Laten we de scène bepalen. Een zachtaardige maar intense grensrechter op een uitgebreide pelsluipende expeditie in de 19e-eeuwse Amerikaanse wildernis wordt door een grizzly verscheurd. Verminkt, maar levend, wordt hij begraven en voor dood achtergelaten door medelopers die zonder hem door het harde, onbekende terrein rijden. Toch leeft de man en kruipt hij letterlijk door de bergen om wraak te nemen. Je hebt die film gezien, toch? Maar wacht even, we hebben het niet over de ellendige Oscar-liefje van regisseur Alejandro G. Iñárritu The Revenant, de nieuwste bewerking van het levensechte verhaal van houthakker Wood. Nee, we hebben het hier over een ander fictief verslag over de overleving van Glass, dat Revenant, alles behalve vergeten. De film uit 1971 Man in the Wilderness vertelt in principe hetzelfde verhaal als The Revenant. Toch doet het dit met meer emotie, meer plotten en uiteindelijk meer hart.
Geregisseerd door Richard C. Sarafian - de filmmaker achter cult-klassieke hot rod-film Verdwijnpunt - Man in the Wilderness is als The Revenant, slechts gedeeltelijk geïnspireerd door Glass. Beide nemen een dramatische licentie met het verhaal in verschillende mate. Bijvoorbeeld het hoofdpersonage van Man in the Wilderness (gespeeld door originele Dumbledore zelf, Richard Harris) heet Zachary Bass. Het bevat ook niet het vermoorde zoonpersonage dat zo prominent aanwezig is in de plot van The Revenant.
Maar de 'left-for-dead'-verhaalstructuur is in principe hetzelfde, net als de personages die Glass / Bass laten staan om te sterven. In The Revenant, Tom Hardy's Fitzgerald met de marmeren mond lef de zoon van Glass en draagt de grootste haas van Glass nadat hij hem heeft laten sterven. In Man in the Wilderness, John Huston speelt de top-hatted, luidruchtig jagen partijleider equivalent van Domhnall Gleeson's Revenant karakter, kapitein Henry. Net als Fitzgerald is Huston echter gepositioneerd als de slechterik die de mannen opdraagt naar Bass te kijken en hem te vermoorden als hij zich 's ochtends nog aan het leven vastklampt.
Karakter gelijkenissen opzij, Man in the Wilderness thematisch heeft minder gemeen met The Revenant dan met bijvoorbeeld Wegdoen. Het is een ietwat voor de hand liggend overlevingsverhaal dat, zoals veel filmfilms uit de jaren 1970, de neiging heeft zichzelf met bijzonderheden te veel uit te leggen; het begint met een titelkaart met de tekst 'Wat gebeurde er op deze expeditie is historisch waar', bijvoorbeeld. Het is ook soms hopeloos cheesy, zoals wanneer een overduidelijk man-in-a-beer-pak aanvalt.
Maar geef het op: de verhalende handhouding in de film uit 1971 is eigenlijk een verfrissend vertrekpunt van de overdreven, pseudo-filosofische bullshit The Revenant gebruikt om zijn publiek in te kaderen. Dit wil niet zeggen dat je de eenvoudige uitweg moet nemen en je niet hoeft in te laten met een "moeilijke" film zonder citaat. Dat is te zeggen Man in the Wilderness hoeft niet zijn toevlucht te nemen tot stompzinnigheid en verklaart zichzelf een "moeilijke" film om het verhaal van Glass te vertellen.
Man in the Wilderness is geen goede film. Grote delen van de runtime zijn speciaal bedoeld om Harris te laten zien, die ongeveer 20 woorden in het hele ding heeft, loopt of kruipt van scherm links naar schermrecht. Er is een sequentie van 3 minuten waarbij een bebloede Harris wordt meegenomen naar een Indiaanse vrouw die wordt bevallen door te hurken op een stuk borstel. Er is een scène van 10 minuten waarin Harris een spalk bouwt voor een gewond konijn dat culmineert in het dynamische duo van een frontiersman en een knuffelbeest hangen gewoon rond en kijken naar het vuur dat hij voor de warmte bouwde. Klinkende dingen. Het wordt zo nu en dan brutaal en reëler dan The Revenant zou ooit kunnen dromen, zoals een scène wanneer Harris een echte stervende buffel tegenkomt die levend wordt opgegeten door een paar wolven. Toegegeven, dit was omdat ze de film in de jaren '70 in Italië opnamen, waar ze iets snuifbaars op het scherm konden zetten. Nog steeds. bruh.
Die brutaliteit werkt in dienst van een groter verhaal. Daarentegen kwelt de masochistische film van Iñárritu Glas onnodig. Het is bijna alsof met elke voorbijgaande gruwelijke reeks van The Revenant de regisseur slijpt je neus in de zinloze brutaliteit van de wereld. Ja, geweldig, bedankt, Alejandro, we begrijpen het. Het leven is moeilijk. En blijkbaar is het schrijven van dialoog.
Door een reeks droomsequenties in Man in the Wilderness we ontdekken dat Bass religie verwerpt en zijn zoon in de steek laat om na de dood van zijn vrouw op de noodlottige expeditie te gaan. "Ik heb nooit veel afgesproken met de wil van God", zegt Bass in een van zijn weinige daadwerkelijke regels. Zelfs die simpele inzetten creëren meer spanning dan de fungibele wraakplanning die zogenaamd voortstuwt The Revenant.
De climax, waarin Bass het personage van Huston confronteert, definieert waarom The Man in the Wilderness is een verhaal over een man die ware redding en vergeving vindt terwijl The Revenant is zo ongeveer een man die een andere kerel vermoordt. Wanneer de gekozen keuze wordt gemaakt, kiest Bass ervoor terug te keren in plaats van wraak te nemen. Leonardo DiCaprio's Glass staart gewoon in de camera terwijl de credits beginnen te rollen.
Dus maak je keuze. Een daarvan is een grotendeels vergeten spaghetti western-achtige studio die een overlevingsfilm aanneemt, terwijl de andere waarschijnlijk het beste beeld zal winnen tijdens de Oscars dit jaar. Ik neem degene die al op Amazon streamt.
Een gids voor het vinden van een betere 'No Man's Sky' Sho [
No Man's Sky is gearriveerd na een vertraging en jongen levert het een aantal werktuigjes op die je kunt leren om de diepte van de ruimte te overleven. Je bouwt je gecrashte schip opnieuw op, ruimt de planeten om je heen af voor verschillende bronnen, en nog belangrijker - het upgraden van je uitrusting om je te helpen scou ...
Hoe de 2018 V30-smartphone van LG gebruikmaakt van A.I. Om betere foto's te maken
LG is van plan om een smartphone uit te geven met een nog slimmere camera, met de V30 als start op het Mobile World Congress in Barcelona.
Feiten van genetische seksuele aantrekkingskracht * aka de voorloper van incest *
De wetenschap geeft ons inzicht in waarom mensen soms genetische seksuele aantrekkingskracht ervaren. Waarom ze dat doen en een paar voorbeelden uit het echte leven volgen.