NASA-astronoom zegt hoe het leven kan zijn op planeten die rode dwergen passeren

Bij het zoeken naar leven elders in het universum, is het een natuurlijke neiging om op zoek te gaan naar aarde-achtige planeten die in staat zijn om aarde-achtige biologie te ondersteunen. Het vinden van het leven zoals wij het kennen is immers moeilijk, maar dat is niets vergeleken met ons zelfs het leven voorstellen zoals wij niet doen weet het. Maar de beste kandidaten voor het leven kunnen zich in zonnestelsels bevinden die heel anders zijn dan de onze. NASA-astronoom Elisa Quintana, bekend van de eerste ontdekking ooit van een planeet op aarde in de bewoonbare zone van een ster, verklaarde zaterdag aan de Star Trek: Mission New York evenement, zou de beste plek om te kijken kunnen zijn rond kleine, vage rode dwergen.

Een deel hiervan komt gewoon neer op basis wiskunde. De geschatte rode dwergen zijn goed voor meer dan 70 procent van de sterren van de melkweg, wat betekent dat er veel meer zijn dan de zon-achtige klasse G-sterren. Quintana wees er ook op dat rode dwergen voor miljarden branden, misschien zelfs triljoenen van jaren, wat betekent dat ze hun planeten veel, veel meer tijd geven om zich te ontwikkelen dan de paar miljard jaar van onze ster. De bewoonbare zones van zulke vaag brandende sterren zouden veel dichterbij zijn dan de baan van de aarde, met het hele ding comfortabel passend binnen de baan van Mercurius.

Quintana beschreef hoe het leven zou kunnen zijn op een planeet in een baan rond een dergelijke ster, te beginnen met het feit dat rode dwergen licht uitstralen in het infrarode spectrum. "Elk leven dat zich op deze planeten zou vormen, zou zich moeten aanpassen aan een veel andere omgeving, leven onder dit infrarode licht," zei ze. "Hoe zien de planten eruit? We denken dat je misschien planeten zou hebben die in een roodachtige gloed van hun zon zijn gegoten. Maar je kunt je ook voorstellen dat sommige planten, omdat je niet al het licht hebt, dat ze veel van het licht moeten absorberen en misschien zelfs zwart zijn. Het ziet er heel anders uit dan hier op aarde."

Door zo dicht bij een ster te zijn, zelfs een relatief kleine ster, zouden unieke uitdagingen voor het leven op dergelijke planeten ontstaan, en we hebben geen manier om te weten of het leven zulke ontberingen kan overleven. De zwaartekracht van de rode dwerg zou een specifiek probleem zijn. Quintana beschreef getijdenverwarming, waarbij de zwaartekracht van de ster de planeet constant zou omvormen van bolvormig naar voetbalvormig terwijl deze de planeet omcirkelde, met mogelijk verwoestende gevolgen voor de inwendige hitte van de planeet. Zulke planeten kunnen ook op gelijke hoogte worden gehouden, waarbij één kant altijd naar de ster kijkt en de ander altijd weg kijkt, terwijl er op de grens tussen de twee slechts een smalle band overblijft die misschien niet te warm of te koud is om het leven te ondersteunen.

"Er wordt gedacht dat planeten ontstaan ​​uit een schijf van materiaal van nieuw gevormde sterren," ging Quintana verder. "En ze groeien door kleine rotsen die botsen en groeien, en uiteindelijk heb je deze planeten. Wanneer je dit proces zo dicht bij een ster hebt, heb je het veel sneller gedaan, heb je hogere botsingen. Dus misschien kan een planeet zich vormen, maar als het een atmosfeer of water aantrekt, kan het misschien niet in staat zijn om te voorkomen dat het constant wordt gebombardeerd."

Gezien dit alles zou de kans klein kunnen zijn dat het leven - laat staan ​​intelligent leven - zou kunnen ontstaan ​​op planeten die rond rode dwergen cirkelen. Maar omdat deze sterren zo belachelijk overvloedig aanwezig zijn in onze Melkweg, kan de kans klein zijn en nog steeds veel van deze planeten zouden het leven kunnen ondersteunen. Dit is vooral het ontdekken waard, omdat, zoals Quintana concludeerde, veel van onze naaste buren rode dwergen zijn. Als we buren hebben, zelfs van de microbiële variëteit, zijn ze misschien wel geboren in de donkere, infrarode gloed van een rode dwerg.