Учим работать с Facebook от M1- shop (часть 1)
Leden van de media mopperen deze ochtend omdat ze wakker zijn en dat is wat ze doen en vanwege een verhaal over een verhaal over de dood van een zogenaamde Olympische turnster die The New York Times heeft het rechtstreeks op Facebook gepubliceerd. De eerste van de 'Instant Articles', het stuk, dat goed wordt weergegeven in een soort van naast de point-way, vertegenwoordigt het verbazingwekkende vermogen van de sociale titan om een industrie te hebben en het ook te eten. Maar het meest opvallende zijn de deelfuncties in de artikelinterface, een product van een onderhandeling met de uitgever.
Wil je iets delen met Twitter? Geen probleem. Facebook heeft je gedekt.
Fundamenteel heeft de verschillende lotgevallen van de twee sociale-mediabedrijven alles te maken met hun relatie met de media. Twitter is een nieuwsruimtetool dat verslaggevers gebruiken om verhalen te vinden, nieuwe bronnen te cultiveren en elkaar aan het lachen te maken op die zeer specifieke manier die kan leiden tot toekomstige kansen op werk. Facebook, aan de andere kant, is een publicatietool die verkeer genereert. In de uitgeverswereld zijn, is beter dan schrijven - als je toch om geld geeft. Vraag een verslaggever of zij loonstroken met hun uitgever willen inruilen en negen van de tien keer zullen ze ja zeggen. De tiende keer zullen ze ja zeggen tijdens het opruimen van hun bureau.
Wat interessant is, is de manier waarop Twitter en Facebook nu de dubbele cultuur van publiceren weerspiegelen. Journalisten hebben prestige en een zeepkist terwijl uitgevers en verkopers van advertenties auto's hebben en de mogelijkheid hebben om hun hypotheek af te betalen. Het is die winstgevende cultuur die de cultuur van de journalistiek levend houdt, maar afhankelijk.
Facebook onderhandelde met The Grey Lady (en National Geographic en De Atlantische Oceaan en The Guardian) vanuit een machtspositie, maar het is duidelijk dat Zuckerberg zich comfortabel voelde om concessies te doen. Klinkt logisch. De sociale site van OG is minder bezig met het stopzetten van Twitter dan met het voltooien van de overname van de inhoudindustrie. Instant Articles tonen het onwaarschijnlijk brede bereik van Facebook-native content (van het racistische gerommel van je neef tot Pulitzer-aas) en duiden op een toekomst waarin sociale media meer een integraal onderdeel vormen van de mediaconsumptie van individuen dan het internet zelf.
Die toekomst is aangebroken voor Facebook en dat geldt niet voor Twitter, daarom is Twitter geen echte concurrentie meer. Twitter lijdt niet onder de vergelijking met Facebook; het heeft geen enkele zin om het te vergelijken.
Les Moonves denkt dat het verrassend is dat David Letterman gevoelig is, maar dat is het niet.
Deze week markeert het einde van een tijdperk - een tijdperk waarin de kunstgreep van nachtelijke praatprogramma's iets betekende meer dan "virale video's van beroemdheden met lip-synchrone Iggy Azalea-liedjes" - zoals David Letterman zijn onaanraakbare run officieel heeft afgesloten als misschien de grootste gabber van de late nacht sinds Johnny Carson de Toni bemand ...
Twitter neemt alleen serieus misbruik als je de president bent
Twitter is niet erg goed in het omgaan met misbruik. De sociale-mediasite heeft lang moeite gehad om zijn inzet voor vrije meningsuiting te verzoenen met de plicht ervoor te zorgen dat mensen elkaar niet vreselijk zijn. Meestal worden Twitter-gebruikers alleen gelaten om met misbruik om te gaan; maar toen de president van de Verenigde Stat ...
Duw geen meisje weg dat deze 20 tekenen laat zien dat ze om je geeft
In ieders leven is er iemand die is ontsnapt. Als ze je deze 20 tekenen laat zien die om je geeft, laat haar dan niet gaan.