Greg Foot kan zijn been hebben opgegeten in Amerika, waar kannibalisme volledig legaal is

Brit Lab-presentator en algemene freak Greg Foot heeft onlangs geprobeerd een vraag te beantwoorden die velen hebben gesteld, maar slechts weinigen hebben er echt mee worsteld: hoe smaakt menselijk vlees? Maar het uitzoeken was niet zo eenvoudig als het uithakken van een stuk van de dij van een lijk en het roosteren van het ding. "De waarheid is dat het verboden is om mensenvlees te eten", legde Foot uit in zijn video. "Zelfs de uwe." Hij vertelde de waarheid, maar alleen omdat hij aan het filmen was in het Verenigd Koninkrijk.

Hij zou bijna overal anders kunnen eten.

Er zijn eigenlijk maar heel weinig wetten tegen het eten van mensenvlees, een feit dat ons dwingt om de mogelijkheid te overwegen dat kannibalisme geen uniek groteske daad is. Kannibalisme is iets dat iemand doet nadat hij iemand illegaal heeft aangevallen, een lijk heeft onteerd of, goed, afspraken heeft gemaakt. Dus waarom ben je zo gestoord door deze ene overtreding? Het biologische argument is dat mensenvlees soortspecifieke virussen herbergt, zoals virussen die hepatitis, HIV en ebola veroorzaken, en het menselijk brein prionenziekten draagt ​​die verwant zijn aan een gekke koe. Maar moedwillig blootstellen aan ziekte is geen extreme overtreding. Het is gewoon echt dom. Iets anders drijft onze afkeer.

Het volledige lef dat veroorzaakt wordt door de aanblik van Greg Foot's bleke dij die wordt gepaald met een vleesklauw, vertelt ons veel over waar die afstoting vandaan komt. Het is dezelfde sensatie - zij het een verwaterde versie - van het kijken naar Hannibal Lecter die de schedel van Krendler openknipt voor hersentartaar. Wat het meest misselijkmakend is, is de wreedheid van het ding - het idee dat, om vlees te verkrijgen om te kannibaliseren, men zijn eigenaar eerst onder dwang moet onderwerpen en dan het lichaam moet snijden. Uiteindelijk worden we afgestoten door geweld tegen onze medemensen.

Dat is iets goeds.

Dit is de reden waarom er geen anti-kannibalismewetten zijn in de Verenigde Staten. Bestaande wetten tegen moord en lijkontwijding dekken het. Onze zorg is uiteindelijk geweld tegen elkaars personen en ons rechtssysteem weerspiegelt die bezorgdheid. Amerikaanse staatswetten tegen de ontheiliging van lijken verbieden de consumptie van reeds overleden mensenvlees. Een kannibalismestatuut zou eigenlijk alleen van toepassing zijn op autocannibals zoals Greg Foot en consensuele kannibalen (in 2003 vroeg de minnaar van Armin Miewes, Bern Brandes, beroemd te worden gegeten). De wet zou niet veel opleveren: bij de meeste gevallen van mensenvlees eten we moord.

Wat betekent dit voor Greg Foot? Hij kan de zijne eten eigen vlees, een daad die noch moord, noch de ontheiliging van een lijk inhoudt. Hij moet het gewoon in Amerika doen. (De Britse anti-kannibalismewet werd beroemd in 1884 toegepast Regina v. Dudley en Stephens wanneer twee matrozen werden berecht en schuldig bevonden aan het eten van een vriend terwijl ze verdwaald was op zee.)

Greg Foot wipte naar buiten.

In plaats van Stateside, besloot Foot om zijn vraag te beantwoorden door het eiwitgehalte en de geursamenstelling van zijn beenvlees te analyseren. Menselijke dijspier blijkt ongeveer uit de helft van dezelfde spiervezels te bestaan ​​als kippenborst en bevat ook veel dezelfde vezels als die in stukken vlees. Een analyse van de geuren afkomstig van het gekookte vlees - tachtig procent van de smaak komt immers voort uit het aroma - onthulde dat het waarschijnlijk zou smaken als een combinatie van lamsvlees en varkensvlees.

Natuurlijk had hij zojuist aan Armin Meiwes kunnen vragen en de hele beproeving helemaal hebben vermeden. Meiwes, die de verstandige keuze maakte om kannibaliseren in Duitsland, waar er geen bestaande wetten tegen menselijke consumptie van vlees zijn, vertelde hoe zijn minnaar smaakte: "Het vlees smaakt naar varkensvlees, een beetje meer bitter, sterker."