Hoe auteur Seth Margolis een dubbelleven leidt als merkstrateeg

Carrières gaan zelden volgens plan. In Job Hacks schudden we experts af voor de inzichten die ze hebben gekweekt op weg naar de top van hun vakgebied. Deze week hebben we gesproken met romanschrijver, New York Times inzender en merkstrateeg Seth Margolis over hoe de tweede helft van zijn Amerikaanse leven parallel met de eerste kwam te lopen.

Naam: Seth Margolis

Oorspronkelijke woonplaats: Harrison, New York

job: Seth Margolis is de auteur van verschillende veelgeprezen romans, waaronder Jesaja verliezen, die werd aangepast in een film met dezelfde naam met in de hoofdrol Halle Berry. Hij werkt ook een enorm verschillende maar even tijdrovende klus als merkstrateeg.

Hoe ben je aan de start gekomen?

Ik heb twee carrières aan de gang en dat heb ik altijd gedaan. Een carrière is dat ik een merkstrateeg en marketingconsulent ben en dat heb ik het grootste deel van mijn volwassen leven gedaan, ik ging eigenlijk naar de businessschool. En voor iemand die bedrijven hielp zichzelf te helpen merken, heb ik mezelf als schrijver behoorlijk in de ban gedaan. Ik heb romans geschreven - er zijn er nu zeven - die allemaal niets gemeen hebben.

De eerste twee boeken die ik schreef waren een mysterie. Toen schreef ik Jesaja verliezen. Deze meest recente is een spannende roman die half in de Elizabethaanse tijd plaatsvindt, de helft in de huidige tijd. Wat ik mijn brandingklanten zou vertellen, is dat je op een consistente manier aanwezig moet zijn, en dat heb ik in mijn schrijftijd helemaal niet gedaan.

Heb je altijd al een schrijver willen worden?

Vanaf het moment dat ik een kind was. Ergens in de twintig heb ik een kort verhaal geschreven en naar gemaild De New Yorker. Twee weken later kreeg ik een afgedrukte afwijzingsnota die net twee woorden zei: "Sorry, nee." Ik was zo verwoest - op de manier dat 20-plussers overdreven kunnen reageren - dat ik me heb aangemeld voor een bedrijfsschool en een MBA heb behaald. Meerdere jaren gingen voorbij en ik was in de dertig en deed het goed in mijn carrière, en ik dacht: "Ik ga een roman schrijven." En ik ga de publicatie van die roman niet het criterium maken voor mijn succes, maar als ik de woorden 'Het einde' typ, zal ik voelen dat ik iets heb bereikt. En dat is wat ik deed. Toen kwam het hele proces van zelfbewerking, herschrijven, het vinden van een agent, het vinden van een uitgever, het publiceren ervan. En toch, wanneer ik vandaag schrijvers ontmoet en zij zeggen: 'Ik heb een boek voltooid', en nu zijn ze op zoek naar een agent of een uitgever en ik zeg altijd, stop gewoon en klop jezelf op de rug. Het is echt moeilijk om een ​​roman te voltooien.

Zelfs nadat je nu een succesvol schrijver bent, behoud je nog steeds je dagelijkse baan. Is het gedeeltelijk omdat je ervan geniet, of omdat het in deze tijd is dat je J.K. bent. Rowling om een ​​fulltime schrijver te zijn?

Het zijn beide dingen. Anders dan toen ik een verkoop had van Jesaja verliezen voor Paramount Pictures heb ik nooit een enorme meevaller gehad van schrijven. En ik hef twee kinderen op. Dus ik heb altijd een tweede carrière nodig gehad, maar ik heb zoveel geschreven als ik, door 's morgens vroeg op te staan ​​en elke dag ongeveer te schrijven van ongeveer 6.30 tot 7.30 uur' s ochtends. Je kunt daar behoorlijk productief mee zijn. Het past bij mijn persoonlijkheid om de twee parallelle carrières te laten verlopen. Ik ben niet echt goed met vrije tijd, eerlijk gezegd. En als je denkt aan zoveel verhalen over schrijvers die een moeilijk leven leiden en problemen hebben met alcohol of drugs of depressie - van nature, betekent fictie schrijven veel tijd alleen doorbrengen in een kamer met alleen jezelf. Misschien leent die zich voor al die symptomen.

Dus omdat schrijver schrijven zichzelf in een kamer opsluit, hoe vond je het om je werk aangepast op het scherm te bekijken?

Ik vergelijk het met het zien van je kind opgroeien en onafhankelijk worden en dingen zeggen en doen waarvan je dacht dat het niet in staat was om te doen. Je hebt dit verhaal en personages gemaakt en vervolgens bekijk je ze op het scherm en denkt je: 'Waarom doen ze dat? En waarom zeggen ze dat? "Het was grotendeels positief in die zin dat het een goede film was en ik voelde dat:" wow ik heb iets gemaakt dat eigenlijk een leven heeft dat verder gaat dan wat ik heb gecreëerd."

Is er ooit een tijd geweest dat je het een uitdaging vond om met beide carrières te jongleren?

Er zijn zeker dagen geweest waarin ik wou dat ik thuis kon blijven en gewoon een nieuw hoofdstuk kon schrijven. Ik dacht altijd dat het mijn literaire carrière niet zou helpen als mensen wisten dat ik met grote, zeer bekende bedrijven aan hun merken werkte. En als mijn brandingklanten wisten dat ik fictie schreef, wantrouwden ze dan mijn oordeel of mijn toewijding aan hun werk? Dus ik hield ze altijd gescheiden en leefde dit soort schizofrene leven, waar ik eigenlijk wel van genoot.

In alle jaren dat ik dit heb gedaan, zijn er slechts drie keer geweest dat een van mijn klanten ooit verbinding heeft gemaakt. Eentje was gisteren bij een heel groot adviesbureau in Washington D.C. Ik was daar tijdens een vergadering, en daarna kwam er een vrouw naar me toe die zei: "Oh ik kan niet wachten om te lezen De Semper Sonnet. En ik had deze ontwrichting - ik wist bijna niet meer waar ze het over had!

Dus ik heb het nooit een conflict of een probleem gevonden dat jongleert met de twee, maar in termen van tijd of middelen vind ik soms dat het leiden van twee parallelle levens een uitdaging kan zijn.

De twee werelden van het schrijven van fictie en branding bedrijven zijn niet zo verschillend. Ze gaan allebei over het vertellen van verhalen. Dat is wat een merk is; een verhaal over een product of een bedrijf, en je vertelt dat verhaal door woorden of door afbeeldingen. En als je een roman schrijft, vertel je een verhaal met woorden. Het put uit hetzelfde talent en dezelfde vaardigheid. Ik breng mijn dagen door met het helpen van grote bedrijven om hun verhaal aan hun klanten en aandeelhouders en medewerkers te vertellen. En vroeg in de ochtend vertel ik mijn eigen verhaal, door mijn eigen woorden en door karakters.

Waar ben je het meest enthousiast over voor de nabije toekomst?

Anders dan het schrijven en publiceren van een ander boek, denk ik dat het een beetje boeiend zou zijn met lezers en zou proberen om het boek daar te krijgen met de krachten en de middelen die individuen zoals ik nu hebben - wat we nooit hebben gedaan. Vroeger zat ik met al mijn andere boeken achterover en wachtte tot je uitgever iets zou doen. Laat je signeren bij een boekhandel - die tegenwoordig steeds zeldzamer wordt - of plaats een add-in The New York Times die ik nooit heb gehad en heel weinig auteurs. Maar nu hoeft u niet te wachten totdat uw uitgever iets doet. U kunt het initiatief op eigen initiatief nemen. En ik geniet daar echt van. Dus anders dan een ander boek schrijven, daar kijk ik naar uit.