'The Ranch', Chelsea Handler, en Other Other Prestige less TV van Netflix

Toen Netflix in 2012 zijn eigen originele programmering begon te ontwikkelen, deden ze dat voorzichtig. Het resultaat van die trage progressie was awards-aasdrama's zoals Kaartenhuis en Oranje is het nieuwe zwart. Hoewel het streamingnetwerk de afgelopen jaren zijn oorspronkelijke programmering heeft opgevoerd, is het een bewust proces en een geavanceerd tempo geweest en heeft Netflix 'oorspronkelijke programmering als een grootse gebeurtenis in première kunnen worden gebracht, in tegenstelling tot slechts een nieuwe showpiloot.

In december vorig jaar kondigde Ted Sarandos, Chief Content Officer van Netflix, een gedurfd plan aan om Netflix's productie van originele shows te verdubbelen en te verdrievoudigen in 2016 en 2017. In het komende jaar zullen 31 scriptseries worden uitgebracht (vergeleken met de 16 premières van 2015) en Sarandos verzekert ons dat er nog meer zal volgen.

Met de amped-up release slate is het onvermijdelijke resultaat dat Netflix's reputatie van kwaliteitsprogramma's ooit echt een hit zal hebben. Kijk maar eens naar de catastrofes die het netwerk in het verschiet lag.

De boerderij

Wat begint als een redelijk intrigerende trailer voor een prestige-drama met in de hoofdrol Sam Eliott trekt snel een tachtig en daalt af in een saaie sitcom: cringe-worthy grappen over quinoa en "playing both ways." Als je een van die mensen bent die constant vraagt ​​zich af hoe Ashton Kutcher in de hel aan het werk komt, dit rote stuk rommel zal de dingen beslist niet oplossen.

De boerderij lijkt te denken dat vloekwoorden genoeg zijn om het publiek te dwingen te kijken naar wat in één oogopslag een ongeïnspireerde familiekomedie lijkt in dezelfde geest als Twee en een halve man. Hé, misschien is het een hit bij het CBS-publiek, maar zijn ze niet al te oud om Netflix toch te bedienen?

Netflix vermindert hun doc-uitvoer om nog meer uit te breiden naar komedies, films en drama's.

Chelsea Handlers talkshow

Netflix heeft hier echt geen excuus voor. Oké, misschien trekt Chelsea Handler internationaal publiek aan of is ze misschien een verworven smaak. Ik heb de 'komedie' nooit zo lang genoeg kunnen weerstaan ​​dat ze in mijn brein doordringt. Chelsea Handler is als de vrouwelijke Dane Cook. Haar door de drank doordrenkte persona is zo muf en de moppen zijn de luiste soort pens; het is onmogelijk je voor te stellen hoe ze een Netflix-show kreeg.

Het is onmogelijk je voor te stellen dat Netflix een talkshow nodig had - maar waarom kiezen voor Handler als hun keynote persoonlijkheid? Vandaag heeft Handler enkele details over haar nieuwe talkshow laten vallen, gepresenteerd als een memo voor zichzelf.

De OA

Het is misschien een beetje voorbarig om dat te zeggen De OA zal matig zijn. Ontsproten uit de hoofden van kritische geliefden Brit Marling en Zal Batmanglij, zou het drama de moeite waard kunnen zijn om te zien. Maar het is nog steeds een enorme gok voor de streamingstudio. Immers, terwijl elke criticus in het land Marling en Batmanglij prijzende voor zowel hun samenwerkingen als hun onafhankelijke invallen, zijn ook geen bekende namen.

Ik bedoel, welke normale persoon heeft echt veel dingen gezien die deze twee hebben gedaan? Hun meest opvallende film tot nu toe was het cultsthema-drama van 2013 Het oosten … en je hebt geen idee waar ik het over heb, of wel?

Groene eieren en ham

Het is één ding voor Netflix om de entertainmentamusement voor kinderen te betreden; het is een noodzakelijk kwaad wanneer je probeert te concurreren met tv-uitzendingen. Daarom is het een slimme keuze voor de streaming-gigant om meer dan 30 kinderprogramma's in ontwikkeling te brengen. Maar als je begint te neuken met Dr. Seuss, ben je een grens over.

De 13-aflevering-aanpassing van het klassieke kinderboek zal de voortdurende avonturen van de personages van het boek volgen, want er was zoveel verhaal over nadat de lange besloot om een ​​beetje met zijn keuken te experimenteren.

The Get Down

Netflix ontwikkelt een muzikaal drama met Baz Luhrmann. Eerlijk gezegd, je verloor me bij 'muzikaal drama', niet dat 'met Baz Luhrmann' ook maar iets is om enthousiast van te worden. The Get Down speelt zich af in de jaren zeventig en volgt een groep kinderen die strijden tegen politieke onrust en een aantal van de beste muziek die de wereld ooit heeft gekend, uitprobeert.

Dat lijkt een geweldig uitgangspunt tot je de belachelijke periode kostuums, de besluiteloze toon van de show, en - nogmaals - het komt van Baz Luhrmann (#overrated). Het lijkt op vrolijkheid met een recht gezicht. Of Moulin Rouge zonder alle creativiteit.

Gemakkelijk

Ja, Mumblecore is nog steeds iets. Net als Joe Swanberg heeft een man die het oeuvre van nuchtere tijden kent, het hele scala van geïnspireerde, levensechte verhalen tot complete en totale shit ontwikkeld. Natuurlijk, beoordelingen zijn niets voor Swanberg, een regisseur die ooit zei dat hij productief was en zoveel rotzooikunst maakte: 'dat mensen de wil verliezen om tegen je te vechten.'

Als dat niet genoeg was om je 'me' te laten horen over de nieuwe komedie-serie van Swanberg Gemakkelijk, bedenk dan dat het Orlando Bloom en Malin Akerman, twee van de saaiste acteurs ooit op het scherm, tot hun recht laat komen.

Haters Back Off

Laat deze onvermijdelijke shit-show een les zijn voor studio's overal: geef nooit een YouTube-sensatie zijn of haar eigen show. Ik weet dat het een goed idee lijkt (ze heeft 6 miljoen abonnees!), Maar YouTube-programmering is het laatste redmiddel van iemand die zes uur aan een kast is vastgeketend en de spullen op reddit heeft leeggemaakt.

Helaas zal Netflix die les op de harde manier leren, omdat ze Colleen Ballinger-Evans hebben gegeven, beter bekend (denk ik?) Als Miranda Sings, haar eigen familie sitcom. Called Haters Back Off, de show volgt het karakter van Ballinger-Evans, "een ongelooflijk zelfverzekerde, volledig ongetalenteerde ster in opkomst die nog steeds in opwaartse zin faalt door de kracht van haar overtuiging dat ze beroemd is geworden - het is nog maar niemand weet het.".