Vitamine D: controversieel overzicht toont supplementen helpen eigenlijk geen botten

Vitamine D is synoniem geworden voor zonneschijn en sterke botten, sinds de Britse wetenschapper Edward Mellanby zijn rol ontdekte bij het voorkomen van rachitis in 1919. Nu is het een standaardsupplement, toegevoegd aan alledaagse voedingsmiddelen zoals melk en sinaasappelsap om buigbuik te voorkomen. Maar begin oktober leidde een heranalyse van de effecten van de populaire vitamine tot verwarring en opschudding. Vitamine D, zo blijkt, is misschien niet het wondermiddel dat het lijkt te zijn.

Mark Bolland, Ph.D., een universitair medisch hoogleraar aan de Universiteit van Auckland in Nieuw-Zeeland, concludeerde na beoordeling van 81 recente onderzoeken met in totaal 53.537 deelnemers dat vitamine D geen effect heeft op het voorkomen van botbreuken of het verhogen van de botmineraaldichtheid, een mate van sterkte-verlenende mineralen zoals calcium in botten. Zelfs de hoogste doses vitamine D die hij vond, hadden geen enkel effect.

In de week volgend op de release in The Lancet Diabetes en Endocrinology samen met een commentaar van J. Chris Gallagher, MD, hoogleraar geneeskunde aan de Creighton University, die ook vitamine D bestudeert, leidde zijn artikel tot hot takes van nieuwssites, wetenschappers en de auteurs van de onderzoeken die betrokken waren bij de beoordeling. Bolland probeert van zijn kant alleen maar de waarheid te achterhalen, wat niet altijd eenvoudig is als het om supplementen gaat. Het publiek wil weten of ze iets moeten nemen of niet. Maar het feit is dat het niet altijd duidelijk is. Volgens het artikel van Bolland blijft het toevoegen van steeds meer vitamine D aan het gemiddelde dieet botten sterker en sterker maken, vooral voor iemand die het al goed doet op de vitamine D-afdeling.

"Uiteindelijk blijven we als lezer achter met 'Wat moeten we geloven?' ', Vertelt Bolland omgekeerde, reflecterend op de gebeurtenissen van de afgelopen week. "Het draagt ​​bij aan het verhaal dat experts het er niet mee eens zijn. Misschien zijn mensen niet geïnteresseerd in de waarheid van het verhaal."

Vitamine D (rama)

De media was snel alert voor de al langgeliefde vitamine. WebMD gemeld schreef dat "een nieuwe studie beweert dat claims van de voordelen van supplementen van de 'zonneschijn vitamine' plat vallen." Een kop op Forbes mijmerde: "Hoe goed deed vitamine D het? Is er een cijfer slechter dan een D?"

De verrassende resultaten van Bolland's recensie raakten een snaar omdat vitamine D altijd aanwezig is in ons leven. Op sommige plaatsen is het letterlijk door de overheid gemandateerd: in de VS en Canada (http://ods.od.nih.gov/factsheets/VitaminD-HealthProfessional/), moeten alle babyvoedingformules tussen kleine hoeveelheden vitamine D bevatten en in Canada (waar zonneschijn minder overvloedig aanwezig is) is alle melk wettelijk verrijkt. NIH-richtlijnen, gebaseerd op de Food and Nutriton Board van de National Academies of Sciences, bevelen mannen en vrouwen van één tot en met 70 jaar aan dagelijks 600 IE of 15 microgram vitamine D te nemen om de gezondheid van de botten te behouden. Met vitamine D-supplementen op de markt die wel 10.000 IE leveren, is het niet zo moeilijk om aan die richtlijnen te voldoen.

Maar de studie van Bolland, waaruit blijkt dat zelfs die veel aanvullende suppletie waarschijnlijk overbodig is voor de botten van gezond mensen, suggereert dat al deze richtlijnen tijdverspilling zijn.

D-fensive Doctors

Niet lang na de release van Bolland's papier, de Voogd publiceerde drie brieven, geschreven door Britse artsen, onder de kop "Keep Taking The Vitamin D Tablets." Een van de brieven betoogde dat als iedereen het advies van Bolland's paper volgde, sommige bijzonder kwetsbare bevolkingsgroepen, zoals baby's en jonge kinderen, een verhoogd risico op het ontwikkelen van vitamine D-insufficiëntie, die zwakke botten, toevallen en zelfs hartfalen kan veroorzaken.

Bolland en Gallagher geven toe dat er sommige mensen zijn die vitamine D-supplementen meer nodig hebben dan andere, maar deze populaties worden tenminste gedeeltelijk bepaald door geografie.

"Er zijn sommige mensen die vitamine D nodig hebben, maar dat is in mensen die al laag zijn," zegt Gallagher. "Dat is geen probleem dat we hebben in dit land de VS omdat zuivelproducten zijn verrijkt met vitamine D. Maar als je naar Noord-Europa, Engeland, Schotland, Nederland gaat, zijn lagere niveaus van vitamine D nog steeds vrij algemeen. Dus het is nog steeds belangrijk om die populatie te behandelen. Terwijl hier, met de rage - wat ik de vitamine D-rage noem - mensen 5000 eenheden per dag innemen."

In een kritische beschrijving van het artikel van Bolland, gepubliceerd in de British Medical Journal, sommige experts vielen de onderzoeken aan die in de review werden gebruikt, en bevroegen dat er meer proeven zouden moeten worden gedaan voordat de wereld vitamine D opnieuw zou overwegen. Dit leek de laatste druppel te zijn voor Bolland, die reageerde met zijn eigen BMJ commentaar. "In feite zijn er voldoende proefgegevens om betrouwbare conclusies mogelijk te maken," schreef hij.

"Ik dacht dat dat een rare opmerking was die om meer proeven vroeg", zegt hij. "Hoeveel meer proeven heb je nodig? De proeven voor vallen en breuken - er zijn vandaag meer dan 35.000 mensen in de proeven. Ik denk niet dat er nog meer proeven nuttig zullen zijn."

Uit deze verwarde puinhoop van heen en weer is één ding duidelijk: vitamine D heeft een identiteitscrisis.

Het eindoordeel

Bolland houdt vast aan zijn wapens: voor de meesten van ons, zegt hij, is het niet nodig om extra vitamine D te consumeren. Hij is ervan overtuigd dat zijn statistische analyse voldoende is om dit voor eens en altijd te regelen. Gallagher is het met hem eens over de kracht van dit statistisch bewijs.

"Ik denk dat het een definitieve studie is," zegt Gallagher. "Het andere punt dat hij maakt, is dat het niet uitmaakt hoeveel meer studies je doet, het zal de resultaten niet veranderen. En hij doet dit met geavanceerde statistische analyse."

Bolland beweert dat we alle gegevens hebben die we nodig hebben om conclusies te trekken over vitamine D en dat we waarschijnlijk hetzelfde effect zullen zien als we bestaande studies opnieuw zouden doen. Desalniettemin zijn overbodige studies aan de gang in Australië, Engeland en de Verenigde Staten, wat suggereert dat de wetenschappelijke gemeenschap niet bereid is om te accepteren dat het tijd is om een ​​streep in de roos te zetten over vitamine D en gezondheid van de botten.

"Waarom geloven mensen het bewijs niet dat er is? Het is een heel vreemd ding. Ik vermoed dat het met mijn onderzoekshoed echt teleurstellend is, "klaagt Bolland.

"Wanneer u klinische proeven doet en de resultaten van die klinische onderzoeken duidelijk zijn, verwacht u dat mensen het zullen lezen en denken:" Wel, dat verrekent de vraag ", en dat is niet zo. Dus waarom is dat? Ik denk dat er mensen zijn die vurig geloven dat vitamine D heilzaam zal zijn, hoewel dat niet zo is."

Is dit het einde van vitamine D?

Om eerlijk te zijn, zou er veel veranderen als vitamine D-suppletie voor botgezondheid plotseling tot het verleden zou behoren. Dat gezegd hebbende, de effecten ervan op anders delen van de menselijke fysiologie moeten nog worden bestudeerd, en Bolland en Gallagher hebben daar geen moeite mee.

"Er zijn momenteel zo'n 100.000 mensen in onderzoeken, en sommige van deze eindpunten zijn hartaandoeningen en kanker en we moeten zien of vitamine D een effect heeft op deze eindpunten, zegt Gallagher. "Alles wat we uit het artikel van Bolland kunnen zeggen, is dat er geen effecten zijn op breuken en vallen. We moeten open blijven staan."