'Thor: Ragnarok' Regisseur Taika Waititi is de raarste en beste mogelijke keuze

Er is veel typische drukte rondom de volgende fase in het machtige Marvel Cinematic Universe. Burgeroorlog zullen de leiders van de Avengers tegen elkaar slaan; Doctor Strange gaat echt verdomd raar zijn; beschermers van het heelal heeft net Kurt Russell geregistreerd om waarschijnlijk de vader van Star Lord te zijn; Spider Man is weer thuis in Marvel's handen; Zwarte Panter in zakken de beste nieuwe Amerikaanse filmmaker om te regisseren; enzovoorts. Vreemd afwezig in de volgende golf van superheldenhype is de derde aflevering van het relatief onbelangrijke Thor serie. Arm Thor, het is moeilijk om een ​​god te zijn. Maar de Thor films krijgen om een ​​goede reden een slechte rap: hun titelpersonage is misschien wel de meest saaie en ongemakkelijke Marvel-held in hun ingewikkelde universum, en toch staan ​​we hier aan de vooravond van zijn derde onafhankelijke film, Thor: Ragnarok. Goede zaak Marvel koos de meest eigenaardige en potentieel briljante optie om het te regisseren.

Let niet op de plot van Ragnarok. Dat soort details zijn hopeloos gemakkelijk om mee te navigeren Thor films. Het gaat ongetwijfeld over Thor die Asgard verdedigt tegen een of andere grab-bag-slechterik (mogelijk Cate Blanchett) en zijn almachtige identiteit te verwerken krijgt, en misschien zal Loki verschijnen.

Ragnarok zal alleen significant zijn vanwege zijn directeur, Taika Waititi. Bewaar voor inwoners van zijn geboorteland Nieuw-Zeeland of fans van een bijzonder klein stukje alt-komedie, we zullen het je niet kwalijk nemen als je zijn (geweldig klinkende) naam niet helemaal herkent. Het is deels expres. Hij is een vent die vooral bekend staat om zijn ontmoetingen met de jongens van Flight of the Conchords en het maken van eigenzinnige komedies die zijn gericht op een bepaald merk downmats kiwi-komedie.

Zijn eerste korte film, Twee auto's, één nacht werd genomineerd voor een Oscar, en hij ging uiteindelijk een paar innemende Nieuw-Zeelandse komedies leiden, Eagle vs Shark en Jongen. De laatste werd al snel de grootste en meest succesvolle New Zealand-film aller tijden. Hij bleef de indie-komedie-ladder beklimmen en leidde de hilarische vampier-mockumentary Wat we doen in de schaduw in 2014 voor zijn nieuwste film, Jaag op de Wilderpeople, werd een kritieke hit op het Sundance Film Festival van dit jaar.

Het is een aardige kleine film, en een film die hem in de rij zou hebben gezet om een ​​studio-komedie te regisseren als Judd Apatow een van zijn films op Netflix zou vangen of zoiets. Maar in plaats daarvan bevindt Waititi zich plotseling aan het roer van de miljoenentranche van een serie over de komische boekapocalyptische Noorse mythologie.

We zijn er allemaal voor om mensen een kans te geven op grotere dingen, maar het is niet zo dat het bijzonder verstandig is om gewoon te besluiten een privé-tot-vijfsterrengeneraal te promoten. Waititi hoeft niet per se een novice te zijn - zijn films waren met een reden succesvol - maar een stap in de richting van een blockbuster van deze omvang is voor iedereen ontmoedigend. Koppel dat met de Thor de traditie van films om typisch onvriendelijk te zijn voor creatieve types, wat iets zegt in de MCU die zwaar tegen de auteur is, en het wordt nog intimideriger.

Thor: De Donkere Wereld had een bijzonder onrustige route naar het scherm. origineel Thor regisseur Kenneth Branagh en Game of Thrones 'Brian Kirk gaf het eerste vervolg door, en Monster regisseur Patty Jenkins werd al snel aangestuurd om te regisseren in 2011. Ze zou de eerste vrouw zijn geweest die een Marvel-film regisseerde, maar ze stopte twee maanden later. Alan Taylor was kort daarna aangenomen.

Het is niet zo dat Taylor een bijzonder vrolijke regie had De donkere wereld, een van beide. Hier is hoe hij zijn tijd achter de camera beschreef Entertainment per week Vorig jaar: "De Marvel-ervaring was bijzonder rillerig omdat ik tijdens het fotograferen een soort van absolute vrijheid kreeg, en vervolgens in post-productie veranderde in een andere film. Dus, dat is iets dat ik hoop nooit te herhalen en niemand toewens."

Waititi was aangenomen voor de Thor threequel in oktober 2015, waarbij andere doorgewinterde filmmakers zoals Ruben Fleischer, Rob Letterman en Rawson Marshall Thurber de boventoon voeren, die allemaal onschuldig gecategoriseerd kunnen worden als iets dat lijkt op creatieve pushovers.

Het out-of-the-box-denken van Marvel heeft de studio anders goed gediend, ofwel omdat het slimme kansen had, ofwel omdat het creatieve controle kreeg over relatieve nieuwkomers. James Gunn en beschermers van het heelal zijn misschien het hoogtepunt van deze gok, maar hetzelfde geldt voor De winter soldaat en Burgeroorlog regisseurs Joe en Anthony Russo, die vooral bekend waren vanwege het regisseren van afleveringen van Gemeenschap en Gearresteerde ontwikkeling voordat ze zichzelf vonden als het dynamische duo van Marvel. Blijf bij de wondervorm en je plukt de vruchten: de Russos zijn momenteel bezig met het massale tweedelige deel Avengers: Infinity War.

Marvel geeft Genre-gekte een kans met Scott Derrickson Doctor Strange, en nu is het gericht op de blockbuster-untested Waititi. Bespaar voor een snelle verschijning in 2011's noodlottige Groene Lantaarn film, dit is het dichtst in de buurt waar hij zoiets groots is geweest. Maar schaal maakt hem de beste wildcard die Marvel tot nu toe heeft.

Waititi is bedreven in kleinschalige, op personages gebaseerde verhalen en kan bijna moeiteloos humor vinden op de meest eentonige plaatsen. Monotone personages doen een belletje rinkelen? Gooi de zelfspot in waarin hij zo goed is, voeg een vleugje actie en een personage-gericht verhaal toe, en voila: er is het potentieel voor een goede Thor film. Er is geen almachtige god voor nodig om dat uit te zoeken, en Waititi weet dat zeker al.