File nadat hun zoon Billy na de vaccinatie autistische neigingen vertoonde. De video's zijn weliswaar hartverscheurend. Een goede helft van het beeldmateriaal in de film bestaat uit homevideo's van autistische baby's die geen oogcontact maken, heen en weer schommelen en met hun hoofd tegen de muren bonzen. We ontmoeten een tiener Billy. Hij is te zwaar en boos, schreeuwend: "Ik ga papa vermoorden."

Ik zou ook antwoorden willen, maar ik zou graag willen denken dat ik me niet tot de randjes zou wenden om ze te vinden.

Wakefield is voorzichtig om al zijn geïnterviewden te kwalificeren: Polly, een voedingsdeskundige, had haar "homeopaat" -moeder in eerste instantie ontslagen omdat ze onwetenschappelijk was voordat ze de waarheid hoorde. Dr. Doreen Granpeesheh, oprichter van het Centrum voor Autisme en Verwante Aandoeningen, is prominent aanwezig in de film en heeft goed geïnformeerd over de opkomst van de diagnose van autisme in de vroege jaren negentig. MIT's Stephanie Seneff, Ph.D., zet haar wetenschappelijke kwalificaties op een rij voordat ze herhaalt dat in 2032 80 procent van de jongens in het spectrum zal zijn.

Voor een pleitbezorger geregisseerd door de vader van de antivaccinatiebeweging, Vaxxed lijkt ontzettend veel op een documentaire. Wakefield komt binnen, tussen de getuigenissen, als de stem van de wetenschappelijke rede. Hij klinkt als een dokter. Hij is kalm en koel, een duidelijk contrast met de hysterische ouders en verontwaardigde artsen die hij heeft weten te ronselen. Wakefield hoeft geen ruzie te maken in de film. Zijn onderdanen doen het voor hem.

Na hun rauwe applaus met andere toehoorders gesproken, werd duidelijk dat Wakefield mogelijk een succesvolle (en waarschijnlijk noodzakelijke) tweede carrière in het maken van films heeft.Ik was nergens van overtuigd, maar zijn fans hielden ervan. De vader van het jonge meisje dat voor mij zat, was bijzonder enthousiast over de film. "Dit zal nooit worden gemeld," vertelde hij me. Hij is niet verkeerd; verslaggevers negeren de wetenschappelijke consensus niet. Toen ik hem erop drukte of hij zijn kind wilde vaccineren, zei hij: 'Hoe kan ik de feiten zo zien liggen?'

Een ander lid van het publiek, het Angelika Film Center opruimend na een rauw applaus, vertelde me: "Ze moeten die Thompson-kerel laten dagvaarden." En misschien is dat waar, al was het maar om Wakefield's drie feiten tot twee te laten vervallen. Maar de man ging verder en vertelde me dat zijn vrouw een homeopaat was en dus had hij al zijn hoofd erover laten komen voor de screening.

Hij was een fan en hij had genoten van een film die voor hem was gemaakt. Wat mij betreft, ik ben de film snel vergeten. Maar ik zal het publiek niet vergeten en ik zal de moraal van mijn reis in het duistere donker van de brunch niet vergeten: feiten willen en de waarheid willen zijn niet hetzelfde.