De Retro Romance of Space Valentines verborg de Amerikaanse angst van de jaren vijftig

In 1962, vijf jaar na de lancering van Sputnik en zeven jaar voordat de mens op de maan wandelde, sprak president John F. Kennedy een groep politici, wetenschappers en studenten toe aan Rice University.

"De verkenning van de ruimte zal doorgaan, of we nu meedoen of niet, en het is een van de grootste avonturen aller tijden," vertelde Kennedy de menigte. "Wel, er is ruimte, en we zullen het beklimmen, en de maan en de planeten zijn daar en er zijn nieuwe hoop op kennis en vrede."

Kennedy's gevoel voor ruimte was romantisch - de laatste grens werd algemeen beschouwd als het meest opwindende avontuur dat de mensheid nog te bieden had. Deze romance van grote dromen en mogelijkheden sijpelde door in vele kanalen van het ruimtetijdperk, maar misschien niet zo charmant als de ruimte Valentines.

De piek van het ruimtetijdperk wordt over het algemeen beschouwd als het midden van de jaren 1950 tot de late jaren 1960, voortgekomen uit het momentum van de uitvinding van op vloeistof gestookte raketten in de jaren 1930 en de resulterende boom van interesse in ruimdenkende popcultuur.

Een obsessie met de toekomst en de technologie die ons daar zou krijgen greep de Verenigde Staten en sijpelde in bijna elk cultureel artefact: mode, architectuur, speelgoed, kunst. Walt Disney nam ruimtevaartconsulenten in dienst bij het ontwerpen van raketschepen in Tomorrowland in 1955, en 'Fly Me to the Moon' van songwriter Bart Howard werd zo populair dat hij de rest van zijn leven van de royalty's kon leven. Spoetnik I, de eerste kunstmatige satelliet die met succes in een baan om de aarde werd gebracht, schopte een culturele vlaag af zoals heel weinig levenloze objecten vóór of na die tijd.

"Voor mij was de vroege Space Age verweven met een gevoel van bijna onbegrensde mogelijkheden voor de jeugd - de opwinding van ontdekking, de allure van avontuur, de uitdaging van competitie, het vertrouwen van meesterschap," schrijft historicus Emily Rosenberg in NASA's Het ruimtetijdperk herinneren. "Het overstijgen van de atmosfeer van de aarde en zwaartekracht trok zo bewogen emoties dat ruimteverkenning een intense culturele herbezetting werd."

Terwijl hun ouders werden verteerd door meer sinistere angsten uit de Koude Oorlog, plukten kinderen de vruchten van het ontwerp van de Space Age. Speeltoestellen voor kinderen omgezet in raketten en faux maanoppervlakken; Baby Boomer-kinderen lezen strips met ruimtethema's en luisteren naar radiotrama's met ruimte-thema. En een perfecte storm van onderwijshervormingen en een voorliefde voor het vieren van Valentijnsdag, zorgde ervoor dat kinderen in de jaren zestig Valentines deelden: "Je bent niet van deze wereld" en "Er is ruimte in mijn hart voor jou!"

"In de jaren zestig was Valentijnsdag heel erg iets dat werd gevierd op scholen in het hele land," vertelt cultureel historicus Robert Thompson omgekeerde. "En wat gebeurde er nog meer op school in die tijd? Kinderen volgden de ruimterace, soms als onderdeel van het curriculum."

Thompson, de directeur van het Bleier Centrum voor Televisie en Populaire Cultuur aan de Universiteit van Syracuse, zegt dat iedereen op de lagere school in de jaren zestig waarschijnlijk een scène zou beschrijven waarin, op raketlanceringsdagen, hun leraar een wagen zou uitrollen met een televisie erop dus de klas kon deelnemen aan het aftellen.

"Het zou volkomen logisch zijn om Valentijnsdag-, ruimtevaart- en schoolkinderen samen te brengen," zegt Thompson. "Vooral omdat Valentines bijna als een lege lei zijn - ze zijn een goede manier om te vinden wat zich momenteel in de psyche van Amerika bevindt. De jaren zestig waren een periode waarin het verhaal over de ruimte heel centraal staat in het Amerikaanse hart en ziel. '

Achteraf gezien, Sputnik's schaduw kwam neer op een dringende oproep voor Amerikaans STEM-onderwijs om de Sovjets te verlaten. Maar het op de ruimte gerichte curriculum in het klaslokaal verliep traag. President Dwight Eisenhower was aanvankelijk gekant tegen verdere federale hulp aan het onderwijs. Toen de Sovjet-Unie steeg, vroegen de Amerikanen zich af of hun kinderen inderdaad op de toekomst waren voorbereid. Dit veroorzaakte een 'grote koorts van onderwijshervorming', volgens Rosenberg, die uiteindelijk Eisenhower ertoe aanzette om de National Defense Education Act in 1958 te halen. Die kende een miljard dollar in de loop van zeven jaar om vaardigheden te onderwijzen die 'essentieel zijn voor de nationale verdediging. ”

Deze angsten zijn ingebed in de Valentines van het tijdperk, als je verder kijkt dan de romantiek van het avontuur. Thompson brengt naar voren dat "je geen 'mushroom-cloud Valentines' gaat maken en het is waar - de astronaut-helm met jongens, meisjes en kittens geeft niet echt de indruk van bommen die van satellieten zijn afgeleid.

Ik vroeg Thompson of hij dacht dat er iets inherent romantisch aan de ruimte was en hij stopte even voordat hij ja antwoordde, maar niet op een 'kissy-kissy'-manier.

"De laatste grens is een romantisch concept en de ruimte is vaak het decor geweest voor romantische intermezzo's, zoenen onder de sterren en dat soort dingen", zegt Thompson. "Maar nogmaals, dit zijn geen Valentines van sterrenstelsels, gefocust op het mysterie van de ruimte. Het gaat allemaal om de technologie om ruimte te veroveren, wat een beetje anti-romantisch is."

Ze staan ​​in schril contrast met bijvoorbeeld de Valentijnskaarten die vorig jaar door de European Space Agency van de nevels en de gordel van Orion werden geduwd. Ze zijn ook anders dan de Star Wars Valentines en tatoeages die basisschoolkinderen in 2016 grijpen.

Margaret Weitekamp, ​​een auteur en de curator van de sociale en culturele dimensie van de ruimtevluchtcollectie in het National Air and Space Museum, vertelt omgekeerde dat astronauten met een roze wang zijn vervaagd tot kitsch, maar dat de ruimte nog steeds een belangrijke rol speelt in de romantische verbeeldingskracht van mensen.

"De ruimte in de jaren 1950 was letterlijk leeg en nieuw", zegt Weitekamp. "Nu leven we in een wereld waar dingen in ons dagelijks leven worden bijgestaan ​​en bestuurd door satellieten die in een permanente baan rond deze planeet zijn."

De lucht- en ruimtevaartindustrie is volwassen geworden en onze popcultuur weerspiegelt dat. Weitekamp merkt op dat de jaren vijftig en zestig een uniek tijdperk waren waarin de fantasie en werkelijkheid van ruimtevaart in essentie samensmolten. Vandaag leeft die fantasie door een heropleving in science fiction, terwijl de ruimtevaartindustrie snel is gegroeid.

"We zien in werkelijkheid meer verschillende soorten verkenning van de ruimte dan ooit tevoren en misschien vertaalt de diepte en verscheidenheid van wat er nu gebeurt niet wat mensen een valentijn willen zetten", zegt Weitekamp. "Maar ik denk niet dat het door gebrek aan interessante, optimistische en ambitieuze dingen die worden gedaan."