Mars-kolonisten zullen de perseïden neuken

Amateurastronomen, ruimteliefhebbers en mensen die van het schouwspel afstappen, zijn enthousiast om de Perseid Meteor-douche te zien terwijl deze piekt op 11 en 12 augustus. En nee, ondanks de angsten van sommige astronomen in de 19e eeuw vormen de Perseïden geen bedreiging voor de veiligheid of het welzijn van aardbewoners.

Hetzelfde kan echter niet worden gezegd van marsmannetjes of menselijke kolonisten op Mars. Een meteorenregen die de rode planeet raakt, kan dodelijk zijn. Waarom?

Laten we een seconde achteruitgaan en ons eraan herinneren wat een meteorenregen is en hoe het werkt. Wanneer een rots die door de ruimte raast zich een weg baant in de atmosfeer van de aarde, begint deze te branden als een ruisende bal van vuur. Als je 's nachts naar de hemel kijkt (of als er gedurende de dag een bepaalde intense brandwond is), zie je een stralende streep langs je ogen bewegen. Soms heeft een verzameling ruimtepuin een gedeelde oorsprong, een bron dicht bij de aarde die de afstoting van een ton meteoren heeft veroorzaakt en die individuele rotsen hun weg naar de planeet vinden. In het geval van de Perseïden zou dat de kogel Swift-Tuttle zijn. Een ton individuele stenen uit de wolk van de komeet banen zich een weg naar de atmosfeer van onze planeet terwijl de aarde elke komeet nadert en voila - je hebt een van de beste en helderste meteorenzwermen die de mens kent.

Meteor showers kunnen ook op andere planeten voorkomen. Alles wat je nodig hebt, zoals je misschien al hebt vastgesteld, is een robuuste sfeer die de kleine buggers kan verbranden en een verlicht spektakel in de lucht kan creëren.

Maar een rots die geen dikke atmosfeer heeft zal binnenkomende meteoren niet altijd snel of sterk genoeg verbranden voordat ze het vuil raken. Mars heeft momenteel een atmosfeer van minder dan één procent zo dik als die van de aarde. De rode planeet wordt getroffen door meer asteroïden dan de blauwe planeet - en die fragmenten hebben de neiging om meerdere malen kleiner te zijn dan de rotsen die het oppervlak van de aarde bekladden.

Nu om eerlijk te zijn, meteor douches do gebeurt op Mars. De bovenste delen van de atmosfeer delen enkele overeenkomsten met de aarde, dus een vallende ster die in vuur en vlam in de hemel van Mars staat, lijkt veel op een in de hemel van de aarde. Natuurlijk, als het die hogere hoogten overleeft en intact blijft, heeft tenminste een deel van het stuk een zeer goede kans om een ​​deuk in de grond te maken.

Als een komeet (of een andere vreemde vliegende rots) erin slaagde een ton zware meteoren met hoge snelheid te laten schieten terwijl deze voorbij Mars vloog, kon de rode planeet voor de eerste keer worden verlicht als een onhandige tween die paintball speelt. Iedereen die werkeloos op de grond zit, zou een vlaag van vallende sterren zien veranderen van de Marsachtige lucht in een kerstboom - en dan de grond om zich heen zien veranderen in een miniatuurapocalyps.

Natuurlijk zou het een extreem intens soort meteorenregen moeten nemen om echt schade toe te brengen aan het oppervlak. De Perseïden zijn bijvoorbeeld een van de meest spectaculaire meteorendouches die we kunnen observeren, maar ze zijn nog steeds het resultaat van veel deeltjes (relatief gezien). Als de Perseïden Mars zouden raken, zouden kolonisten waarschijnlijk in orde zijn, maar ze zouden zeker goed binnen willen zijn.

Jammer genoeg was het dichtstbijzijnde dat we ooit hebben gezien bij het observeren van een meteorenregen op Mars toen de Spirit rover in maart 2004 een beeld van een vallende ster door de lucht raapte. Eens we daadwerkelijk meer instrumenten naar Mars sturen - en vooral als we binnen enkele decennia astronauten naar de rode planeet beginnen te krijgen, kunnen we eindelijk het ongelooflijke spektakel ervaren (en een mogelijke dreiging beoordelen) van een meteorenregen op onze dichtstbijzijnde naburige wereld.