Marie Kondo: psychologen zijn het erover eens dat "rommel geen goed ding is"

Het is passend dat Netflix is ​​uitgebracht Opruimen met Marie Kondo op de eerste dag van een nieuw jaar. In de serie gaat Kondo, een organiserende consultant en een wereldwijd fenomeen, in rommelige huizen en deelt de principes van haar veelgeprezen 2014-boek over 'kunst van het declutteren'. Hoewel ze niet wetenschappelijk is geschoold, lijkt haar systeem op wat psychologieonderzoekers aanbevelen om goed te stimuleren -wezen.

Haar KonMari-methode leert dat opruimen op een categorische manier moet worden gedaan. Je begint met kleding, dan boeken, kranten en diverse items, eindigend met sentimentele dingen. Als je klaar bent met opruimen op categorie - niet op locatie - moeten ze de laatste vraag stellen: geeft dit item vreugde? Als dat zo is, houd het dan. Als dat niet het geval is, gaat het in de donatiebak.

Joseph Ferrari, Ph.D., is professor in de psychologie aan de DePaul University, die uitstel bestudeert, de betekenis van thuis, en hoe die concepten met elkaar verweven zijn. Een rommelig huis, zo beweert hij, is geen plek waar mensen kunnen gedijen.

"Clutter is geen goede zaak," vertelt Ferrari omgekeerde. "Mensen vragen me naar de positieve kant van rommel en ik zeg:" Er is geen positieve kant."

Het probleem, legt Ferrari uit, is niet zozeer de dingen die mensen hebben. Het is hun gehechtheid aan een overvloed aan dingen. Zijn studies hebben aangetoond dat mensen met rommel moeite hebben om beslissingen te nemen; ze lijken gevangen te zitten in een cirkel. Beslissingsvertragers geven aan dat ze te veel rommel hebben, wat hun kwaliteit van leven verstoort, en rommel is op zijn beurt de beste voorspeller van uitstelgedrag.

In een onderzoek uit 2016 vroegen Ferrari en frequent medewerkster Catherine Roster, Ph.D., zelfgerapporteerde antwoorden van 1.394 mensen die advies zochten over hoe om te gaan met rommel van het Institute for Challenging Disorganization. De gegevens onthulden een gehechtheid aan een fysiek huis en identificatie met persoonlijke bezittingen was gekoppeld aan een groter besef van psychologisch thuis - het idee dat thuis een emotionele toestand is die je met je meedraagt. Deze positieve effecten werden echter teniet gedaan door een overschot aan dingen:

Onze bevindingen hebben aangetoond dat rommel de comfortabele alledaagse ervaring kan ondermijnen die mensen als vanzelfsprekend beschouwen totdat rommel en desorganisatie hun vermogen om dingen te vinden, veilig door hun huis verplaatsen en ruimtes gebruiken zoals bedoeld, aantasten.

"We hebben geconstateerd dat rommel je gevoel van thuis verlaagt en het vermindert je levenstevredenheid", zegt Ferrari. "Dingen die je gelukkig maken, zijn belangrijk, maar de vraag is: heb je er echt zoveel nodig?"

Een van de beste tips die Ferrari zegt dat hij heeft gekregen van experts op het gebied van declats is: Raak de items niet aan. Dat lijkt misschien niet intuïtief voor een persoon die zich door zijn eigen huis verplaatst, categorisch zijn bezittingen verzamelt, maar de waarheid is dat we misschien allemaal onze eigen versie van Marie Kondo nodig hebben - iemand die in onze drukke ruimtes komt en een onpartijdige rechter is.

"Experts zeggen dat wanneer je een voorwerp aanraakt, je er persoonlijk aan gehecht bent geraakt", legt Ferrari uit. "Wat je nodig hebt is iemand anders om het op te houden en te zeggen:" Oké, we hebben georganiseerd, we zien dat je 14 paar zwarte broeken hebt. Heb je deze echt nodig? '"

Terwijl de handelsmerkuitdaging van Kondo bepaalt of iets 'vreugde opwekt', waarschuwt Ferrari dat vreugde geen geluk is, en geluk tijdelijk kan zijn. We hebben geen overaanbod van dingen nodig wanneer het schenken van uw menigten vreugde kan opwekken voor iemand anders.

"Rommel kan je leven beïnvloeden", zegt Ferrari. "Mensen identificeren zich met hun items en loslaten is moeilijk voor mensen. Maar ik denk dat er een limiet is aan hoeveel we kunnen hebben."