Waarom je opgewonden moet zijn voor de opvolger van 'Watch Dogs' (serieus)

In 2012 heeft Ubisoft een groot deel van zijn E3-presentatie onthuld Waakhonden, een spel dat de CEO van het bedrijf, Yves Guillemot, beloofde, zou open-world gameplay innoveren op een manier die gamers nog niet eerder hadden gezien. Het was bedoeld als Moordenaars gelofte voldoet aan Grand Theft Auto, maar koeler omdat hacking erbij betrokken was. De presentatie startte meer dan twee jaar van bijna onophoudelijke hype waarin Ubisoft steeds meer druk op hun ontluikende IP legde om de concurrentie uit het water te blazen.

Dan, Waakhonden schappen raken. En mensen gehaat het. Oh ja, de game is goed genoeg beoordeeld en behaalt een algemeen gemiddelde in de hoge jaren 70 op Metacritic op elk van zijn platforms. Maar de gebruikersrecensies vertellen een heel ander - en veel meer vernietigend - verhaal. Critici vonden de titel misschien leuk, maar gamers voelden zich volledig bedrogen, bewerend dat Ubisoft bijna had gelogen over de mogelijkheden van het spel.

Na Waakhonden werd vrijgegeven, het werd het onderwerp van de industrie spot zoals weinig titels ervoor. Het hit "Slechtst van 2014" Lijsten op elke publicatie van Kotaku naar individuele blogs. De vraag: "Wat is een grotere teleurstelling, Waakhonden of _? "Is alomtegenwoordig in de gamer-gemeenschap.

Dus hoe heeft deze vlammende ramp van een game mogelijk een vervolg gekregen? Negen miljoen exemplaren verkocht, dat is hoe. Ondanks alle negatieve publiciteit rondom Waakhonden, het maakte nog steeds veel geld, en met goede reden. Het origineel was een goed geruchtmakende goede tijd die zich rechtvaardig onderscheidde van het peloton door spelers te vragen te stoppen en na te denken.

Neem het pedaal van de metaal

Een van de meer verguisde aspecten van Waakhonden was het rijden in de game. In tegenstelling tot de meer arcade-geïnspireerde (lees: eenvoudig) rijden van Grand Theft Auto V, Waakhonden gaf de voorkeur aan een meer logge rijstijl die de spelers bijna dwong om het een beetje te vertragen. Hoewel de meeste spellen races van de ene tot de andere kant zijn, Waakhonden vraagt ​​zijn bestuurders niet om op snelheid te vertrouwen om weg te komen.

Gebruik de stad, gebruik je telefoon, houd je ogen open en houd je snelheid onder controle. Waakhonden vroeg zijn spelers om hun bewegingen intelligent te houden in tegenstelling tot twitchy, en op voorwaarde dat je het niet erg vond om de tijd te nemen om de weliswaar steile leercurve te overwinnen, gebruikmakend van een uitgebreide zak met trucs terwijl je werkte om vijanden te verliezen of doelen neer te halen was eigenlijk solide, explosief plezier.

Deze keer lijkt het erop dat Ubisoft heeft geluisterd naar de klachten rondom het origineel. In Let op honden 2 het grootste gezoemwoord rond het rijden is "toegankelijkheid". Meestal vertaalt dit zich naar "eenvoudiger", maar in dit geval vertaalt dit zich waarschijnlijk ook naar "sneller". Omdat de vorige game van Ubisoft werd bekritiseerd omdat het spelers dwong te rijden als rationele mensen, lijkt het erop Let op honden 2 laat gamers echt op het gas slaan.

De wereld door de telefoon

Tijdens al zijn hype, Waakhonden 'De meest opgeschepte eigenschap was het vermogen van protagonist Aidan Pierce om de stad waarin hij woonde te hacken (Chicago, voor de goede orde). Van gsm's tot beveiligingscamera's tot stoomopeningen, het spel leverde wel een vrij leuk assortiment van willekeurige shit rond de stad waarmee een speler kon friemelen.

Natuurlijk, het aantal dingen dat je eigenlijk kon hacken bij het vrijgeven was zeker eindig. De verschillende mini-spellen waren echter uitdagend en inventief genoeg om de moeite waard te zijn, en hackings-integratie in zowel het verhaal als de multiplayer van het spel voegde een laag diepte en stealth toe die niet vaak wordt gezien in open wereldspelen. De kunst van virtuele infiltratie is nog steeds iets dat je in geen enkele andere titel kunt ervaren.

In het vervolg is het aantal items dat je kunt hacken en het aantal dingen dat je ermee kunt doen, tot een indrukwekkende graad gestegen. Publieke monitoren, op afstand bestuurbare auto's, drones en zelfs voertuigen kunnen met je telefoon worden gemanipuleerd op manieren die de vorige nog nooit heeft laten doorschemeren. Als Ubisoft erin slaagt hetzelfde niveau van creatief samenspel tussen deze nieuwe toevoegingen te behouden, kunnen gamers een aantal aardige, gezonde experimenten tegemoet gaan.

De vijanden aansteken

Waar GTA meestal handen spelers een machinegeweer of een raket en vraagt ​​hen om het bloedbad te versterken, Aidan Pierce vertrouwde op stealth om de klus te klaren. Natuurlijk, je kon veel mensen meenemen naarmate je vorderde, je moest het gewoon rustig doen. Maak je doelen bang, maak ze achteloos, gebruik de omgeving ertegen.

Net als bij het rijden, Waakhonden gevechten legden een veel hogere nadruk op strategie dan snelheid of uithoudingsvermogen. Spelers waren verplicht (niet aanbevolen, vereist) om gebruik te maken van hun trukendoos, van mijnen tot granaten tot hackbare omgevingen om vijandige vijanden af ​​te weren. Zoals de extreem populaire Hitman series kan een semi-getalenteerde twitch-gamer het uitgebreide arsenaal aan wapens van het spel echter goed gebruiken. Niet dat dat nodig was. als je het patiënttype was.

Afgaande op de eerste beelden, Let op honden 2 lijkt de invloed van het origineel op schaven en digitaal bedrog te hebben behouden, alleen met een uitgebreide zak met trucs. Deze keer hebben de ontwikkelaars beloofd dat de game geschikt is voor elke soort speler, zelfs voor degenen die niet geïnteresseerd zijn in hacking en sluipen ze zich een weg langs de concurrentie.

Neem de tijd om van deze te genieten

Afgezien van zijn lang overwonnen lanceerinsecten, lijkt het er uiteindelijk op dat de meest onvergeeflijke zonde dat is Waakhonden committed vroeg spelers om te vertragen. Dit was het niet Far Cry of Moordenaars gelofte, dus de verwachting van gamers is dat Waakhonden zou snel zijn. Over het algemeen is het dat niet. Het is een langzaamverbrandingsgame met veel bewegende delen die je misschien zou kunnen laten verdwijnen als je voorbij vaart.

Daarin ligt het verschil tussen de twee titels. Met zijn langzame voorganger uit de weg, Let op honden 2 gaat het tempo echt versnellen door sneller te rijden, sneller te hacken en sneller over het algemeen te bewegen. Hoewel de ontwikkelaars hebben beloofd het spel te behouden in de onopvallende stijl van het origineel, hebben ze ook een grote, nieuwe speeltuin beloofd die meer dan genoeg zal doen om de aandacht te houden van mensen die meer geneigd zijn om te snel te gaan -Gespoten actie van andere sandbox-actiegame.

Uiteindelijk, zelfs als je geen fan van het origineel was, het vervolg op Waakhonden kan nog steeds de moeite waard zijn. De ontwikkelaars beloven een game die je favoriete speelstijl niet zal belemmeren, terwijl je nog steeds een gezonde klodder toevoegt van de dingen die het originele spel geweldig hebben gemaakt. Wanneer het in november valt, Let op honden 2 misschien wel de grote titel die ons al in 2012 werd beloofd.