Easter Island: Mysterious Arrangement of Rapa Nui Statues Finally Explained

De mysterieuze, met standbeeld beladen Rapa Nui, door Europese kolonisten het Paaseiland genoemd, is geen gemakkelijke plek om te gedijen. Op meer dan 2000 kilometer van de kust van Zuid-Amerika is het een van de meest afgelegen, bewoonde eilanden op aarde. De bodem is arm aan voedingsstoffen, de regenval is onvoorspelbaar en terwijl er zoetwatermeren zijn binnen zijn vulkanische kraters, zijn er geen beken of andere zoetwaterbronnen. Deze ecologische beperkingen stellen wetenschappers in een nieuwe PLOS One studie, zijn de sleutel tot het oplossen van het al lang bestaande mysterie van zijn beelden.

Vanaf ongeveer de 13e eeuw tot het moment van Europees contact in 1722 bouwden de Rapa Nui-mensen meer dan 300 megalithische platforms, genaamd ahu, en bijna 1.000 multi-ton antropomorfe beelden, genoemd moai. Lange tijd was het onduidelijk wat deze massieve beelden vertegenwoordigden of waarom ze stonden waar ze stonden. Maar nu beweren de auteurs van de nieuwe studie dat de moai waren zorgvuldig geplaatst ten opzichte van zoetwater.

"Deze resultaten zijn significant omdat ze dat duidelijk laten zien ahu locaties zijn gerelateerd aan zoetwaterbronnen op een manier dat ze niet worden geassocieerd met andere omgevingsfactoren, waardoor eerdere discussies over waarom ze zich voordoen, worden opgelost en het stelt ons in staat dieper in te gaan op de reden waarom dit patroon voorkomt, "studeert mede-auteur en University of Oregon Ph.D. student Robert DiNapoli, vertelt omgekeerde.

DiNapoli en zijn co-auteurs zeggen niet dat de monumenten noodzakelijkerwijs als broodkruimels zijn die de weg naar een drankje leiden, maar het is moeilijk om te betogen met wat ze vonden: elke keer dat ze grote hoeveelheden vers water op het eiland vonden, de reus beelden waren in de buurt.

DiNapoli merkt op dat archeologen vaak monumentale structuren - of het nu een piramide of een moai is - beschouwen als plaatsen die meerdere sociale rollen en functies vervullen. Een monoliet kan met andere woorden zowel spiritueel als praktisch gebruik dienen. In het document beweert het team dat de monumenten van Rapa Nui gedeeltelijk gerelateerd zijn aan gemeenschapsconcurrentie en samenwerking rond de beperkte zoetwaterbronnen van het eiland.

"Hoewel iedereen het erover eens is dat het rituelen zijn, religieuze locaties zijn en duidelijk een kustdistributie hebben", zegt DiNapoli, hebben veel onderzoekers betoogd dat ze ook verband kunnen houden met sociale factoren, zoals samenwerking en concurrentie voor landbouwgrond, zeevoedsel en zoet water.. Het doel van het team was om die ideeën te testen met rigoureuze statistische modellering. Gericht op de oostkant van het eiland, waar eerder lokale bronnen in kaart waren gebracht, onderzocht het team of er relaties bestonden tussen de verdeling van ahu en de benodigdheden die nodig zijn voor het leven.

Er leek geen verband te bestaan ​​tussen de locatie van het monument en het mariene voedsel of landbouwgrond, maar het team vond wel een ruimtelijke relatie tussen monumenten en de beperkte zoetwaterbronnen van het eiland. Dit kan betekenen dat de monumenten gedeeltelijk zijn gebouwd om territoriale hulpbronnenbeheersing aan te geven.

Deze zoetwatertheorie heeft een aantal critici, maar DiNapoli en zijn collega's zijn de eersten die het idee onderzochten dat de ecologie van het eiland de opties voor het levensonderhoud van de inwoners beperkte, en deze milieubeperkingen zijn op hun beurt een sleutelfactor in de opkomst van de Rapa Nui. standbeelden. DiNapoli en zijn team geloven dat Rapa Nui, net als oceanische eilanden, "een modelsysteem kan bieden voor het begrijpen van interacties tussen mens en omgeving."

"Het was geweldig voor me dat de oude Rapa Nui-mensen zoveel tijd en energie investeerden om honderden enorme monumentale structuren te bouwen op zo'n klein, afgelegen en arme eiland," zegt DiNapoli. "Dit werk was enorm spannend en bevredigend voor mij."