DC's 'Legends of Tomorrow' wordt achter gelaten, maar sprongen vooruit in de pijlvers

Soms is de enige manier voorwaarts terug. Dit geldt voor DC's Legends of Tomorrow, als nieuwste aflevering, stuurt "Left Behind" alles vooruit - de show zelf, het Arrow-couplet, het superheld-tv-genre - in een adembenemende en opwindende aflevering. Beëindig alle twijfel dat Legends of Tomorrow is gewoon een gimmicky team-up-serie, omdat het misschien wel het toppunt is van onze collectieve superheld-obsessie.

Chronos valt op van "Night of the Hawk", valt de Waverider aan en dwingt Rip (Arthur Darvill) op te stijgen, waardoor Kendra Saunders (Ciara Renee), Ray Palmer (Brandon Routh) en Sara Lance (Caity Lotz) in 1958 zijn gestrand Wachtend op Rip's terugkeer, passen ze zich aan en voor ze het weten, is het 1960.

Maar terwijl Kendra en Ray een rustig leven leiden, houden Rip, Jax (Franz Drameh), Dr. Stein (Victor Garber) en Snart (Wentworth Miller) Chronos tegen, die Snart met zich meeneemt. Eindelijk keren ze terug voor hun teamgenoten.Slechts enkele minuten verstreken voor de Waverider, maar het is twee jaar geweest voor Ray en Kendra. Kendra is gretig om terug te keren, terwijl Ray zich in conflict voelt. Ze proberen allemaal Sara terug te recruteren, die is teruggekeerd naar het enige huis dat ze heeft: Nanda Parbat, met de League of Assassins.

In slechts één aflevering Legends of Tomorrow haalt het meeste uit zijn tijdreizen terwijl je diep in de diepte duikt Pijl mythos. Tijdreizen is het beste als het meer is dan grappen over onvermijdelijkheid (in "Left Behind" geeft Ray per ongeluk Mr. Gates een naam voor zijn zoon: Bill). Dit heeft consequenties, verliezen van tijd en potentieel, en Legends nagels deze spanning. Doctor who geperfectioneerd dit in de neo-klassieke horror "Blink", en Legends heeft zijn eigen waardevolle vermelding met superhelden - gereïncarneerde Egyptische goden en geniale miljardairs - die niet tegen de kracht van de tijd bestand zijn. Het conflict is overtuigend.

"Left Behind" werkt ook omdat het zich overgeeft aan de DC Arrowverse, zoals het hoort, voor een show van zijn kaliber. Als je Sara bent, een opgestane ninja die vastzit in 1958, wat kun je dan doen? Keer terug naar Nanda Parbat, natuurlijk. Het is perfect: de enige plek waarvan Sara vindt dat ze thuis hoort, is bij de League, de duistere order waar ze zo lang voor vocht om te ontsnappen Pijl. Al vijftig jaar aanwezig zijn voordat ze zich daadwerkelijk voegt is een zeldzame luxe.

Sara's terugkeer naar de Liga, hoe kort ook, werkt alleen vanwege de sterke mythologie die het Arrow-couplet heeft opgebouwd. Dat is verbijsterend als je bedenkt dat Warner Bros. het universum van de Justice League uit de poort haastte, gehamerd met Zack Snyder's slappe en nihilistische Batman v Superman, een film waarin wereldvorming centraal staat in een samenhangende, verhalende kern. "Left Behind" was het tegenovergestelde en vertelde een goed verhaal over verlies en verlating terwijl het zijn unieke wereld als een hulpmiddel gebruikte, en er niet verslaafd aan was. (Ook verdient de show punten voor het krijgen van Matt Nable om de zijne opnieuw te vertellen verbazingwekkend versie van Ra's Al Ghul.)

En Sara is slechts een deel van de reden waarom "Left Behind" werkt! Eindelijk kennen we het lot van Heat Wave (Dominic Purcell), de ex-partner van Captain Cold. Vermoedelijk vermoord door Cold, werd hij alleen achtergelaten totdat hij werd opgepikt door de Time Masters. Ja, Heat Wave is Chronos, de Boba Fett Space Terminator, die het hele seizoen warm is in de staart van het team. Net als Sara is de wrok van Heat Wave een nieuwe duik in het Arrow-couplet, maar het is een intiem conflict dat groeit tussen twee mannen die geboeid zijn door een criminele broederschap. Het zijn geen legendarische krijgers of opperste wezens, het zijn gewoon dieven die elkaars rug hebben sinds de jeugd. Dat ze in een enorme wereld zijn gegooid waar ze nooit op waren voorbereid, is een boeiend verhaal op zichzelf. Als er een negatieve detaillering is in "Left Behind", dan is het gewoon dat de aflevering te jongleert, maar de show heeft een opmerkelijk tempo, gezien de uitgebreide waslijst met te controleren vakjes. Aan het kijken Legends is een full-throttle-ervaring geworden.

DC's Legends of Tomorrow ging altijd leuk zijn, maar ik had nooit gedacht dat het zo goed zou zijn. Een tijdreizende superheldenreeks roept zaterdagochtend graangewassen of naschoolse blokken op die je in de gaten houdt om huiswerk uit te stellen. Ik vond niet dat de show primetime waardig zou zijn, of zichzelf en zijn publiek ernstig genoeg nemen om een ​​plek op mijn DVR te verdienen. Ik wist niet dat alles wat nodig was tijd was.