Schoolkinderen hebben een 'zwarte markt' voor zout in lunchrooms en problemen in de eerste wereld

$config[ads_kvadrat] not found

Waarom hebben snelwegen nummers? | Vragen van Kinderen | Het Klokhuis

Waarom hebben snelwegen nummers? | Vragen van Kinderen | Het Klokhuis
Anonim

Van alle problemen die Amerikaanse openbare scholen kunnen verduren, of het nu gaat om onvoldoende financiering, slechte leraren in vaste dienst of kinderen de verkeerde dingen leren, neemt gezond eten een achterbank. Het is een belangrijke kwestie, er is geen sprake van, maar als kinderen een beetje pit willen in hun schuifregelaars voor kikkererwten, wat is dan het ergste dat kan gebeuren? Het is niet zo dat ze hun eigen zwarte markt voor kruiden zullen creëren.

Behalve dat, volgens de getuigenis van John S. Payne van de Blackford County School Board of Trustees in Indiana, dat is precies wat er gebeurde.

"Misschien wel het kleurrijkste voorbeeld in mijn wijk is dat studenten zijn betrapt op het brengen - en zelfs verkopen - van zout, peper en suiker op school om smaak toe te voegen aan het saaie en smaakloze cafetariaproducten," schreef Payne. "Deze 'smokkelwaar'-economie is slechts één voorbeeld van veel factoren die de roep om flexibiliteit versterken."

Smokkelwaar. Peper en zout zijn smokkelwaar. Als dit een belangrijk probleem is in onze openbare scholen, kunnen we als beschaving de overwinning verklaren. We hebben gewonnen.

De gezonde, hongervrije kinderenwet van First Lady Michelle Obama, 2010, was een federale wet die erop gericht was openbare schoollunches minder slecht te maken. Kinderen, die niks vinden van iets dat niet uit een doos komt of bedekt is met ketchup, reageerden door hun minst favoriete maaltijden te tweeten (#ThanksMichelleObama). En nu, blijkbaar, rollen ze in de lunchperioden met dubbeltje zakken fleur de sel.

Het meest verontrustende probleem is dat, als de bronnen van Payne juist zijn, kinderen zo versuft kunnen zijn dat ze hun maaltijden overslaan. Hij zei ook dat 55 procent van de Blackford County-studenten die in aanmerking komen voor gratis of gereduceerde maaltijden afkomstig zijn uit woningen met een laag inkomen, en sommigen krijgen misschien hun beste (of enige) maaltijd van de dag op school. Maar omdat het eten "saai" is of, op basis van de maaltijden die op Twitter worden gedeeld, gewoon niet genoeg of aanlokkelijk is, gooiden kinderen ze gewoon weg. Sinds 2012 is de deelname aan de gereduceerde maaltijden in Blackford Count met meer dan de helft afgenomen en "met een toename van voedselverspilling."

WHAT A NOURISHING LUNCH #ThanksMichelleObama @MichelleObama pic.twitter.com/OPWbNybuc9

- Aaron Hester (@ ahester45) 1 mei 2015

Payne gelooft dat de oplossing ligt in "flexibiliteit", waardoor schooldistricten de autoriteit hebben om "aanpassingen door te voeren die de geest en bedoeling van de wet respecteren", zodat ze studenten kunnen voeden met gezonde - en fatsoenlijke - maaltijden. Omdat je nooit weet waar een ondergrondse economie van smaken zou kunnen leiden.

'Heb je de goederen?' Vraagt ​​Timmy over de tafel. De andere jongen, een afvallige in een zwarte hoed, gooit een gekreukelde bruine zak naar Timmy's voeten. Binnenin, gewikkeld in transparante sandwichzakken, zijn de prijzen. Maar Timmy krijgt dit niet gratis.

"Zeg mijn naam," blaast de andere jongen.

Timmy's onderlip trilt. "Jij bent Heisenberg", zegt hij.

Hij zit stil, ogen gefixeerd als een roofdier.

"Je hebt verdomme gelijk."

$config[ads_kvadrat] not found