Tech Evolution in Darwin's Islands? De Galapagos past zich aan zonne- en windenergie aan

Gedurende de laatste acht jaar is 30 procent van de energie die wordt gebruikt op San Cristobal, het op een na grootste en op een na meest bevolkte eiland in de Galapagos-archipel, afkomstig van windturbines en zonnepanelen. Dat aantal staat op het punt omhoog te gaan. Het wereldwijde duurzame elektriciteitsamenwerkingsverband is toonaangevend voor een investering van $ 10 miljoen in schone energie voor het eiland, in de hoop dat het zelfvoorziening voor zowel de ecologisch unieke archipel als eilanden over de hele wereld kan modelleren. De hoop is dat 70 procent van de energie van het eiland nog steeds afkomstig is van lokale hernieuwbare energiebronnen.

Volgens de analyse van GSEP heeft de bestaande clean-tech infrastructuur van San Cristobal de noodzaak om 2,3 miljoen gallons dieselbrandstof te importeren al uitgeschakeld en 23.148 ton CO2-uitstoot voorkomen. De uitstootvermindering is een product van zowel het beperken van lokale opwekking als het elimineren van de noodzaak voor tankers om de 621 mijl vanaf het vasteland van Ecuador te reizen. Die cijfers maken van San Cristobal een model voor de andere 18 Galapagos-eilanden, die samen voor ongeveer 20 procent van de elektriciteitsproductie op hernieuwbare energiebronnen vertrouwen en regio's wereldwijd van het net verwijderen.

omgekeerde sprak met Paul Loeffelman Hoofd van Corporate International Affairs voor American Electric Power, het nutsbedrijf dat het privégedeelte van dit publiek-privaat partnerschap vertegenwoordigt en Luis Vintimilla, General Manager van Eólica San Cristóbal S.A., het lokale nutsbedrijf dat de nieuwe macht zal verdelen.

Waarom gebeurt deze uitbreiding nu?

Paul Loeffelman: In maart werd het huidige eigendom overgedragen en dus overwogen we met een nieuw eigenaarschap een tweede fase. Toen de Verenigde Naties ons voor het eerst vroegen om te helpen het nationale doel van 100 procent hernieuwbare energie op alle eilanden te bereiken, hebben we een team samengevoegd - waaronder Luis - en het project ontwikkeld, engineering, financiering, milieubescherming, samenwerking met lokaal nut. Iedereen is best blij met de status van het project, want we geven ze nu de sleutels.

Een verhoging van de turbine- en zonnepaneeloutput van 30% tot 70% zal uiteraard de installatie van nieuwe apparatuur vereisen, wat niet onbelangrijk is, gegeven hoe ver de Galapagos-eilanden vanaf de kust zijn. Hoe lang verwacht u dat het duurt voordat het project operationeel is?

Luis Vintimilla: We beginnen nu met deze haalbaarheidsstudie voor deze tweede fase van het project voor hernieuwbare energie. Zodra we klaar zijn, hebben we een tijdlijn. Voorlopig kunnen we die informatie niet verstrekken, maar we kunnen aannemen dat voor de eerste twee stappen - het optimaliseren van de werking van het huidige systeem en het installeren van een fotovoltaïsche installatie - het negen maanden tot een jaar zal duren.

PL: Telkens wanneer je een gloednieuwe technologie introduceert, hebben we ontdekt dat je niet alleen hardware moet meenemen, maar mensen ook moet leren hoe je hiermee moet omgaan.

Er zijn al drie turbines en twee sets zonnepanelen. Hoeveel meer voegt deze volgende fase toe? En is dit nog steeds gewoon op San Cristobal of andere eilanden in de Galapagos?

LV: Vooraf schatten we een extra windturbine en een megawatt-zonne-installatie. Voorlopig alleen San Cristobal.

Kunnen andere regio's in de wereld repliceren wat je hebt gedaan?

PL: Elk project over de stroomproductie en distributie wereldwijd is uniek. Je moet optimaliseren welke beste wind- of zonne-energiebronnen de beste specifieke milieubescherming bieden, en natuurlijk moet de financiering kloppen, niet alleen om het project te laten bouwen, maar om het te onderhouden. We benaderden de uitnodiging van de U.N. om San Cristobal te doen met het idee dat we het heel goed zouden doen en heel open zouden zijn over onze vooruitgang en deze resultaten zouden delen zodat mensen konden leren. Het goede nieuws is dat, terwijl we de eerste windturbines overal in Ecuador hadden laten installeren, een tweede set nu op een ander eiland werkt. Dit project is een voorbeeld van hoe je dit soort dingen op de grond kunt zetten.

Zoveel landen die de Overeenkomst van Parijs hebben ondertekend, hebben belangrijke toezeggingen gedaan om de uitstoot te verminderen, dus we hopen dat dit succes de aandacht zal trekken. Als we het goed kunnen doen in de Galapagos, kunnen we het vrijwel overal ter wereld doen.

Deze turbines functioneerden 92 procent van de tijd in de afgelopen acht jaar. Verwacht u hetzelfde hoge slagingspercentage als dit eenmaal is uitgebreid?

LV: We verwachten minstens dezelfde beschikbaarheid, ja. Waarschijnlijk zou het zelfs groter moeten zijn dan dat.

Dit heeft met name geholpen om één specifieke vogel te beschermen, toch? De stormvogel, die een kritisch bedreigde soort is.

PL: We vroegen biologen, vogelspecialisten om ons te helpen bij het bestuderen van vogelpopulaties. Dat was hun hoogste prioriteit, niet alleen waar we de turbines konden vinden, maar ook hoe we konden helpen bij de verspreiding en toename van de stormvogelpopulatie in het algemeen.

LV: We hebben echt veel steun gehad voor het stormvogelprogramma van het Galapagos National Park.

Maar de ecologische voordelen eindigen daar zeker niet. Hoe helpt beperkende brandstofimport breder?

PL: De belangrijkste reden waarom de Amerikaanse luchtvaartmaatschappij ons had uitgenodigd, was vanwege het morsen van diesel uit de vrachtschepen, heel lang geleden. We zijn succesvol geweest in die zin dat we hebben voorkomen dat we nog meer diesel gebruiken, en dat helpt het waterleven, dat zo belangrijk is voor de ecologie van de Galapagos. Maar het belangrijkste doelwit van bescherming was de stormvogel.

Dit interview is bewerkt voor beknoptheid en duidelijkheid.