Kanye West Updaten 'The Life of of Pablo' Is een Gamechanger die iedereen zou moeten kopiëren

In de huidige nieuwscyclus brengen kunstenaars jaren van hun leven albums uit die nauwelijks meer dan een week of twee in de krantenkoppen blijven. Met de komst van de verrassende album-drop lijken soms "event" -popalbums nog korter. De verslaggeving en hype rond het album van Rihanna, bijvoorbeeld, voelde als een flits in de pan, hoewel zij, als een blijvende beroemdheid en icoon, het hele jaar door een solide plek in de nieuwscyclus heeft. Adele's moment leek ook te komen en gaan, toen duidelijk werd dat het album geen nieuwe 'Hello'-level hit zou opleveren. Zelfs als je meer tijd met een bepaald album wilt doorbrengen, wordt de liefhebber van de popcultuur onvermijdelijk meegevoerd door het tij naar het volgende grote ding.

Dus voor zo irritant getrokken als de uitrol van Kanye West's Het leven van Pablo was (met name voor een schrijver die werkte aan elke update of brandgevaarlijke, losjes gerelateerde tweet), en zo absurd als het lijkt dat West weigert zijn februarialbum formeel "af te werken" Het leven van Pablo, het is ook begrijpelijk dat hij volhoudt. Het lijkt zelfs gek dat meer muzikanten hun albums niet behandelen als vloeiende constructies. Op de lange termijn kan het zelfs de muziekcultuur ten goede komen.

Ik spreek niet vanuit een creativiteit-over-alles-hoek ("geen kunst is ooit echt af" of iets dergelijks) of zelfs vanuit een monetair standpunt ("Alle kunstenaars zouden moeten proberen hun winst te maximaliseren in deze moeilijke tijd voor de industrie"). Simpelweg als een manier om de aandacht van het publiek vast te houden, Kanye's keuze om te blijven tweaken Het leven is Pablo oneindig is geniaal. De strategie moedigt fans aan om terug te focussen op de muziek zelf in plaats van West's eigen buitenschoolse activiteiten en Twitter-tijdlijn. Het moedigt mensen aan tijd te besteden aan het verwerken van een album dat het verdient: een verbijsterend, spannend en controversieel kunststukje. Vanwege de waanzinnige hoeveelheid aandacht gericht op het album, voelde de wereld aanvankelijk verplicht om een ​​reflexmatige reactie daarop te formuleren. Bij het aanpakken van werk als ambitieus en sterk geladen als Pablo er zou geen ergere fout kunnen zijn.

Men zou het kunnen afwijzen TLOP verandert als absurd en kieskeurig. De eerste ronde van half maart was echter eigenlijk behoorlijk significant: de terugvordering van de populariteit van Sia en Vic Mensa in 'Wolves', waardoor Frank Ocean zijn eigen spoor kreeg, waardoor 'Famous' 's lappendeken van samples nog dichter werd. De tweede ronde van vorige week, aan de andere kant, was minder belangrijk. Het knutselen moest worden gewezen door obsessieve Redditors - een veranderde lijn in 'Ultralight Beam' en een verwijderde backing vocal track in 'FML'.

Het moet gemakkelijk zijn geweest om te ruilen TLOP damt in en uit, want vóór afgelopen vrijdag moest het album alleen op TIDAL worden bijgewerkt. Nu zijn Spotify, Apple Music, Rhapsody en de nieuwe abonnementsservice Soundcloud Go begaafd Pablo. West verkoopt het ook, nog steeds voor $ 20, op zijn website. Het lijkt erop dat zowel Kanye en Het leven van Pablo settelen zich - dat het album zijn Ur-vorm heeft aangenomen: de enige Kanye is comfortabel in de massadistributie (ook al heeft hij gezworen dat hij dat nooit zou doen). Misschien heeft hij zojuist toegegeven om de waanzin te stoppen en zijn verkoop omhoog te krijgen. Dit alles kwam rond de tijd van de aankondiging van een opmerkelijke verandering van management: Kanye is nu samen met de bekende popster-grooming manager Scooter Braun. Braun, van oudsher een volleerd zakenman, is misschien meer bezig met cijfers en cijfers. Misschien was een deel van het doel om bewijs van de toegenomen winst op de nieuwe platforms aan de grafieken te rapporteren.

Toch hebben sommige mensen misschien de kleine lettertjes gemist die bij de aankondiging van de uitbreiding naar alle belangrijke streamingdiensten zijn gekomen. Nadat het was aangekondigd dat TLOP kwam naar de bredere streaming wereld, Def Jam, zijn label, aangekondigd The New York Times: "In de komende maanden zal Kanye nieuwe updates, nieuwe versies en nieuwe versies van het album uitbrengen." De uitdrukking "continu proces" werd ook gebruikt. De schijnvertoning is blijkbaar nog niet voorbij. De twee ronden van veranderingen waren niet alleen publiciteitsstunts om nieuwe TIDAL-gebruikers aan te trekken. Niet nieuw TLOP s zijn sinds vrijdag opgedoken en misschien zullen ze dat nooit doen. Maar zelfs alleen met het cryptische NYT aankondiging, Kanye houdt de wereld op zoek en vraagt ​​zich af.

Uiteindelijk zijn al deze manoeuvres het bewijs van Kanyes specifieke, door en door hedendaagse genie: het zijn redenen voor respect in plaats van voor spot. Iedereen let op, en boeit met dit album - in de loop van de tijd in plaats van alles tegelijk - dankzij de verstoring van de kortstondige hype-cyclus door de rapper. Met de release van het album op alle platforms, een hele nieuwe groep mensen die niet bereid waren om de benodigde contanten voor te betalen Pablo of een TIDAL-login ontdekt deze muziek voor het eerst. Dit alles is gebeurd, ondanks dat het album afwezig was in de hitlijsten en zonder een hitsingle om mensen te laten investeren. Met andere woorden, de "regels" in de branche zijn net zo weinig van toepassing op de Pablo fenomeen in de muziekwereld als de Trump-campagne voor het Amerikaanse politieke protocol.

Iedereen heeft fouten gemaakt. Ik maak ze gewoon in het openbaar.

- KANYE WEST (@kanyewest) 22 maart 2016

Terugkijken preventief op de Pablo tijdperk, er is veel wens dat er veel niet was gebeurd - misschien een paar minder album titel peilingen, een paar minder "ik ben in de schuld" Twitter litanies, en absoluut één minder Bill Cosby-gerelateerde tweet. Maar een ding waar ik niet geïrriteerd door ben, en in feite welkom, is het idee dat Het leven van Pablo zal nooit echt af zijn. Houd de aandacht van de wereld op je album, Kanye; het is waarschijnlijker dat het onthouden wordt zoals het zou moeten zijn, als je broodkruimels altijd terug leiden naar de muziek zelf. We hebben hulp nodig om te onthouden dat we ons er in deze tijd weer op moeten concentreren. Nu valt het gewoon nog te bezien: zal het iconoclastische model van West iets zijn waar andere kunstenaars een manier vinden om te adopteren?