Bent u moreel verplicht om uw ouders te leren hoe een computer te gebruiken?

Mijn vader vertelt af en toe een grappig familieverhaal. Mijn grootvader, die ouder werd, had besloten om een ​​memoires te schrijven. In plaats van hem te laten componeren op zijn Olympia-typemachine, moedigde mijn vader zijn vader aan om te leren hoe hij een pc moest gebruiken. Mijn vader is redelijk vaardig voor 65 jaar, omdat hij al een tijdje op het internet was geweest om zijn artikelen naar toe te sturen The Rocky Mountain News op afstand. Hij heeft zelfs een paar jaar voor Microsoft gewerkt. Hij bracht mijn grootvader een oudere pc en zette hem neer om hem de basisprincipes van tekstverwerking bij te brengen. Hij zei tegen zijn vader dat hij met de muis op het scherm moest bewegen en mijn grootvader - een tandarts en geen dummy - pakte hem op en zette de volgbal precies op het scherm van de monitor. Ze hebben allebei goed gelachen en zijn verder gegaan met de les.

Ik hoefde mijn vader niet te leren hoe ik iets moest gebruiken, maar ik moest mijn moeder helpen met verschillende computertaken - van haar iPhone tot haar Amazon-tablet. Dus legde ik de vraag van morele verplichting aan mijn vader, niet alleen omdat hij als een onderwerp staat, maar ook vanwege zijn academische staat van dienst. Als een afgestudeerde student aan de Universiteit van Chicago, hij pijnigde twee masterdiploma's (een in het openbaar beleid, een in de godheid) en een Ph.D. in theologische ethiek. Wij ook hebben om onze ouders te helpen met taken zoals het maken van een Excel-spreadsheet? Ik zal hem zijn proefschrift uitleggen via een interview met wie hij het heeft uitgevoerd The University of Chicago Magazine:

"Ik was in Washington, DC, op een conferentie met enkele van mijn medestudenten in 1982. Er was een vliegtuigongeluk uit National Airport. Dit vliegtuig steeg op, sloeg zijn vleugel op een brug en stortte neer in de Potomac-rivier. Er zweefde een man in de Potomac met veel andere overlevenden, wachtend om gered te worden, en deze helikopter bleef voorbij komen en liet een levensring in het water zakken. En deze man bleef de ring aan andere mensen in het water overhandigen. En hij stierf. Hij offerde zijn leven voor andere mensen. Ik was er gefascineerd door. Waarom deed deze man dat? Dus begon ik te studeren wat wordt genoemd in supererogatie in filosofische kringen: die daden van goedheid die verder gaan dan de plicht. In de christelijke ethiek moet je die dingen doen; je moet de andere wang toekeren, goede werken doen, je leven bepalen voor je vrienden. Filosofen zouden zeggen, onzin. Dat is supererogatory. Dat is niet noodzakelijk. Dus schreef ik een proefschrift over supererogatie."

Oké, dus als je te maken krijgt met je ouders terwijl ze proberen te achterhalen hoe een app te sluiten, redden ze mensen niet van een ijskoude rivier. Maar misschien wil je het niet doen. Moet je het doen? Dat hangt ervan af.

Ik studeerde ook filosofie en theologie, en, zoals mijn vader zei, veel filosofen zouden in wezen neerkomen op de 'doe wat je wilt'-kant van de dingen. Toch gaat het helemaal terug naar Aristoteles Nicomachische ethiek, we zien filosofen worstelen met het idee van een vereiste moraliteit. Maar, nogmaals, velen hebben het hele idee van wat goed of goed is niet in vraag gesteld: Nietzsche, bijvoorbeeld, in Genealogie van moraal. Het wordt vrij ingewikkeld.

Het is gemakkelijk om te zeggen dat, ja, als je jezelf als religieus beschouwt - christen, joods, hindi, moslim, enzovoort - heeft jouw religie waarschijnlijk een beginsel dat gerelateerd is aan goed te zijn voor anderen. Dit zou je ouders omvatten. Je moet je ouders helpen zoals je kan, zegt alle belangrijke geloofsbelijdenissen. Nu, als u niet in een georganiseerd geloof gelooft, is het moeilijker om te zeggen.

Het is waar dat je de vrije wil hebt om te doen wat je wilt, maar er is ook wat ik de Asshole-factor zal noemen. Je moeder duwde je uit haar lichaam: je zou haar waarschijnlijk moeten helpen uitzoeken waar opdrachten op Macs en pc's verschillen. Of anders, je bent een klootzak. Eenvoudigweg. Er is al dan niet een groter leidend principe dat ons allemaal bindt, maar één ding is zeker: iedereen kan een klootzak herkennen. Of zoals Kant schreef: "Wat baat het, men zal zeggen, dat deze man zoveel talent heeft, dat hij er zo actief mee is, en dat hij daardoor een nuttige invloed uitoefent op de gemeenschap, en dus een grote waarde heeft zowel in relatie in zijn eigen gelukkige toestand en in het voordeel van anderen, als hij geen goede wil bezit? "Nu is er een man die de tijd zou nemen om de iTunes van zijn moeder net zo op te zetten.