Paul Klee: 5 schilderijen die laten zien dat hij het complex eenvoudig kan maken

Renown abstracte kunstenaar Paul Klee leefde en ademde creativiteit. Hij was de zoon van een Duitse muziekleraar en een Zwitserse zanger, hij was een volleerd violist in een symfonieorkest voordat hij een stempel drukte op het kubisme, het surrealisme en de expressionistische kunststijlen. Dinsdag vierde Google zijn transversale bijdragen aan de kunstwereld met een Google Doodle.

Klee's achtergrond in de auditieve kunsten gaf hem het unieke vermogen om de minimalistische vormen die hij in zijn werk gebruikte te doordringen tot leven. Zijn kleurengebruik in zijn stukken geeft de toeschouwers een gevoel van omgeving, temperatuur en gemoedstoestand. Terwijl zijn unieke combinaties van simplistische vormen een laatste werk creëren dat meer is dan de som der delen.

Tijdens een ArtFund-video (zie filmpje hierboven) over een 2014 Klee-tentoonstelling in de Londense Tate Modern-galerij, beschrijft kunsthistoricus Rosie Rockel de stijl van Klee: 'rechthoeken gebruiken als een basisbouwsteen, die hij combineerde als muzieknoten, om een ​​harmonie te creëren van kleuren.”

Hier zijn vijf van zijn beroemdste werken die illustreren de simplistische stijl waar hij 139 jaar na zijn geboorte nog steeds beroemd om is.

5. Paul Klee: "Rode brug" (1928)

De Google-doodle van dinsdag is een riff op Klee's 1928-schilderij 'Rode brug', waarin hij de bogen, bruggen, torens en torens van de klassieke Europese architectuur opnieuw vormde als een reeks rechthoeken, driehoeken en cirkels.

Klee's werk wordt bepaald door zijn kenmerkende methode om vaak complexe onderwerpen aan te nemen - zoals het menselijke gezicht, steden en dieren - en ze te breken tot hun eenvoudigste vorm, en dit alles nog steeds duidelijk te maken wat hij schildert.

4. Paul Klee: "Senecio" (1922)

Senecio, het Latijnse woord voor "oude man", is een van Klee's meest erkende schilderijen vanwege zijn levendige kleuren en zijn creatieve gebruik van eenvoudige, geometrische vormen. Hij melds samen driehoeken, rechthoeken en cirkels om de indruk te wekken dat de afgebeelde man zijn wenkbrauw optrekt terwijl een andere kleurenscheiding anders levenloze vormen animeert.

Klee produceerde honderden portretten tijdens zijn productieve carrière en experimenteerde vaak met zijn stijl. Zijn werk varieerde van potloodtekeningen, kleurspatten of aquarelschilderijen. De kleur- en vormtechnieken die in 'Senecio' worden gebruikt, zouden echter in zijn latere werk verder rijpen.

3. Paul Klee: "Castle and Sun" (1928)

"Castle and Sun" is een perfect voorbeeld van hoe de geometrische patroonplaatsing en het gebruik van heldere kleuren waarmee Klee in "Senecio" experimenteerde, zes jaar later opbloeiden. Door primair rechthoeken en driehoeken te gebruiken, creëert hij een warm stadsbeeld dat wordt verlicht door de zon die rechtsboven aan het schilderij hangt.

"Senecio" had enigszins warrige kleuronderscheidingen, maar hier kiest Klee voor veel hardere lijnen om een ​​gevoel van diepte te creëren tijdens het gebruik van tweedimensionale vormen. Hij reconstrueerde uitgebreid de complexiteit van een stad met behulp van de eenvoudigste vormen die voor hem beschikbaar waren.

2. Paul Klee: "Cat and Bird" (1928)

Datzelfde jaar produceerde Klee nog een andere een van zijn meest iconische stukken, "Cat and Bird." Dit schilderij is een terugblik op de kleuring en geometrische technieken die hij in "Senecio" gebruikte, terwijl hij duidelijk werd onderscheiden van "Castle and Sun."

Klee vangt de vaak afzichtelijke aard van katten door een vogel op zijn kop neer te strijken. Beide dieren worden abstract weergegeven met dezelfde geometrische patronen als 'Senecio', maar kunnen gemakkelijk worden onderscheiden vanwege de kleurverdeling die hij met olie en inkt heeft gemaakt.

1. Paul Klee: "Twittermachine" (1922)

Hoewel het enorm verschillend is van de bovengenoemde werken, is 'Twittering Machine' het duidelijkste voorbeeld van Klee's muzikale achtergrond. Het stuk combineert de natuur en machines. Mechanische vogels staan ​​bovenop wat lijkt op een waslijn en een slinger van een muziekdoos.

Klee legt ademloos vast hoe instrumenten proberen het geluid van de natuur na te bootsen met behulp van door mensen gemaakte machines op een symbolische en enigszins ongemakkelijke manier.