De post-reproductieve toekomst van seks is al voor de ouderen gearriveerd

Is seks noodzakelijk? Het is een vraag die wetenschappers al generaties lang in de war heeft gebracht. Immers, als sponzen zich bijvoorbeeld ongeslachtelijk kunnen reproduceren met voldoende variabiliteit om evolutionaire aanpassing aan te sturen, voelt de hype over genitaliën van zoogdieren overdreven. Er is geen duidelijk antwoord op waarom seks is gebeurd, maar de vraag naar de noodzaak ervan wordt snel opgelost door de wetenschap. Conceptie buiten coïtus is gebruikelijk op dit punt en mensen distantiëren zich nog verder van het reproductieve proces. Begin mei publiceren biologen in Natuur legde uit hoe ze menselijke embryo's gedurende bijna 14 dagen in een petrischaal levend hielden, wat bewijst dat het menselijk leven volwassen kan worden buiten de baarmoeder van de moeder. Zogenaamde "ex situ" zwangerschap is slechts het ontkoppelen van de keten van geslacht, zwangerschap en baby. Het verwijst naar de ontkoppelde toekomst van paren. Het verwijst naar het seksuele eindspel van onze soort: zich gedragen als ouderen.

Ouderen zijn al geruime tijd bezig met seks na de reproductie en hun leeftijd sluit het soort gedrag dat we gemakkelijker kunnen associëren met jongere mensen niet uit. Zoals de Netflix-serie Grace en Frankie documenten, koppels breken, wellustige singles komen erachteraan en seksuele voorkeuren veranderen.Wat de show en zijn verouderende, maar toch actieve personages ons vertellen, is: seks is voor de meeste mensen een belangrijk onderdeel van een fysiek en psychologisch bevredigend leven. Het is een levensstijlfactor.

De biologische onderbouwing van de voordelen van post-reproductieve seks is gedocumenteerd door Ken Robbins, een klinisch professor in de geriatrische psychiatrie aan de Universiteit van Wisconsin-Madison. "Sociale connecties en menselijke aanraking helpen de depressie en eenzaamheid af te weren die ouderdom en institutioneel leven met zich mee kunnen brengen", vertelde hij onlangs aan de AARP.

In navolging van dit idee, deskundigen in geriatrische seksuele gezondheid, publiceren in het tijdschrift Perspectieven in biologie en geneeskunde in 2005 stelde voor dat artsen gezondheid en seks als nauw verweven ideeën behandelen, vooral in oudere gemeenschappen. Senior sex, schreef ze, "verbetert de gunstige effecten en minimaliseert de schadelijke effecten van veroudering op de gezondheid van beide personen in de relatie, en fungeert ook als een buffer tegen chronische ziekte, fysieke handicap, medicijngebruik, cognitieve achteruitgang, depressie, en sociaal isolement op oudere leeftijd."

De auteurs wezen ook op de sociaaleconomische voordelen om een ​​schrandere ouder te zijn: oudere personen in een seksuele relatie hebben de neiging om hun gezondheid te beschouwen als iets dat wordt gedeeld door twee (of meer) mensen, schrijven de auteurs; dus, als een partner de "middelen" heeft om gezond te blijven, zullen ze delen om de ander te helpen om ook gezond te blijven. Andersom stellen ze dat senioren van wie de partner chronisch ziek is, slechter seksleven zullen hebben - en dus de algehele gezondheid - dan hun minder actieve leeftijdsgenoten. De bevindingen van een groot onderzoek uitgevoerd door het National Institute on Aging weergalmden dit idee, wat aantoont dat gezonde oudere volwassenen een grotere kans hadden om te melden seksueel actief te zijn.

Als het seksleven van senioren een venster is op de toekomst van seks, hebben we in de periode na de zwangerschap veel last van lelijke dingen om naar uit te kijken.

Hoewel de popcultuur oudere beesten niet mag verheerlijken, werken bejaardenzorgprofessionals in seksueel veelbewogen omgevingen: uit een door de CDC gesponsord onderzoek in 2014 bleek dat meer dan de helft van de mannen en 40% van de vrouwen ouder dan 60 nog steeds seksueel actief zijn en in 2007 een onderzoek onder meer dan 3000 Amerikanen vond dat een derde van de seksueel actieve senioren tussen 75 en 85 orale seks gaf of ontving. Gepensioneerden zijn nog geiler over de vijver: de British Longitudinal Study of Aging, een onderzoek onder 7.000 Britten, ontdekte dat meer dan 31% van de Britse mannen tussen de 80 en 90 nog steeds masturberen en seks hebben.

Die activiteiten kunnen, zo zou je kunnen zeggen, de toekomst van seks zijn, maar ze zijn ook aanwezig. En dat is waar genoeg. De realiteit is dat post-reproductieve seks niet iets is dat op een dag zal aankomen wanneer een metalen baarmoeder op de markt komt. Het is meer een beweging, die aanzienlijk terrein heeft gewonnen sinds de pil rond het midden van de vorige eeuw werd gepopulariseerd. Het omslagpunt, kan worden beargumenteerd, het is niet het einde van natuurlijke conceptie, maar het einde van natuurlijke conceptie als het belangrijkste element van seksuele besluitvorming. Op een bepaald punt - en dit punt is zeker bereikt in sommige gemeenschappen - zullen soa's meer een beperkende factor zijn dan zorgen over bevruchting. Op dit moment stijgen SOA-percentages bij ouderen snel, omdat uit enquêtes blijkt dat fogies vaak minder doen om zichzelf te beschermen dan hun seksueel onervaren kleinkinderen. In zekere zin gedragen oude mensen zich alsof er helemaal geen beperkende factor is.

Wat leren we daarvan? Dat mensen willen doen wat ze willen doen. Omdat medische technologie en directe medicatie risico's verminderen, zullen orgieën niet op straat uitbreken. De sociale normen van elke generatie dicteren het seksuele gedrag van elke generatie. Totdat de veroudering zelf wordt gestopt, kan er geen toekomst van seks worden gedeeld door iedereen.

Het einde van de anticonceptie-revolutie betekent dat we niet langer slaven zijn van de logge machinaties van het menselijk lichaam, maar het betekent niet dat seks minder belangrijk zal zijn. Wanneer we niet meer willen, hebben we de neiging om ook te stoppen met ademen.