Comedians in Cars Getting Recapped: Jim Carrey Onbedoeld belachelijke uitgave

$config[ads_kvadrat] not found

Jerry Seinfeld & Jim Carey - in the Countach

Jerry Seinfeld & Jim Carey - in the Countach
Anonim

Jerry Seinfeld en Jim Carrey willen vrienden zijn. Ze zouden zelfs het "F" -woord achter elkaar kunnen gebruiken - zoals showbizz-types geneigd zijn te doen. Maar hier zijn twee mensen met drastisch verschillende wereldbeelden. Carrey is authentiek waardeloos, maar ook als een grote vragenvriend. Seinfeld is een soort asp-y en heeft de kleinste vragen ter wereld. Als ze praten gaat het (om op een creatieve manier te parafraseren) zoiets als dit:

Seinfeld: Wat is de deal met vliegtuigpinda's?

Carrey: Fundamenteel, we zijn allemaal gemaakt van dezelfde materialen en onderdeel van een groter systeem?

Seinfeld: Ze zijn zo klein.

Carrey: We zijn allemaal gewoon gek op het aangezicht van God.

De spanning in de aflevering van Blijspelacteurs in auto's die koffie krijgen met Carrey is een masterclass in spanning. Zal Seinfeld geïrriteerd raken? Nou, hij komt aardig in de buurt, zuchtend door enkele van Carrey's monologen (het lijkt erop dat de video-editor serieus heeft gesnoeid). Hij staat open voor Carrey's ideeën over identiteit, vooral de voortdurende oorlog waarvan hij zegt dat hij woedend is tegen een onbeduidende versie van hemzelf, maar hij is ook Seinfeld. Hij is duidelijk geïrriteerd dat Carrey niet met hem wil praten over sinaasappelpulp. Dat moment is een bewijs dat zowel Seinfelds als Carrey's humor uit een persoonlijke plek kwamen, maar ook dat ze waarschijnlijk niet rond moesten hangen.

Fundamenteel, speelt de aflevering zoals scherts tussen NYC en LA. LA draagt ​​capris, geniet van een reiniging en denkt grote gedachten (hopelijk niet over vaccins). NYC maakt grapjes en wordt gestrest. Uiteindelijk neemt LA NYC mee naar zijn kunststudio en toont hij zijn schilderijen, die verschrikkelijk zijn. NYC lacht en knikt en probeert van het hele gebeuren te genieten. LA's leven lijkt immers supergemakkelijk.

Het is gewoon, nou ja, vervelend.

Niemand wint en niemand komt bijzonder goed over. Kijkers zullen moeten beslissen wie zij verkiezen, maar, opnieuw, draagt ​​LA capris.

Oh, en "Je bent een van de weinige jongens die helemaal niet gehandicapt is door niet te praten," is misschien wel het beste achteraf compliment dat elk gegeven is. Lang leve Seinfeld en lang leve New York.

$config[ads_kvadrat] not found