SETI Astronomer legt uit waarom we nog geen buitenaardse televisie hebben gepakt

Het is een van de manieren om te begrijpen hoe we onze aanwezigheid naar het grotere universum uitzenden: de première van Ik hou van Lucy uitgezonden in 1951, wat betekent dat de radiosignalen al 65 jaar door de ruimte reizen. Omdat die signalen met de snelheid van het licht reizen, zou een buitenaardse beschaving 65 lichtjaren verderop theoretisch op dit moment kunnen afstemmen om Lucy en Ethel te zien proberen hun echtgenoot ze naar de Copacabana te brengen. Maar hoe theoretisch is dat eigenlijk 'theoretisch'? En zouden mensen op een dag kunnen afstemmen op televisieshows van verre sterren?

"Dus we zijn nu precies op dat moment waar we televisie konden detecteren", vertelde SETI-astronoom Dan Werthimer omgekeerde in het afgelopen weekend Star Trek: Mission New York evenement. "Televisie is eigenlijk een van de moeilijkere dingen om op te pikken als ze net als onze televisie hebben. Omdat het probleem met televisie is dat het in alle richtingen afgaat, het is een omnidirectionele zender … Het wordt vrij zwak vrij snel. En dus hebben we nu juist met dit nieuwe programma het vermogen om op te pikken als ze iets als televisie hebben. We kunnen het amper ophalen bij de sterren in de buurt. '

Als we een bepaalde ster in de buurt hadden waar we onze aandacht op wilden vestigen, zei Werthimer dat we misschien het bereik van wat we tot 50 lichtjaren kunnen verzamelen, zouden kunnen uitbreiden. Dat betekent het buitenaardse equivalent daarvan Ik hou van Lucy aflevering zou ongeveer 15 lichtjaar buiten ons huidige bereik liggen, hoewel wij macht in staat zijn om de laatste paar seizoenen van de follow-up in het midden van de jaren zestig op te pikken, De Lucy Show.

De kans dat we buitenaardse televisie oppikken, is vluchtig laag. Werthimer zei dat het onwaarschijnlijk is dat de dichtstbijzijnde intelligente beschaving binnen 100 lichtjaar ligt, waardoor het waarschijnlijke bereik dichter bij 1000 of zelfs 10.000 lichtjaren komt. Onze luisterechnologie heeft nog een lange weg te gaan voordat het zulke zwakke signalen van zulke enorme afstanden zou kunnen oppikken, en dat veronderstelt dat buitenaardse wezens zich in dezelfde babyfase van onze technologische ontwikkeling bevinden als wij. Het is immers moeilijk voor te stellen dat een beschaving na een paar duizend jaar de televisie niet moe zou worden, ongeacht hoe goed de 500e is. sprokkelhout opwekking - deze keer ingesteld op wetteloze Ganymede! - kan zijn.

Maar dat betekent niet dat er geen andere manieren zijn om de mensheid bekend te maken in het grotere universum - en in theorie zouden buitenaardse wezens zichzelf ooit aan ons bekend kunnen maken. "De Russen en de VS hebben deze early warning radarsystemen voor ballistische raketten die op zoek zijn naar binnenkomende raketten," zei Werthimer. "En ze vegen de lucht op zoek naar spul in de lucht. En omdat het niet omnidirectioneel is, is het een overweldigend soort straal, dat betekent dat ze meer kracht in een klein gebied kunnen plaatsen. En als E.T. had zoiets, je kon het zien alsof het een beetje zweeft door je een soort van puls zou zien als een vuurtorenflits en als het weer zou komen, zou er weer een flits zijn. "Zulke signalen konden tot enkele worden opgespoord honderd lichtjaar - nog steeds waarschijnlijk niet helemaal genoeg om ons goed te voelen over onze kansen om het leven te vinden, maar in ieder geval in het honkbalveld.

Maar dat is niets vergeleken met de krachtigste signalen die we naar het universum kunnen sturen. De Arecibo-telescoop, die we gebruiken om te luisteren naar tekenen van buitenaards leven, heeft ook een zender. Hoewel het hetzelfde wattage heeft als een televisiesignaal, is het strak geconcentreerd, waardoor het veel krachtiger is.

"Dat is een zeer krachtig iets dat we bijna aan de andere kant van de melkweg zouden kunnen detecteren, 100.000 lichtjaren verwijderd," zei Werthimer. "Natuurlijk zenden we al 100.000 jaar niet uit, maar als ze Arecibo aan de ene kant van de melkweg hadden en we hadden Arecibo, konden die twee telescopen met elkaar praten. Het zou 100.000 jaar kosten om daar te komen en 100.000 jaar terug."

Dat zou zowat het langste, meest ondraaglijk hoogdravende gesprek zijn dat je je maar kunt voorstellen. Bij nader inzien kunnen we maar beter aan de slag om buitenaardse televisie op te nemen: we zullen het nodig hebben iets om de tijd te doden.