NY Mag's Chris Bonanos op Daily Intel en 1940's News Photographers | MEDIA DIEET

Chris Bonanos leeft momenteel een duaal leven. Overdag is hij de tijdelijke redacteur van New York 'S Daily Intelligencer, waar hij de taak heeft om een ​​constante beat te maken op wat er gebeurt. "Na 22 jaar op de gedrukte editie", vertelt hij me bijna weemoedig. 'S Nachts vindt u hem misschien in de stapel van de New York Public Library aan een boek over een nieuwsfotograaf uit de jaren veertig. Ik heb Bonanos naar de zijne geroepen New York kantoor om te praten over het hebben van een voet die stevig in beide werelden is geplant.

"De grootste nieuwssite in onze wereld, zoals een oninteressante keuze als die is, is waarschijnlijk The New York Times," hij zegt. "Ze zijn, vanuit nieuwsoogpunt, de belangrijkste concurrent van beide New York tijdschrift en NYMag.com. "Bonanos volgt ook" in toenemende mate " The Washington Post, "sommige Politiek," "sommige Leisteen, "En The Guardian "Voor een minder Amerikaanse kijk." Hij zal "een beetje" lezen Gawker, omdat teveel hem "chagrijnig" laat en alles om draait Atlas Obscura. "Aan en uit, maar in toenemende mate," zal hij lezen De New Yorker Website, zegt hij. "Ik vond het erg leuk dat Roger Angell de oudste blogger ter wereld was tijdens de honkbal-play-offs, en hij was geweldig."

"In gedrukte vorm", zegt Bonanos, "abonneer ik me op De New Yorker, GQ,, Harper's, en Bloomberg Businessweek. "Whoa, dat is veel, mijnheer. "Ik koop ook De Wall Street Journal een paar keer per week, maar niet elke dag, hoewel ik denk dat ik de sprong zal wagen en binnenkort zal inschrijven. Ik las de New Yorkse tabloids met horten en stoten, en de laatste tijd ben ik geïnteresseerd in de Dagelijks nieuws 'Scherpe nieuwe pleitbezorgingsstem, die heel plotseling lijkt te zijn gekomen'.

Dus wat is het verschil tussen werken aan de gedrukte editie en bijhouden van de eb en vloed van de dagelijkse internetnieuwscyclus? "De directheid. En de snelheid waarmee je dingen samenvoegt en bewerkt ", zegt Bonanos. "Je hebt ook veel druk op de drukkant, maar het komt in de loop van de week in golven, terwijl het dagelijkse ding op sommige manieren meer op een krantenbalie lijkt."

Als ik hem vraag of hij sites controleert waar ik misschien niet hip ben, haalt Bonanos zijn schouders op. "We zijn net zo goed als iedereen in de zaken van mening. We proberen dingen op een interessantere manier te doen, en dat zijn vaak onze eigen columnisten. Er is dus geen bepaalde geheime saus."

Dus, hoe zit het met dat boek? "Ik ben bezig met het onderzoeken van een biografie die ik schrijf van Weegee, de nieuwsfotograaf uit de jaren veertig," zegt hij. "Ik ben op een vreemd moment waar ik overdag de meest actuele manier ben om nieuws te consumeren, dan ga ik naar huis en lees veel kranten uit 1936." Bonanos zegt dat sommige kranten uit die tijd zijn digitaal gearchiveerd en hij kan ze op afstand lezen. Anderen: niet zo veel. "Ze zijn in de New York Public Library. De beste collectie bevindt zich in het hoofdgebouw op 42nd Street. Room 100! Ik heb de middag daar op zondag doorgebracht. Ik was kopieën van de New York World-Telegram, die al lang niet meer werkt."

Als onderdeel van zijn onderzoek voor het project, heeft Bonanos memoires en ander geschrift gelezen over de journalisten van het begin van de 20e eeuw en maakt hij momenteel zijn weg door een memoires uit 1943 van een nieuwsfotograaf genaamd Sammy Schulman. "Het is heerlijk en braggy en zeer, zeer informatief. Hij was een fotograaf die altijd op zoek was naar FDR, "vertelt hij me. "Dat is een in een zeer grote stapel boeken over midden-eeuwse New York-kranten en -fotografen - zowel in die periode als later geschreven - die naast mijn bureau wankelt." Hij vervolgt: "Ik zal u iets vertellen dat ik heb geleerd, wat is dat oude kranten vol zijn met zeer korte weetjes geschreven met een zekere hoeveelheid rat-a-tat flair. Veel van hen zijn niet zo goed geschreven, maar sommige zijn dat wel. Het is een vorm die we vandaag op sommige blogs zien. Ik zou blogging niet direct vergelijken met krantenversie van de jaren 1930, er zijn zeker verschillen, maar het is een verhelderend idee geweest hoe mensen het deden."

Vanwege werk, het boek en zijn kind komt Bonanos niet in de multiplex. "Ik heb buiten het huis niet veel media verbruikt", zegt hij. "Ik ben thuis een zware klant van MSNBC. Vooral Rachel Maddow. "Bonanos geeft toe dat hij" een zwakte "heeft voor amateur-pophistorische shows op het History Channel en Discovery Channel, maar klaagt:" Ik wou dat ze minder buitenaardse wezens zouden doen."

"Wat ik zelf lees, is de beste ouderwetse journalistiek," zegt Bonanos, als ik hem vraag naar lezen voor plezier. "Dingen die je gewoon niet echt meer ziet. Op dit moment ben ik in het midden van het lezen van Gay Talese's De vrouw van uw naaste, dat is gewoon een duizelingwekkend rapportage van het type. Ik kan me niet voorstellen dat iemand het nu doet. Hij had het grote geluk dat hij de definitieve journalistieke geschiedenis van de seksuele revolutie schreef en publiceerde in 1980. Het volgende jaar was AIDS. Het bleek dus op heel veel manieren over de hele geschiedenis van de seksuele revolutie te gaan. Hij verdiepte zich in de rapportage van dat boek tot een niveau dat je vandaag niet echt ziet. Hij ging heen en werd enkele maanden manager van een massagesalon, zodat hij er met gezag over kon schrijven. Als je het opzoekt, was het op dat moment nogal schandalig. Vanaf deze afstand ziet het er ongelooflijk ballistisch uit. Ik ben ook heel lief Verstandige vent, het Nicholas Pileggi-boek dat werd GoodFellas. Elk is echt iets voor een schrijver-editor om te streven naar: ongelooflijke rapportage, krachtig schrijven, pagina-draaien tempo. Talese's heeft een meer ambitieus bereik; Pileggi's is misschien grappiger."

"Ik maak ook regelmatig een duik in de 28 boeken die John McPhee heeft geschreven en waarvan ik alle eigenaar ben," concludeert Bonanos met een vleugje inspiratie. "Terwijl ik aan mijn eigen boek werk, heb ik een Post-It op de computer geplakt, direct in mijn gezichtslijn, die zegt 'WWJMcPD?'"