Was 'Legends of Tomorrow' het waard om Canary in 'Arrow' te verliezen?

Als een rechte kerel heb ik het voorrecht dat mijn favoriete strips en tv-shows bijna exclusief voor mij zijn. Ik weet niet vaak hoe het is als een personage waar ik op een fundamenteel niveau mee bezig ben - omdat ze zich gedragen of op mij lijken - wordt gedood. (Ik moet me echter waarschijnlijk wel op Glenn voorbereiden.) Vertegenwoordiging is belangrijk, maar wat betekent het als één demografisch de norm is?

Deze frustratie trof de Pijl fandom hard toen fanfavoriet Sara Lance, ook bekend als Black Canary (gespeeld door Caity Lotz), werd gedood tijdens de derde première van het programma in de herfst van 2014. De CW-serie, gebaseerd op de DC Comics superheld Green Arrow, was verder uitgebreid over de mythologie van de held het vorige seizoen door Oliver's oude liefdesbelang in te voeren, maar Pijl afgeleid van strips met Sara, die een originele tv-creatie was. Ze was geschreven als biseksueel en geschikt als Canadees in plaats van haar zuster Laurel (Katie Cassidy).

Pijl werd snel bekritiseerd voor het activeren van twee lastige tropen in één snelle moord: kraken (een personage doden alleen maar om de hoofdheld te motiveren) en voor 'homo's begraven', waarbij het zeldzame LGBTQ-personage wordt gedood, meestal voor goedkope sympathie.

Maar een jaar later koelden de koppen af ​​toen Lotz werd aangekondigd als lid van de cast van de spin-off Legends of Tomorrow. In seizoen 4 van Pijl, Sara was opgestaan ​​met de hulp van een zekere meester van de donkere kunsten en ging verder Legends of Tomorrow zoals verwacht. In de 16-aflevering van de show liep het eerste seizoen, Sara ervoer liefde, verlies en verdriet allemaal terwijl ze haar verstand scherp hield en ronddraaiend ziek werd. Legends of Tomorrow had een geweldig eerste seizoen om vele redenen, maar één reden in het bijzonder was Sara van Lotz, nieuw leven ingeblazen als de Witte Kanarie.

Was het wachten het waard?

Niemand die is afgestemd op Pijl toen Sara werd vermoord, had hij enig idee Legends of Tomorrow zou lanceren (en het is zeker niet zeker of Lotz andere carrièremogelijkheden wilde onderzoeken). Dit tijdperk van superheldenfilms met gegarandeerde sequels gold niet en is niet van toepassing op tv; de spin-off was op dat moment misschien gewoon een krabbel op een post-it ergens in Burbank. Hoe dan ook, voor fans, toen Sara stierf, zij D-I-E-D.

Het is ontegenzeggelijk jammer dat Pijl werd het slachtoffer van vermoeide tranen met Sara, vooral in een overigens prima tweede seizoen. Fans werden pas gepompt voor seizoen 3 om het uit de poort te zien komen en uiteindelijk een gemengde zak van een jaar te eindigen. Pijl is niet de slimste show, het is niet bedoeld als allesomvattend en baanbrekend, en het is niet gericht op Emmy's. Maar het zou verdoemd zijn als het niet altijd een goede show zou zijn, en een show goed is in 2016 wanneer het inclusief en baanbrekend is. Biseksuele superhelden op tv is een behoorlijk vooruitstrevend ding, vooral in een mainstream, vierkwadrant tv-programma op een netwerkkanaal. Het deed er toe dat Sara graag meisjes kuste omdat het er eigenlijk niet toe doet.

Maar Legends of Tomorrow is een andere show, zelfs als het hetzelfde universum is, en Sara had daar een vervullende rol. Ze viel in en uit liefde met een verpleegster in de jaren '50, loste verlies op door terug te keren naar de mysterieuze League of Shadows en probeerde in zijn geheel een reden te vinden om te leven nadat ze, weet je, dood was.

Haar reis was interessant, emotioneel en sympathiek. Het is moeilijk om terug te komen uit het hiernamaals, en het is nog moeilijker om weer normaal te worden (of wat anders betekent als je op een tijdreis ruimteschip zit met Egyptische krijgers en jongens die zichzelf in brand kunnen steken). Sara was een soldaat uit de oorlog, en Legends of Tomorrow was haar emotionele en spirituele rehabilitatie. We waren er elke stap van de weg, het is gewoon een rotplek Pijl had geen betere manier om het te starten.